ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Η ΑΡΝΗΣΗ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ COVID!

“μήπως δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που σας το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα σας;” Απόστολος Παύλος· Επιστολή προς Κορινθίους Α΄ 6:19 Είναι πολύ πικρό πράγμα να μαθαίνεις, ότι άνθρωποι που αγαπάς και νοιάζεσαι γι’ αυτούς, ανήκουν στους αρνητές του εμβολιασμού κατά του φονικού ιού του covid, έχουν νοσήσει και διακινδυνεύει σοβαρά η ζωή τους. Έτσι ένιωσα όταν πληροφορήθηκα, ότι οκτώ μοναχές από την Γυναικεία Ιερά Μονή της Παναγίας (Ζωοδόχου Πηγής-Κοιμήσεως της Θεοτόκου), στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, νοσηλεύονται στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της πόλης από κορωναϊό. Συνδέομαι με το Μοναστήρι του Πανοράματος από φοιτητής. Με την παρέα μου, συχνά πυκνά, με τα μέσα της εποχής επί χούντας πηγαίναμε να εκκλησιαστούμε στο Μοναστήρι, μετά τη λειτουργία απολαμβάναμε τον καφέ και τα πεντανόστιμα κουλουράκια, μαζί με την αρχοντική συζήτηση με την Γερόντισσα Θεοδώρα, κτητόρισσα της Μονής, μαζί με τον οσίας μνήμης Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα Α΄ τον Παπαγεωργίου. Πολύ αργότερα, όταν ηγουμένη στο Μοναστήρι ήταν η υπέροχη Φεβρωνία, που εγκατέλειψε τα επίγεια παράωρα, είχα την χαρά και την ξεχωριστή ευλογία να διακονήσω το Μοναστήρι και την όμορφη Αδελφότητα ως νομικός παραστάτης τους (δικηγόρος και νομικός σύμβουλος). Εδώ και δεκαετίες η πνευματική καθοδήγηση της Αδελφότητας της Μονής γίνεται από Πατέρες της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Στην αρχή πνευματικός ήταν ο Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου Αρχιμανδρίτης Γεώργιος ο Καψάνης, ενώ μετά την παραίτηση για λόγους υγείας του π. Γεωργίου, πνευματικός έχει οριστεί άλλος Ιερομόναχος από την Μονή Γρηγορίου. Δυστυχώς η Μονή Γρηγορίου ανήκει στους “αντιεμβολιαστές” του Αγίου Όρους και ήδη θρηνούν δύο σεβάσμια μέλη της Αδελφότητας από τον κορωναϊό (τους οσιακής μνήμης Πατέρες Πανάρετο και Θεόδωρο), ενώ δοκιμάζεται διασωληνωμένος ο μοναχός Τιμόθεος, από τους παλιούς Πατέρες, που συνόδευσαν τον π. Γεώργιο Καψάνη στο Άγιον Όρος από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Αρμά. Το Μοναστήρι του Πανοράματος, δυστυχώς, ανήκει επίσης στους “αντιεμβολιαστές”, μολονότι η Αδελφότητα κοσμείται από γιατρό ή γιατρούς και νοσηλεύτρια. Ήδη μάθαμε, ότι οκτώ μοναχές από το Πανόραμα νοσηλεύονται λόγω κορωναϊού στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.... Οι Μοναχές στο Πανόραμα, με θλίψη το λέω, δεν μιμήθηκαν ούτε τις Αδελφές τους στο Γυναικείο Μοναστήρι της Ορμύλιας (μετόχι της Σιμωνόπετρας), ούτε στο Ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή, όπου αναπαύεται το σκήνωμα του αγίου Παϊσίου του Αγριορείτη, που εμβολιάστηκαν όλες κατά του φονικού ιού. Αυτό που συμβαίνει με την άρνηση εμβολιασμού μεταξύ Ιερέων, Ιερομονάχων, Μοναχών, ανδρών και γυναικών, με την προβολή ψευδών λόγων πίστεως είναι εξοργιστικό! Ο άγιος Ευστάθιος, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, είχε αποκαλέσει σε σύγγραμμά του, μοναχούς της εποχής του “σκοτένδυτους” (‘σμήνος μαυροφόρων’, αναφέρονται σε μεταφορά στην σύγχρονη γλώσσα). Σε άλλο σημείο των γραπτών του ο Άγιος, αναφερόμενος στο “σμήνος των μαυροφόρων”, προσθέτει, “μεγαλόσχημε μοναχέ εσύ θα πεις, ότι δεν έχεις καμμία σχέση με την έπαρση και την βλακεία”. Ούτε το παράδειγμα του Οικουμενικού Πατριάρχη, που έχει εμβολιαστεί ο ίδιος και προτρέπει τους πάντες να εμβολιαστούν κατά του κορωναϊού, μιμούνται, ούτε του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος και πλήθους Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έχουν εμβολιασθεί και προτρέπουν κληρικούς και λαϊκούς να εμβολιαστούν. Ιδίως όμως, όταν πρόκειται για Αγιορείτες Μοναχούς, αλλά και για Μοναχούς και Μοναχές Μητροπόλεων των Νέων Χωρών, που υπάγονται πνευματικά στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η άρνηση εμβολιασμού, είναι φανέρωση της μέγιστης ύβρεως μοναχού και μοναχής, που υποτίθεται ότι έχει αποτάξει το ατομικό θέλημα, δεχόμενος το μοναχικό σχήμα, γιατί είναι δείγμα εωσφορικού εγωισμού και ανυπακοής στον Επίσκοπο! Με έπαρση, αλλά και περισσή βλακεία, με σοφίσματα επιστημονικοφανή, αρνούνται πνευματικοί και λοιποί κληρικοί τον εμβολιασμό. Μοναστικές Αδελφότητες, που ζουν από κοινού σε περιορισμένους χώρους και δέχονται στους χώρους της “άθλησής τους” επισκέψεις λαϊκών, κατά κανόνα, χωρίς τήρηση κανενός “υγειονομικού πρωτοκόλλου” από όσα επιβάλλονται, φέρονται άκρως εγωιστικά, κάνοντας δήθεν υπακοή σε αθρώπους, που στερούνται σοφίας, είναι φουσκωμένοι από έπαρση και βεβαιότητα για τις αμφίβολης ποιότητας υποκειμενικές απόψεις, για ένα μείζον ζήτημα δημόσιας υγείας! Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα στους κύκλους των θρησκευομένων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών: Μια κατάσταση που προκαλεί αγανάκτηση, γιατί έχει περισσέψει η βλακεία. Η Εκκλησία, δε νοιάζεται μονάχα για την ψυχή των ανθρώπων, αλλά και για το σώμα. Εύχεται για την υγεία μας νυχθημερόν. Τί νόημα θα είχαν άραγε ευχές, που αναπέμπονται κατά την Ευχαριστιακή Σύναξη, αν η Εκκλησία ενδιαφερόταν μονάχα για τις άυλες ψυχές μας και αδιαφορούσε για την υγεία του σώματος: “Ὑπὲρ ...νοσούντων, καμνόντων...καὶ τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν”. “Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων σου, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν...”. Στην φωτογραφία η εκκλησία της Παναγίας της Ελευθερώτριας στην Γυναικεία Ιερά Μονή Πανοράματος Θεσσαλονίκης.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ!

Θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως παραλογισμός, το ότι σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η Δημοκρατία κινδυνεύει! Δυστυχώς στην Ελλάδα, που κυβερνά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πράγματι η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο! Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει απομακρυνθεί από το πολιτικό ήθος τόσο του πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όσο και της μεγαλύτερης αδελφής του Ντόρας Μπακογιάννη. Έχει δεχθεί την υποστήριξη πολιτικών, που κανένας σκεπτόμενος πολίτης, δεν μπορεί να δεχθεί, ότι έχουν τιμήσει στο πρόσφατο πολιτικό παρελθόν τους την Δημοκρατία! Αναφέρομαι στον Σπυρίδωνα-Άδωνη Γεωργιάδη, που είναι αντιπρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και σημαντικό μέλος στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, στον Μαυρουδή (Μάκη) Βορίδη, με πολιτικό παρελθόν ενεργού υποστήριξης της χούντας, εφοδιασμένου τώρα με το σημαντικό χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εσωτερικών, στον Θάνο Πλεύρη, που ό,τι και αν ισχυρίζεται σήμερα, τα όσα είχε πει σε δικαστήριο κατά την αγόρευσή του, ως συνήγορος υπεράσπισης του πατέρα του Κωνσταντίνου Πλεύρη, υποστηρικτή του νεοναζισμού και του αντισημιτισμού στην Ελλάδα, μόνον αφελείς μπορεί να πεισθούν, ότι ο ίδιος, τώρα υπουργός Υγείας, δεν είναι αντισημίτης! Μεταξύ των μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, εκείνοι που κατά καιρούς διατυπώνουν απόψεις, αρκετά συγγενείς ή και ταυτόσημες με εκείνες που ξεστόμιζαν οι νεοφασίστες της “Χρυσής Αυγής”. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μετατρέψει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας σε μια χοάνη της ελληνικής Δεξιάς, όπως συγκροτήθηκε αυτή η παράταξη αμέσως μετά τον Εμφύλιο. Η σημερινή Νέα Δημοκρατία με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ελάχιστα κοινά σημεία έχει με το κεντροδεξιό κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Επανειλημμένα, με νομοθετικές πρωτοβουλίες, που γίνονται νόμοι του κράτους, ο αρχηγός του κυβερνητικού κόμματος, μαζί με μια ομήγυρη στελεχών, δείχνει μια αρρωστημένη εμμονή στην Οικονομική Σχολή του Σικάγο, με “γκουρού” τον Μίλτον Φρίντμαν και μια προκλητική προσήλωση στο νεοφιλελευθερισμό. Ευαίσθητοι τομείς για την άμυνα της χώρας, εκχωρούνται στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, θέτοντας σε κίνδυνο, σε κάποια στιγμή κρίσης, την εθνική ασφάλεια και την αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδος. Σε μια περίοδο, που εμφανίζεται μακράς διάρκειας, λόγω της πανδημίας του covid, απαξιώνεται στην πράξη και με σκόπιμες παραλείψεις το Εθνικό Σύστημα Υγείας, με συνέπειες σε βάρος της δημόσιας υγείας και με συνεχή διόγκωση των “θυμάτων” του φονικού ιού. Ο υπουργός Σκέρτσος, που παρά τις καλές σπουδές του, από το βιογραφικό του δεν φαίνεται να έχει εργασθεί στην αγορά, εμφανιζόμενος ως μισθοσυντήρητος παχυλά του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, είχε δηλώσει το ανεκδιήγητο, πως είναι περιττό ένα πολυτελές σύστημα υγείας! Αυτά ειπώθηκαν ενώ “θερίζει” ο Χάρος ανάμεσα στους Έλληνες και στις Ελληνίδες. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μπροστά στην Βουλή, τις προάλλες, αν και δεν είναι γιατρός ή έστω συναφών σπουδών, δήλωσε αδιάντροπα, ότι δεν υπάρχουν ευρήματα που να δείχνουν, πως οι διασωληνωμένοι ασθενείς από τον ιό, που νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ δεν εμφανίζουν αυξημένοι θνητότητα σε σύγκριση με όσους βρίσκονται σε ΜΕΘ. Και λίγες μέρες αργότερα, γίνεται γνωστό, ότι οι καθηγητές της Ιατρικής, ειδικοί επιδημιολόγοι Σωτήρης Τσιόδρας και Θεόδωρος Λύτρας, ήδη από τον Μάιο 2021 σε επιστημονική έκθεσή τους, είχαν διατυπώσει το στατιστικό εύρημα, ότι οι νοσηλευόμενοι εκτός ΜΕΘ έχουν αυξημένη θνητότητα κατά ποσοστό 87% και ότι επίσης, πιο “άτυχοι” είναι οι ασθενείς με covid που θα νοσηλευτούν εκτός Αθηνών! Οι ειδικοί επιστήμονες έκαναν γνωστό, ότι φρόντισαν η έκθεσή τους, από τον Μάιο να φτάσει στα χέρια της πολιτικής ηγεσίας της χώρας! Είναι τραγικό για μια χώρα, είναι απογύμνωση της πολιτικής από κάθε αξιοπιστία σε μια χώρα, ο πρωθυπουργός του κράτους να ψεύδεται στο Κοινοβούλιο, για να καλύψει τις εγκληματικές παραλείψεις της κυβέρνησής του όσον αφορά την ενδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τόσο από πλευράς υλικών υποδομών, όσο και κυρίως από πλευράς στελεχών ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Η δημόσια εκπαίδευση, δημοτική και δευτεροβάθμια, σε περίοδο πανδημίας και ανεξέλεγκτης διάδοσης του φονικού ιού, απαξιώνεται από μια Υπουργό Παιδείας, που όντας προνομιούχα, έκανε καλές σπουδές στο εξωτερικό και αγνοεί την βάσανο των εισαγωγικών εξετάσεων στο ελληνικό πανεπιστήμιο, όπως προφανώς αγνοεί την φοίτηση σε δημόσιο δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Έτσι συνενώνει τάξεις και έτσι στα δημόσια σχολεία συνωστίζονται ακόμα και 27 μαθητές και μαθήτριες σε μια διδακτική αίθουσα! Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη φέρεται με τρόπο, που τηρεί τα προσχήματα των δημοκρατικών κανόνων, ενώ στην πραγματικότητα, επιχειρεί να εγκαταστήσει στην Ελλάδα ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς, που θα υπάρχει υπέρ των φορέων ισχυρών οικονομικών συμφερόντων σε όλους τους τομείς και περιφρονητικά θα αγνοεί τα ζητήματα που αφορούν τους κοινούς εργαζόμενους. Οι επιλογές της κυβέρνησης θυμίζουν την εποχή της Θάτσερ και ακόμα χειρότερα, επιλογές του δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή! Η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τις παραβιάσεις κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και σκληρής παραβίασης στοιχειωδών κανόνων ως προς την αντιμετώπιση των ροών των απελπισμένων προσφύγων που καταφεύγουν μέσω της Ελλάδος στο ασφαλές περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν ντροπή για τη χώρα μας. Αλλά αυτές οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, που λειτουργούν περισσότερο σαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρά σαν κέντρα υποδοχής ανθρώπων σε εμπερίστατη κατάσταση, εξυπηρετούν και την σκοπιμότητα, ότι εμπνέουν το ξενοφοβικό και ρατσιστικό ακροατήριο χειροκροτητών της δεξιάς πλέον Νέας Δημοκρατίας! Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι φιλελεύθερη, είναι αρρωστημένα νεοφιλελεύθερη! Ο νεοφιλελευθερισμός, με την μεταφυσική πίστη στον αυτοματισμό των νόμων της αγοράς, εξυπηρετεί τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και αντιμάχεται θεσμούς Ελευθερίας και Αλληλεγγύης σε ένα πράγματι δημοκρατικό κράτος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει αναγάγει σε ύψιστη αρετή την ηθική και πολιτική υποκρισία. Για να εκμαυλίσει υπερσυντηρητικούς πολίτες της χώρας, που είναι προσηλωμένοι, συχνά με φανατική εμμονή στην θρησκεία, επιχειρεί να είναι αρεστή στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, που είναι θεσμικά κράτος εν κράτει. Έτσι πριν λίγο ο πρωθυπουργός της χώρας, επισκέφθηκε ο ίδιος, παραβιάζοντας κάθε δημοκρατικό πρωτόκολλο, την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Ελλαδικής Εκκλησίας και μεταξύ των άλλων δόθηκε η υπόσχεση για την μονιμοποίηση 4000 κληρικών. Ο υπουργός Σκέρτσος, ανεκδιήγητος και απαράδεκτα υποκριτής, δήλωσε, πως η πίστη είναι σημαντική για τον κόσμο και γι’ αυτό η κυβέρνηση θα μονιμοποιήσει 4000 κληρικούς, που σημαίνει πως θα υπαχθούν στην μισθοδοσία του δημοσίου ταμείου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φαίνεται πως είναι εγκλωβισμένος κατά τέτοιο τρόπο, από αντικρουόμενες απόψεις, ως προς την χάραξη της πολιτικής του, που μοιάζει με μαθητευόμενο μάγο, που κάθε φορά με τις επιλογές του, επιφέρει και από μια καταστροφή. Οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη έναντι των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με ελεγχόμενη την “ενημέρωση” και με χειριστική εκμετάλλευση επαγγελματιών που εμφανίζονται σαν δημοσιογράφοι, θέτει υπό διωγμό την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, εκμεταλλευόμενη ακόμα και την κακοποίηση της ποινικής νομοθεσίας! Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε κίνδυνο, η συνταγματική τάξη αμφισβητείται από το κράτος και η λειτουργία του κοινοβουλίου φανερώνει δείγματα σοβαρής κρίσης. Η πορεία μιας Ανοιχτής Κοινωνίας σε συνεχή εξέλιξη, είναι σε κίνδυνο... 16/12/21

