Ρεμπ Ζαλμάν (Rabbi Zalman Schachter-Shalomi) זצ״ל

Ο Ραββίνος Ζαλμάν Schachter-Shalomi ע״ה, πιο γνωστός ως Ρεμπ Ζαλμάν, γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της σημερινής Πολωνίας το 1924, μεγάλωσε στη Βιέννη και άφησε τούτο τον κόσμο στις 3 Ιουλίου 2014 στην Αμερική.

Υπήρξε ένας φωτισμένος άνθρωπος, που έζησε πάνω στη γη αφημένος κυριολεκτικά στις πνοές του Πνεύματος. Υπήρξε ένας Δάσκαλος που έφερε στο προσκήνιο ως ανάγκη την Ανανέωση του Ιουδαϊσμού, καλλιέργησε τον πνευματικό διάλογο μεταξύ των ρευμάτων που αρδεύουν ζωοφόρα την Ανθρωπότητα και ήταν ένας πραγματικά οικουμενικός άνθρωπος. Ο Ρεμπ Ζαλμάν ע״ה υπήρξε και Σεΐχης της Σούφικης Αδελφότητας των Ιναγιάτι.

Σήμερα ο νους μου πέταξε στον Ρεμπ Ζαλμάν ע״ה και προσπάθησα να μεταφέρω στη γλώσσα μας λίγες σταγόνες από τα πολύτιμα δάκρυα της σοφίας του, που μου πρόσφεραν πολλή χαρά. Γι’ αυτό, με τη σειρά μου, σκέφτηκα να μοιραστώ τις διδαχές του Δασκάλου με όλες και όλους, που θα στεκόντουσαν πάνω σε τούτο το σημείωμά μου.   

«Ο Θεός έχει διαλέξει ως καταφύγιό του την ψυχή και την συνείδηση μας. Ο Θεός εκδηλώνεται εξωτερικά στο σύμπαν. Ο Θεός μπορεί να φανερωθεί στην επόμενη στιγμή μας. Ο Θεός είναι ολοφάνερος. Αλλά τελικά, το τί είναι ο Θεός, εναπόκειται στπον καθένα και στην καθεμιά μας να το αποφασίσει. Δημιουργούμε την δική μας εικόνα για τον Θεό από τα συναισθήματα της καρδιάς μας, από τις ιδέες των ονείρων μας, από τις αναμνήσεις μας, από τους προβληματισμούς μας, από τις αλληλεπιδράσεις μας με το σύμπαν και με καθετί άλλο.

Κάθε μέρα οφείλουμε να συνειδητοποιούμε ότι αποτελούμε αναπόσπαστο στοιχείο του σύμπαντος, είμαστε κομμάτι του, δεν είμαστε μια ξεχωριστή οντότητα που απλά μόνο διέρχεται το σύμπαν. Πρέπει να επανασυνδεόμαστε με το σύμπαν κάθε μέρα για να καθορίζουμε τη φυσική μας θέση στην τάξη του σύμπαντος, που θα είναι γεμάτη φως, αποδοχή και στις πιο μικρές λεπτομέρειες. Η ενέργεια ρέει παντού, αυτή είναι η πραγματικότητα  για το πώς γινόμαστε «θεοί». Ο Θεός, είναι Αυτός που αποτελεί τον μεγάλο προσανατολισμό. Ο ρυθμός του οργανικού χρόνου είναι σύμφυτη σε όλα τα όντα,  είναι μέσα μας σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μας. Ο οργανικός χρόνος ρέει στ’ αλήθεια μέσα μας. Είναι μία από τις φωνές του Θεού. Ο Ρεμπ Νάχμαν του Breslov είχε αποκαλέσει αυτόν τον ρυθμό, αυτόν παλμό «η φωνή του αγαπημένου μου». Και είχε πει ακόμα: «Αν θέλουμε να γνωρίσουμε το Θεό, το μόνο που χρειάζεται είναι να αφουγκραστούμε τη φωνή του, που πηγάζει από μέσα μας. Δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στη μοναξιά, ούτε όμως να χάσουμε την επαφή με τον εσωτερικό εαυτό μας. Αρκεί να αγγίξουμε απλά, οποιαδήποτε στιγμή  το σφυγμό μας και να πούμε, "Ω, στ’ αλήθεια είσαι Εδώ".

