Η ΟΔΥΝΗ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Η πίστη των χριστιανικών εκκλησιών, θεμελιώνεται σε έναν Κενό Τάφο, μνημείο της Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την ομολογιακή ταυτότητα ή παράδοση που επικαλείται κάθε επί μέρους εκκλησία.

Όταν προσευχόταν ο Κύριος Ιησούς στον Κήπο της Γεθσημανή, πλημμυρισμένος αγωνία, τότε που ο ιδρώτας Του έπεφτε στη γη, λες και ήταν θρόμβοι αίματος (Λουκά 22:44), ανάμεσα στις άλλες ικεσίες προς τον Πατέρα είχε πει και τούτα τα λόγια: Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς (Ιωάννη 17:11).

Η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών της γης, πορεύονται ήδη την Εβδομάδα των Παθών, προσμένοντας να ζήσουν, μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας, την Ανάσταση του Χριστού, την ερχόμενη Κυριακή (21 Απριλίου). Οι Χριστιανοί, μιας οικογένειας εκκλησιών, -(Ελληνορθόδοξη Εκκλησία, Κοπτική Ορθόδοξη Εκκλησία, Αρμενική Ορθόδοξη Εκκλησία, Συρορθόδοξη Εκκλησία, Ελληνοκαθολική Εκκλησία της Ουκρανίας)-, θα βηματίσουν νοερά, ακολουθώντας τον Κύριό τους Ιησού Χριστό στην Οδό του Μαρτυρίου (Via Dolorosa), την μεθεπόμενη εβδομάδα και δεν συνεορτάσουν το Πάσχα από κοινού με τους αδελφούς τους. Η Ανάσταση γι’ αυτούς τους Χριστιανούς θα εορτασθεί στις 28 Απριλίου.

Αυτή η κατάσταση, το λέω με βαρειά καρδιά, μου φαίνεται σαν προδοσία, απόλυτη ανυπακοή στην ιερή παρακαταθήκη που άφησε ο Χριστός στον Κόσμο, την ώρα της προσευχής της αγωνίας Του στον κήπο του Όρους των Ελαιών, όταν παρακαλούσε “ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν” οι μαθητές Του και όσοι, στη διαδρομή των αιώνων θα πίστευαν στο μήνυμα του Ευαγγελίου και στην αλήθεια του Κενού Τάφου.

Η διαφορά στον χρόνο εορτασμού του ημετέρου Πάσχα, κατά τον Κανόνα της Αναστάσεως του Ιωάννου του Δαμασκηνού, ανάμεσα στους Χριστιανούς, τί άλλο μπορεί να καταδεικνύει, αν όχι το ότι δεν είμαστε “τετελειωμένοι”. Με άλλα λόγια, είμαστε λειψοί στην Αγάπη, ανώριμοι πνευματικά. Κι ενώ δεν κρατούμε κλειστό το στόμα, όταν πρόκειται για λόγια που προκαλούν αντιμαχίες, ως προς το ποιος τηρεί κατά γράμμα και ορθά όσα προέβλεψαν οι Πατέρες της Πρώτης Συνόδου της Νίκαιας ως προς τον εορτασμό του Πάσχα, αγνοούμε ότι “μείζων... ἡ ἀγάπη” (Α΄Κορινθίους 13:13). Γιατί “αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγγελία ἣν ἠκούσατε ἀπ' ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους...Τεκνία μου, μὴ ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ' ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ” (Α΄Ιωάννου 3:11,18).

Σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί, όποια επί μέρους παράδοση και αν ακολουθούν, πριν από το Πάσχα καλούνται να διέλθουν την Μεγάλη Σαρακοστή. Μια περίοδος ημερών, που στην καρδιά της βρίσκεται η μετάνοια! Συχνά, περιορίζουμε την μετάνοια στην τήρηση νηστείας, στη συχνή παρακολούθηση ακολουθιών στην εκκλησία, πέραν της Κυριακής, ενώ μας ξεφεύγει το ουσιώδες: Μετάνοια σημαίνει μεταστροφή του νου, ανατροπή στην καρδιά, αν θέλουμε να ζήσουμε Ανάσταση Χριστού!

Αυτήν την Σαρακοστή, η μετάνοιά μας ας γίνει άδειασμα της καρδιάς από λόγια που φέρνουν διχασμό και ας αφεθούμε επί τέλους να γεμίσουμε Αγάπη, μιας και ο Θεός είναι Αγάπη (Α΄ Ιωάννη 4:16)....

Δεν είναι μόνον η φανέρωση του σχίσματος ανάμεσα στους Χριστιανούς με την διαφορά χρόνου ως προς τον εορστασμό του Πάσχα. Αποτελεί, τουλάχιστον έτσι φαντάζει στο φτωχό μυαλό μου, σκάνδαλο το γεγονός, ότι οι Χριστιανοί δεν είναι άξιοι να φυλάνε οι ίδιοι τα κλειδιά του Ναού της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ! Από το 1187, δηλαδή εδώ και περισσότερα από οκτακόσια χρόνια, οι διάφορες Εκκλησίες που μοιράζονται το Ιερό του Παναγίου Τάφου, δεν είναι σε θέση να ομονοήσουν μεταξύ τους, ως προς το ποιος θα κρατά της κλειδιά της πιο ιερής εκκλησίας της Χριστιανοσύνης. Τα κλειδιά της εκκλησίας αυτής τα φυλά η χασεμίτικη οικογένεια των Μουσουλμάνων Joudeh Al Husseini. Μάλιστα σε μια συνέντευξή του ο κ. Adeeb Jawad Joudeh Al Husseini, ο σημερινός φύλακας του κλειδιού του Παναγίου Τάφου, είχε δηλώσει, ότι πρόκειται για την μόνη περιουσία της οικογένειάς του και είναι τιμή, όχι μόνο για την οικογένειά του, αλλά για τους Μουσουλμάνους όλου του κόσμου!

Στην θεία λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που με αυτήν τελείται τις περισσότερες Κυριακές του έτους, αλλά και σε άλλες ευκαιρίες η Ευχαριστιακή Σύναξη στις Ελληνορθόδοξες και στις Ελληνοκαθολικές Εκκλησίες σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια τρομερή εξομολογητική ευχή, που αναπέμπει ο λειτουργός: “ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων” (πρώτη ευχή των πιστών). Τί άλλο να ευχηθούμε τέτοιες μέρες, που ζούμε την απαντοχή της Λαμπροφόρου Αναστάσεως, παρά να αφεθούν οι Επίσκοποι και οι Ιερείς όλων των Εκκλησιών, που στηρίζουν την πίστη τους στον Κενό Τάφο, στην πνοή του Αγίου Πνεύματος, στην δύναμη και στη χάρη του Παρακλήτου, ώστε επί τέλους η ευχή κατά την Ευχαριστιακή Σύναξη “ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως” να είναι απόλυτα αισθητή και όχι μονάχα μια ευχή “ιερής ρουτίνας”. Αμήν.