ΨΙΘΥΡΟΣ ΑΓΩΝΙΑΣ...

Έχω έναν Φίλο, που ζει ως αναχωρητής εντός της απέραντης ερημίας των Αθηνών. Σε πολύ πρόσφατη επικοινωνία μας, μιλήσαμε για την “Απογραφή Πληθυσμού-Κατοικιών 2021”, που διεξάγεται αυτές τις μέρες του Νοεμβρίου από την ‘Ελληνική Στατιστική Αρχή’. Με αφορμή το ερωτηματολόγιο, αλλά και τον τρόπο που διεξάγεται η απογραφή, φέραμε στη συζήτηση τον Όργουελ και όσα είχε γράψει το 1949 στο μυθιστόρημά του “1984”. Ο Φίλος, μου έστειλε το παρακάτω σχόλιο: “Βέβαια, ο Όργουελ ήταν προφήτης, και λίγα είπε. Μας οδηγούν προς έναν κόσμο τελείως απολυταρχικό, σε ένα σύστημα που τα ελέγχει όλα, όπου μας κυβερνούν οι πολυεθνικές (που λειτουργούν σαν μαφίες, και οι μαφίες σαν πολυεθνικές). Πέραν απ’ αυτές, μας κατευθύνουν οι αλγόριθμοι, αυτόνομα πια! Οι κυβερνήτες δεν είναι παρά μαριονέτες. Ελευθερία, ιδιωτική ζωή, δημοκρατία, δεν υπάρχουν πια. Θέλουν μια ανθρωπότητα από ζόμπις, της οποίας ο μόνος άξονας είναι το χρήμα. Όλα μια υποκρισία, μια φάρσα. Μας φέρονται σα να είμαστε ζώα, και το δεχόμαστε! … Μας θέλουν όρνιθες σε ορνιθοτροφείο, που πρέπει να καταναλώνουμε και να παράγουμε, και μετά για το σφαγείο. Και έτσι βαδίζουμε ευχαριστημένοι προς το ολοκαύτωμα!… Και προς τα που να κοιτάς; Πού να στηρίζεσαι; Μας λένε, Θεός δεν υπάρχει, ο Χριστός δεν υπήρχε, ο Βούδας δεν υπήρχε, ο Μωάμεθ δεν υπήρχε, έθνος δεν υπάρχει, γένος δεν υπάρχει· τίποτα δεν υπάρχει!… Και πού να μιλάς για αγάπη, για ψυχή, για καρδιά!… Ξεφύγαμε από την οδό!… Ο Θεός να μας ελεήσει.” 18/11/2021