Αν θέλετε να μάθετε πώς να κάνετε μια ευλογία, κάθε φορά που νιώθετε πως κάτι πραγματικά καλό συμβαίνει, ή ακόμα σε μια στιγμή σκληρή ή επώδυνη, ας ψελλίσουμε: «Μπαρούχ ατά Αντονάι (ας είσαι ευλογημένος Κύριε), σ’ ευχαριστώ που με ευλογείς, κάνοντας τον ήλιο να λάμπει», ή, « … που σήμερα είναι μια όμορφη μέρα». Κάθε φορά που θα συγκεντρωθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, το αίσθημα ότι είσαι ευλογημένος ή ευλογημένη είναι μια πραγματικότητα, και μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείτε να μάθετε για την προσευχή και για τη ζωή.

Στάσου εκεί που είσαι, σα να πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, τόσο πραγματικά, όσο ένας βράχος, ένα δέντρο, ένα πουλί, το χέρι σου, η καρδιά σου, ότι υπάρχει τόσο πραγματικά, όσο το μέσα σου, όπου φωλιάζουν μυστικά τα συναισθήματά σου, ο πόνος και ο φόβος σου, η κατάπληξη και η ελπίδα, η λαχτάρα και η αγάπη, η δύναμη, αλλά και η αδυναμία. Άνοιξε την καρδιά σου και με κάθε κύτταρό σου, με όλη την ευαισθησία της ύπαρξής σου, πες αυτά τα λόγια. «Εδώ βρίσκομαι, αυτός (αυτή) είμαι, δέχομαι όλο τον κόσμο και ζητώ παρακαλώντας από τον κόσμο να με δεχτεί». Μετά απ’ αυτήν την μικρή, αλλά ενσυνείδητη παράκληση αναπηδούν πράγματα που έχετε ανάγκη: Απλά πράγματα που μας λείπουν, συγχώρεση, βοήθεια στον αγώνα της επιβίωσης, στο να κάνουμε μια αξιοπρεπή ζωή, για τη θεραπεία της ψυχής, αλλά και του σώματός μας. Και μη ξεχνάτε, μην παραλείπετε, όταν ζητάτε κάτι, να σφραγίζεται το αίτημά σας με τη φράση «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου».

Οι άνθρωποι έχουμε ένα καθήκον απλό, ουσιώδες και σαφές. Είμαστε ταξιδιώτες πάνω στη γη για να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε, ώστε να αποκτήσουμε αίσθηση της ευσέβειας, αίσθηση του ιερού…. Παρ’ όλες τις αδυναμίες και τα λάθη μας, αξίζει να μην παραιτηθούμε ούτε στιγμή απ’ αυτόν τον στόχο. Ακόμα και αν μπορούμε να κάνουμε μόνο ένα βήμα τη φορά, αυτό το ταξίδι πρέπει να φτάσει στο τέλος του. Είναι το μόνο ταξίδι που αξίζει να κάνουμε…

Αυτό η ύπαρξη ή το σύνολο των υπάρξεων που ονομάζουμε «Μεσσία», είναι φυλακισμένη πίσω από την επιφάνεια των εντάσεων που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους, στις εντάσεις ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, σε ηλικιωμένους και νεότερους, μεταξύ των πλούσιων και των πιο φτωχών, ανάμεσα σε μια ομάδα που αντιτίθεται σε μια άλλη ομάδα, στις συγκρούσεις μεταξύ εθνών. Όπου οι εντάσεις και οι αντιστάσεις υποχωρούν και  μειώνονται, τότε η θετική ενέργεια μπορεί να απλώνεται  και τελικά να συμβεί το κβαντικό άλμα της μεσσιανικής εποχής να γίνει πραγματικότητα. Το μεσσιανικό μέλλον, με τις ευλογίες του, σας περιμένει στην άλλη όχθη της ζωής σας, όταν θα αποκτήσετε την αναγκαία αφύπνιση. Γι’ αυτό ας ανάψουμε  το φως των κεριών των ψυχών μας και ας καλωσορίσουμε  το (Σαμπάτ) Σάββατο».

דודאי יזרעאל

Για την μεταφορά Γιώργος Δούδος

26/04/2015