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΟ 1973

Όλες οι ιδέες, είτε αφορούν υποθέσεις χάριν της επιστήμης, είτε είναι βήματα προσέγγισης της ουτοπίας είναι ευάλωτες από την σχετικότητα, εκτεθειμένες στις συνεχείς αλλαγές της πραγματικότητας. Όταν όμως οι ιδέες, επειδή κάποιοι, έτσι το θέλουν και μπορούν να το επιβάλλουν στους λοιπούς, που έχουν παροπλίσει τιν στοχασμό τους, από την τόλμη και το αντίκρυσμα, άφοβα ερωτημάτων αμφιβολίας, τις έχουν τρέψει σε αναλλοίωτες φαντασιακές οντότητες, τότε έχουμε να κάνουμε με οστά ξηρά, προς αποθέωση του θανάτου. Αθήνα, 17/11/2021

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1973

Η κορυφαία και ταυτόχρονα τραγική κατάληξη του εμφυλιοπολεμικού κράτους, που οικοδόμησαν οι νικητές του ελληνικού εμφυλίου, υπήρξε το πραξικόπημα των στρατιωτικών το 1967. Ο διχασμός των Ελλήνων και των Ελληνίδων σε “εθνικόφρονες” και “μιάσματα” βάθυνε ακόμα πιο πολύ! Αντίσταση στη χούντα υπήρχε, αλλά οι αντιστασιακοί είτε δρούσαν στο εξωτερικό, είτε αποτελούσαν μια τολμηρή μειοψηφία στο εσωτερικό της χώρας! Η πλειοψηφία φαινόταν να χειροκροτεί τους δικτάτορες. Υπήρχαν πολλοί που ανήκαν στη δεξιά αντικομμουνιστική παράταξη και ήταν ικανοποιημένοι από τον αποκλεισμό ενός ενδεχόμενου να επικρατήσουν οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους στην πολιτική ζωή του τόπου. Νομίζω όμως, πως η μεγάλη μερίδα των πολιτών που χειροκροτούσε, και συμμετείχε, ακόμα και χωρίς διόλου ενθουσιασμό στις φιέστες του καθεστώτος, ήταν δέσμιοι του τρόμου των διωγμών, που επιφύλασσε η χούντα σε όσους την αμφισβητούσαν. Στα μέσα Νοεμβρίου 1973 φοιτητές έκαναν κατάληψη του Πολυτεχνείου της Αθήνας και αυτή η ενέργεια, υπήρξε μια εξαιρετικά τολμηρή πολιτική πράξη. Οι φοιτητές αμφισβήτησαν τη νομιμότητα της χούντας από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα... Το αποκορύφωμα της αντίδρασης του καθεστώτος των στρατιωτικών ήρθε στις 17 του Νοέμβρη με την εισβολή δυνάμεων των χουντικών στο Πολυτεχνείο. Τότε μετρήθηκαν και οι νεκροί.... Ακολούθησε μια πιο σκληρή χούντα υπό τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και των απάνθρωπων συνεργατών του της ΕΣΑ. Τότε, τον Νοέμβρη του ’73, έκανα τη στρατιωτική θητεία μου ως στρατιώτης. Η μονάδα που υπηρετούσα ήταν η 100 ΣΔΙ (πίσω από το Τρίτο Σώμα Στρατού, εκεί που τώρα στεγάζεται το Στρατολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης). Όπως ανέφερα, ανακλαστικά, η ορμή των των φοιτητών της Αθήνας, έφτασε και στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε κατάληψη από φοιτητές η Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Τις μέρες της κατάληψης, από τις 14 Νοεμβρίου και μετά, ήμασταν σε επιφυλακή και κλεισμένοι στο άβολο στρατόπεδό μας. Η Πολυτεχνική Σχολή ήταν πολύ κοντά μας, μας δεν ξέραμε ακριβώς τί συνέβαινε. Πρέπει να ήταν απόγευμα της 15 ή 16 του Νοέμβρη. Ο διοικητής του Λόχου Στρατηγείου της μονάδας μας, Λοχαγός Ιωάννης Λυσαφίδης, μας μάζεψε όλους στην στενόχωρη αυλή σε παράταξη. Με τον τρόπο που συνηθίζουν να εκφράζονται οι στρατιωτικοί κατά κανόνα, μας ενημέρωσε “για τους μαλλιάδες αναρχικούς και κομμουνιστάς φοιτητάς που κατέλαβαν” το Πολυτεχνείο. Η κατακλείδα του λόγου του κ. Διοικητή ήταν, η εξαγγελία τιμητικής άδειας σε όποιον από μας, τους στρατιώτες του ξεκοίλιαζε με την ξιφολόγχη, όποιον μαλλιά θα έπεφτε στα χέρια μας! Δεν συνέβη κανένα “ηρωικό συμβάν”. Κανένας από τους καταληψίες φοιτητές ή φοιτήτριες δεν έφτασε ως τη μονάδα μας, όπως και κανένας μας, από τους στρατιώτες της 100 ΣΔΙ, όσο διαρκούσε η κατάληψη του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης, δεν είχε την άδεια να περάσει, με πλήρη εξάρτιση και το Μ1 ανά χείρας και με ξιφολόγχη, την έξοδο της μονάδας! Μικρή ενθύμηση από την εξέγερση των φοιτητών στην Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης το Νοέμβρη του 1973. ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 16/11/21 Η φωτογραφία είναι από την κατάληψη της Πολυτεχνικής Θεσσαλονίκης το Νοέμβρη 1973.

ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ

Σε κοινή συνέντευξη τύπου που έδωσαν στο Μέγαρο Μαξίμου στην Αθήνα, ο Ολλανδός Πρωθυπουργός Mark Rutte και ο κ. Μητσοτάκης στις 9 Νοεμβρίου 2021, με αφορμή μια απρόβλεπτη ερώτηση της Ολλανδής δημοσιογράφου κυρίας Ingeborg Beugel προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό, σχετικά με pushbacks (επαναπροωθήσεις) προσφύγων κυρίως προς την Τουρκία, το προσφυγικό και ο χειρισμός του από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα πρόβαλλε στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Το προσφυγικό πρόβλημα, παραμένει πάντοτε ένα δραματικά επίκαιρο θέμα. Δεν είναι μόνο η ανθρωπιστική πλευρά του προβλήματος που παραμένει επίκαιρη. Η μη ανάσχεση των αιτίων που προκαλούν τη ροή των προσφύγων από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, που είναι ανασφαλείς και δυστοπικές για τους ανθρώπους τους, είναι ένα πύρινο πρόβλημα που απαιτεί ανάλυση, επιμερισμό ευθυνών και επιτέλους λύση.... Συνήθως οι πιο πολλοί μένουμε παρατηρητές και κριτές του χειρισμού του προσφυγικού από την ανθρωπιστική του σκοπιά. Είναι σωστή η προσέγγιση, αλλά δεν είναι αρκετή. Πριν λίγες μέρες, δύο Αφγανοί νέοι σε ηλικία πρόσφυγες, που έχουν υποβάλλει αίτηση παροχής ασύλου στις ελληνικές αρχές και ζούσαν σε έναν καταυλισμό προσφύγων, επιτέθηκαν λεκτικά, προσβλητικά και βάναυσα σε μια εργαζόμενη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιτέθηκαν σε γυναίκα στον καταυλισμό. Παρόμοιο περιστατικό είχε ξανασυμβεί και άλλοτε, από τους ίδιους. Οι δύο επιθέσεις κατά γυναικών εργαζόμενων, ήταν απρόκλητες και ενείχαν τα στοιχεία της απαξίας απέναντι στη γυναίκα, κάτι που προφανώς ήταν στοιχείο της κουλτούρας των νεαρών προσφύγων. Με αφορμή το προηγούμενο περιστατικό, θα ήθελα να θίξω μια άλλη παράμετρο του προσφυγικού. Όλοι οι πρόσφυγες, κυρίως από έντονα ισλαμικό περιβάλλον, δεν είναι πρόσφυγες γιατί αισθάνονται ανασφάλεια στον τόπο τους. Αρκετοί, κυρίως άτομα νεαρής ηλικίας είναι “τυχοδιώκτες” που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, θέλοντας να εγκατασταθούν σε μια χώρα, που θα τους προσφέρει πιο άνετες συνθήκες ζωής από κάθε άποψη. Συγχρόνως όμως, δεν έχουν καμιά διάθεση να εγκαταλείψουν την “κουλτούρα” του τόπου τους και να υιοθετήσουν τις αναγκαίες πολιτισμικές αρχές των χωρών που απαιτούν να τους υποδεχτούν! Θέλουν να είναι φονταμενταλιστές Μουσουλμάνοι, προσκολλημένοι σε ένα κακοποιημένο Ισλάμ, να ακολουθούν πρακτικές στην καθημερινή ζωή τους που είναι βάρβαρες και βάναυσες, ντύνοντάς τες με το κουρέλι μιας “κίβδηλης ευσέβειας”. Και προπαντός, θέλουν να απαξιώνουν τις γυναίκες με κάθε τρόπο, θεωρώντας τες “σκεύη ηδονής” και “δούλες” του άνδρα, όπως έκαναν στον τόπο τους, είτε στο Αφγανιστάν, είτε κάπου στο Ιράκ, είτε στο Πακιστάν, είτε σε κάποια υποσαχάρια αφρικανική περιοχή.... Επομένως, το ζήτημα της παροχής προστασίας σε πρόσφυγες δεν είναι μια απλή υπόθεση. Απαιτεί από τις αρχές που κρίνουν τις αιτήσεις παροχής ασύλου σε πρόσφυγες ενδελεχή και αυστηρό έλεγχο πολλών παραμέτρων που αφορούν τους αιτούντες, εξακρίβωση κατά το δυνατό των κινήτρων, που τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και σοβαρό έλεγχο ως προς το κατά πόσο είναι διατεθειμένοι, όχι να απωλέσουν την πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητά τους, αλλά οπωσδήποτε να αποδεχθούν και υιοθετήσουν τις βασικές αξίες πολιτισμού, που ισχύουν στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Το προσφυγικό δεν είναι μια μανιχαϊστική διαπάλη, με τους καλούς από τη μια μεριά, που είναι οι ευαίσθητοι ακτιβιστές ή οι δημοσιογράφοι που ερευνούν τις συνθήκες συμπεριφοράς απέναντι σε πρόσφυγες εκ μέρους λ.χ. των ελληνικών ή των πολωνικών αρχών και τις καταγγέλλουν, ορθά, όταν αυτές δεν είναι νόμιμες και τους κακούς από την άλλη, που είναι οι υπάλληλοι των αρμόδιων αρχών του κράτους, που οφείλουν πέραν του ανθρωπιστικού σκιάσματος του όλου προβλήματος, να βλέπουν και άλλες πτυχές του, που συχνά οι πολλοί αγνοούμε. ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 13/11/2021

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ.....

https://www.youtube.com/watch?v=scowwMu9hlo

ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΕΞΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΝΟΜΗΜΑΤΩΝ

Πρωινό Κυριακής, τελευταία μέρα του Οκτώβρη 2021. Μονάχα άναψα το καντήλι, μου αρέσει το ιλαρό φως, που προσφέρει το λάδι της ελιάς, όταν καίγεται. Το καντήλι στο σπίτι της Νάουσας καίει πλάι σε μια όμορφη μικρή εικόνα του Αγίου μου, του Άη Γιώργη του Μεγαλομάρτυρα. Έκανα τον σταυρό μου, ελπίζοντας να αγιαστεί το σώμα μου από πληγές και ανομήματα, που με βαραίνουν, καθώς ετοιμαζόμασταν να πάρουμε το πρωινό μας, με τη σύντροφό μου. Δεν πήγα στην εκκλησία.... Αλλά σήμερα, η Εκκλησία του Χριστού με επισκέφτηκε. Έμαθα από ένα δημοσίευμα της “Εφημερίδας των Συντακτών” ( Παναγιώτης Κολέλης ‘Οι θρησκευτικές αθλιότητες και οι φωτεινές εξαιρέσεις’ 29/10/2021), πως ο Μιχάλης Οικονόμου και ο Γιώργος Μακρής, που πρόσφατα έκαναν σύμφωνο συμβίωσης, μεγαλώνουν ως γονείς ένα παιδί, που στις 23 Οκτωβρίου 2021 το βάφτισαν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Ραγκαβά, δίνοντάς του το όνομα Νικηφόρος, προς τιμή του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Δεν έμεινα στα λίγα που είχε γράψει η εφημερίδα. Με έχουν εντυπωσιάσει όσα έμαθα πως είπαν οι ιερείς που τέλεσαν την Βάπτιση. Έτσι έψαξα και βρήκα κι άλλα. Ο ένας από τους γονείς του μικρού Νικηφόρου, ο Μιχάλης Οικονόμου έγραψε τα εξής ευλογημένα στο instagram (economike): «Παιδί μας, σου εύχομαι να γίνεις ένας ένθεος άνθρωπος, και να παίρνεις φως από τον άγιό σου, Νικηφόρο τον Λεπρό, να έχεις γύρω σου ανθρώπους που θα τους αγαπάς και θα σε αγαπάνε, όπως όλοι οι φίλοι μας που μας συντρόφευσαν με το βλέμμα και τις προσευχές τους χθες στη Βάπτισή σου. Να σηκώνεις το σταυρό που από σήμερα φοράς, με υπομονή, κουράγιο στα καλά και στα δύσκολα, γιατί πλέον δεν είσαι μόνος. Αρκεί να μάθεις να κοιτάς ψηλά! Σημείωση για τους ιερείς με τη μεγάλη τους καρδιά και αποδοχή, που μας συγκίνησε όλους. Όπως μας είπαν: "οι γονείς να είσαστε πάντα ερωτευμένοι, και το παιδί θα βλέπει αυτή την αγάπη που θα έχετε μεταξύ σας, αυτή θα αναζητήσει και όταν φύγει από εσάς, και θα αναζητά πάντα στην ζωή του». Και ο ίδιος συνέχισε με τα εξής: Το παρακάτω κείμενο του Βασίλη, ενός εκ των φανταστικών νονών, εκφράζει όλο αυτό που νοιώσαμε: "Οι ζωές μας περνάνε. Μια μέρα βάπτισης σαν κι αυτή 23 Οκτωβρίου 2021 όπου ο ναός έγινε οικογένεια παιδότοπος έθιμα Κατήχηση Όταν γίνεσαι νονός για αγαπημένους φίλους μοιάζει να δίνει άλλη ζωή στη ζωή. Ο μικρός Νικηφόρος έφερε φως και αγάπη ακόμη περισσότερη στη ζωή μας. Όταν κρατάς στην αγκαλιά τη μυρωμένη υπόσχεση ζωής, ζεις Όταν αγαπάς τους ανθρώπους, ζεις Όταν οι άνθρωποι συγκινούνται, ζεις Όταν ο Μιχάλης γελά, ζεις Όταν οι νονοί κρατάνε το χέρι ο ένας του άλλου, ζεις Όταν σβήνει ο πόνος, ζεις Όταν ο Γιωργής είναι ευτυχής, ζεις Κι όταν ξέρεις πως από σήμερα κοινωνείς ζωή με το βαφτιστήρι σου αποκλείεται να μη ζεις για χάρη σου και για χάρη του Σήμερα δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα Σήμερα είδαμε κάτι Άλλο να έρχεται μέσα στις ανίδεες ζωές μας Σήμερα γινόμαστε μάνες προσφοράς κι είναι σπουδαίο αυτό και πολύτιμο. Αστέρι μας Νικηφόρο, ζήσε!". Ομολογώ, πως εξαιτίας πολλών στραβών που με χαρακτηρίζουν, συχνά με λόγια, τις πιο πολλές φορές με σκέψεις, είμαι στυφός, είμαι πικρός και επικριτικός, γιατί δεν βλέπω τα δικά μου, αλλά μονάχα των αλλωνών. Ομολογώ πως αυτό που αναφέρεται κατά την θεία λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ότι ο Θεός είναι ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος, αληθεύει, αλλά επίσης αληθεύει στο έπακρο και η μόνη κατάφαση περί της υπόστασης του Θεού: “Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί” (Α΄ Επιστολή Ιωάννη 4:15). Το μόνο που μας μένει είναι η αγάπη! Τα λόγια των ιερέων που βάφτισαν τον μικρό Νικηφόρο, ας είναι ευλογημένος και καλοφωτισμένος ο μικρός, μιλώντας προς τους γονείς του, τον Μιχάλη και τον Γιώργο, μπήκαν βαθειά στην καρδιά μου: «Οι γονείς να είσαστε πάντα ερωτευμένοι, και το παιδί θα βλέπει αυτή την αγάπη που θα έχετε μεταξύ σας, αυτή θα αναζητήσει και όταν φύγει από εσάς, και θα αναζητά πάντα στην ζωή του»! 31/10/2021

ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ ΚΑΙ ΧΑΦΟΥΖ ΜΕΤΣΟ ΤΖΕΜΑΛΗ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΥΦΤΗΣ...

Η Παράταξη Πολιτών “Σπάρτακος” στο Δημοτικό Συμβούλιο Κομοτηνής, πρόσφατα έκανε μια πρόταση στο σώμα, ζητώντας να συζητηθεί προ ημερησίας διατάξεως στις 20/10/2021: Να γίνει ονοματοδοσία δύο κεντρικών δρόμων της Κομοτηνής προς τιμή του μακαριστού τελευταίου Μουφτή (μέχρι αυτή τη στιγμή) Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή και του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κυρού Δαμασκηνού (κατά κόσμον Πέτρου Ρουμελιώτη). Τιμά την δημοτική παράταξη “Σπάρτακος” η πρόταση που υπέβαλλε προς το Δημοτικό Συμβούλιο της θρακικής πρωτεύουσας. Χωρίς την πρόθεση να να φανώ σκόπιμα δυσάρεστος, θα ήθελα να εκφράσω ορισμένες αιτιάσεις. Τα μεγέθη της προσωπικότητας των δύο ανδρών είναι ασύμμετρα και οι βίοι τους εντός της πολυπολιτισμικής κοινωνίας της Κομοτηνής και της περιοχής της Ροδόπης δεν επιδέχονται συγκρίσεις και συσχετισμούς. Είναι γνωστό, ότι στα τέλη του Ιανουαρίου 1990 είχε ξεσπάσει στην Κομοτηνή ένα “μικρό πογκρόμ” κατά των Μουσουλμάνων κατοίκων της, με πρωταγωνιστές “Χριστιανούς” κατοίκους. Ονομάσθηκε η μικρή ελληνική “Νύχτα των Κρυστάλλων”. Τότε, εκατοντάδες αγανακτισμένοι “εθνικόφρονες” λεηλάτησαν και κατέστρεψαν συστηματικά σχεδόν όλα τα μουσουλμανικά καταστήματα της πόλης, αλλά και δυο αρμενικά, προφανώς γιατί δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν μεταξύ τουρκικού-μουσουλμανικού ονόματος του καταστηματάρχη και αρμένικου! Ο Μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλή, σε ανακοίνωσή του είχε καταγγείλει, ότι οι καταστροφές γίνονταν με την απαθή αδράνεια αστυνομικών δυνάμεων. Υπήρξε και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, που ίσως για τούτο ονομάσθηκε εκείνη η εφιαλτική νύχτα “ελληνική νύχτα των Κρυστάλλων” : τα καταστήματα Ελλήνων, είχαν εκ των προτέρων "σημαδευτεί" (με ελληνικές σημαιούλες ή πρόχειρες επιγραφές), ώστε να γλυτώσουν από τη μανία των επιδρομέων! Τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός, που κάλυπτε ζωντανά τα επεισόδια, μετέδωσε τα συγχαρητήρια του τότε Μητροπολίτη Δαμασκηνού προς τους βιαιοπραγούντες: “Σήμερα γράψατε λαμπρές σελίδες. Κινηθήκατε και θα ξυπνήσουν αυτοί που έχουν τα τέλματα [sic] στο κλεινόν άστυ...” (βλ. http://www.iospress.gr/ios2004/ios20040404b.htm). Με την ευκαιρία της πρότασης του “Σπάρτακου”, που ελπίζω και εύχομαι να υιοθετηθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο της Κομοτηνής, παρά τις αιτιάσεις που διατύπωσα για τον Μαρωνείας κυρό Δαμασκηνό, θα ήθελα να καταθέσω λίγα λόγια για τον Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή, που προσωπικά αποκαλώ Χαζρέτ (συνώνυμο στο Ισλάμ για αγίους ανθρώπους). Ο Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή είχε γεννηθεί στον Εχίνο, κεφαλοχώρι της ορεινής Ξάνθης, εκεί μεγάλωσε και έμαθε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του Χαφούζ Ιντρίς Μέτσο. Πολύ νωρίς απομνημόνευσε το ιερό Κοράνιο, εξού και ο τίτλος του ‘Χαφούζ”. Στη συνέχεια μαθήτευσε στον μεντρεσέ του Εχίνου. Ο άνθρωπος όμως που σημάδεψε τη σκέψη και καλλιέργησε το ήθος του Χαφούζ Τζεμαλή υπήρξε ο Χαφούζ Αλή Ρεσάτ. Όπως ομολογούσε ο Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή, τον καιρό που ήταν μαθητής του Αλή Ρεσάτ, εξαιτίας της ανώριμης ηλικίας δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο σπουδαίος ήταν ο Δάσκαλός του. Με το πέρασμα των χρόνων και ιδίως, αφότου φόρεσε την μαύρη χέρκα (ράσο) και το σαρίκι του Μουφτή της Κομοτηνής, όλο και πιο συχνά έφερνε στο νου τον Άγιο Δάσκαλό του. Γιατί πράγματι, ο Χαφούζ Αλή Ρεσάτ ήταν άγιος και σοφός άνθρωπος του Θεού. Ο Χαζρέτ Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή για αρκετούς, που αγνοούσαν το τί ακριβώς έκρυβε το μειδίαμά του ή τα λόγια, με τα οποία απέφευγε να δώσει τις απαντήσεις που ζητούσαν επίσημοι, που τον επισκέπτονταν στην Μουφτεία, Έλληνες και ξένοι διπλωμάτες επίσης, ήταν ο νόμιμος Μουφτής, ο διορισμένος από το ελληνικό κράτος. Ήταν ο άνθρωπος, που επανειλημμένα είχε ξελασπώσει την Ελλάδα σε διεθνή φόρα, όταν κατηγορούνταν η χώρα για μεροληπτική συμπεριφορά απέναντι στους Θρακιώτες Μουσουλμάνους. Ο Μέτσο Τζεμαλή, υπήρξε ως Μουφτής Κομοτηνής άνθρωπος εξαιρετικού κύρους και η Αθήνα τον υπολόγιζε και τον σεβόταν. Υπήρξα στενός συνεργάτης του, τα τελευταία δώδεκα περίπου χρόνια, μέχρι την “απόλυση” που επέβαλλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων τον Κώστα Γαβρόγλου και αρχιτέκτονα της απαράδεκτης “έξωσής” του, ως προς τον τρόπο που συνέβη, από την Μουφτεία Κομοτηνής, τον Γιώργο Καλαντζή, Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων. Ο Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή έτρεφε λατρεία για την πατρίδα του την Θράκη και για την Ελλάδα. Τον χαρακτήριζε αυτό που ονομάζεται “συνταγματικός πατριωτισμός”, όσο και αν ο ίδιος αγνοούσε το περιεχόμενο του όρου. Ποτέ δεν υπήρξε δουλικός απέναντι στις κυβερνήσεις, ενώ υπήρξα μάρτυρας, απόσυρσης νομοσχεδίων που έθιγαν θέματα της Μειονότητας, επειδή ο Μουφτής είχε διατυπώσει αντιρρήσεις. Επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με πρωτοβουλίες του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων, το ελληνικό κράτος άρχισε να δείχνει ασέβεια και αμετροέπεια απέναντι στον Μουφτή Κομοτηνής. Είχε δεχθεί έγγραφα από την Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων, που του επεσήμαναν την δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητά του, τις κυρώσεις που προέβλεπε ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων σε περίπτωση που δεν πειθαρχούσε με τα εξ Αθηνών κελεύσματα. Προσωπικά πιστεύω, ότι μεταξύ των άλλων λόγων, πέραν εκείνων που ανάγονταν σε μυστικές πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων της εποχής, ήταν και το πείσμα του να μην “υπακούει” εντολές, που έκρινε ότι αντίθετες προς τα πραγματικά συμφέροντα της θρησκευτικής Κοινότητας των Μουσουλμάνων. Απολύθηκε με τρόπο “ταπεινωτικό” και απαράδεκτο, από έναν Υπουργό, που όταν συνόδευσα τόσο τον Μουφτή Κομοτηνής, όσο και τον Μουφτή Ξάνθης Μεμέτ Εμίν Σινίκογλου, στο Υπουργείο, προτίμησε να τους μιλήσει τουρκικά, παρά τα όσα ορίζει το πρωτόκολλο και η πολιτική σοβαρότητα σε τέτοιες περιπτώσεις, μιας και ο ίδιος ο Υπουργός ήξερε κάλλιστα την τουρκική ως Ρωμιός της Πόλης! Αγνοούσε όμως, ότι και οι δυο Μουφτήδες Κομοτηνής και Ξάνθης ήταν Πομάκοι και όχι Τούρκοι και η πρώτη μητρική τους γλώσσα ήταν τα πομάκικα και όχι τα τουρκικά.... Θα κλείσω, αυτό το αφιέρωμα, στη μνήμη του Χαζρέτ Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή, με ένα από απόσπασμα από συνέντευξη του Γέροντα Αρχιμανδρίτη Βασιλείου του Γοντικάκη, που παραχώρησε το 2015 στην ελληνική εφημερίδα της Νέας Υόρκης “Εθνικός Κήρυξ”: “π. Βασίλειος: Πολλές φορές αυτοί που παρουσιάζονται ως βαπτισμένοι και δεχόμενοι τον Χριστό, είναι πολύ πιο μακριά από τους άλλους οι οποίοι φαίνονται αδιάφοροι. Τη στιγμή που είναι άνθρωποι κι έχουν την πνοή του Θεού μέσα τους, βρίσκονται εν πορεία και ζητούν το ένα ή και όλοι βρίσκονται μέσα καλύπτονται κάτω από την ευρύχωρη αγάπη του Θεού. Ο Χαφούζ Μέτσο Τζεμαλή ήταν ένας άνθρωπος του Θεού, που κρατούσε εντός του ολοζώντανη και πύρινη την πνοή που του εμπιστεύτηκε ο Αλλάχ. Μπορεί τυπικά να μην ήταν Χριστιανός, αλλά στην ουσία ήταν ένας γνήσιος φίλος του Ιησού. Ευχαριστώ την δημοτική παράταξη της Κομοτηνής “Σπάρτακος” και εύχομαι το Δημοτικό Συμβούλιο να υιοθετήσει την πρότασή του... ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 20/10/2021

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ...

Όπως και να το κάνουμε, το διαδίκτυο μας προσφέρει έναν καινούργιο κόσμο, που συχνά προκαλεί θαυμασμό.... Τις προάλλες, ψάχνοντας για μάλλον άσχετο αντικείμενο στο διαδίκτυο, “σκόνταψα” στην κυριολεξία σε μια διπλωματική εργασία με θέμα, «Παίζουμε και μαθαίνουμε για τον τόπο μας τη Νάουσα: ένα διαθεματικό πρόγραμμα παρέμβασης για την ανάπτυξη των γλωσσικών δεξιοτήτων στο δημοτικό σχολείο». Επρόκειτο για την εργασία της δασκάλας κυρίας Άννας Ελεονόρας Ζάλιου, από τη Νάουσα, που την εκπόνησε το 2016, ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Η διπλωματική εργασία της κυρίας Ζάλιου, όπως διαπίστωσα “ξεφυλλίζοντας” και τις εκατόν εξήντα σελίδες της, δεν ήταν ο καρπός μιας έρευνας σπουδαστηρίου, αλλά εξέθετε συμπεράσματα διδακτικής πείρας της με μαθητές και μαθήτριες δημοτικού σχολείου της Νάουσας. Κι εκεί ήταν η έκπληξή μου. Η νεαρή παιδαγωγός χρησιμοποίησε σελίδες του βιβλίου μου “Το Παραμύθι του Στραβού Πλάτανου”, που είχε εκδοθεί το 2001, για να εισαγάγει τις μικρές μαθήτριες και τους μικρούς μαθητές της, μέσα από τον μαγικό κόσμο του παραμυθιού στην αφήγηση της ίδρυσης της πόλης τους, της Νάουσας! Αυτό το βιβλίο, το έχω αφιερώσει στην πρώτη μου εγγονή, την Μαριάμ, που κατέχει σημαντικό ρόλο στο αφήγημα, αφού είναι το μικρό κορίτσι που δίνει ζωντάνια στον στραβό πλάτανο της Νάουσας και της διηγείται πράματα και θάματα... Έψαξα και βρήκα την νεαρή κυρία Ζάλιου, επικοινώνησα μαζί της στις 14 του Οκτώβρη, λέγοντάς της, ότι μου έκανε εξαιρετική τιμή ευχαριστώντας την, που χρησιμοποίησε την αφήγησή μου στο "Παραμύθι του Στραβού Πλάτανου", ως "εργαλείο" μεταξύ των μαθητών και μαθητριών του 1ου ΔΣ της Νάουσας.... Η απάντησή της ήταν που μ’ έκανε να χαμογελάσω: “Καλημέρα!! Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Εμένα ήταν τιμή μου, που συνάντησα τόσο όμορφες και σημαντικές αφηγήσεις στο πλαίσιο της διπλωματικής μου εργασίας..! Αγαπώ πολύ την πόλη μου και το αφήγημά σας με ενέπνευσε! Εύχομαι να συνεχίσετε το πολύτιμο και δημιουργικό έργο σας! Με εκτίμηση Ζάλιου Ελεονόρα”. Σκέφτηκα, πως άξιζε ο κόπος για να γράψω το “Παραμύθι του Στραβού Πλάτανου”, όχι μόνο για να εκφράσω τη χαρά για τον ερχομό της Μαριάμ στη ζωή μας, αλλά και γιατί πρόσφερα ένα μικρό σκαλοπάτι, δυο πιθαμές πιο ψηλά, στην Ελεονόρα Ζάλιου. ©Γιώργος Δούδος 19/10/2021

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ THICH NHAT HANH

11 Οκτωβρίου είναι τα γενέθλια ενός σημαντικού ανθρώπου. Ο Βουδιστής μοναχός, ποιητής και συγγραφέας, υπέρμαχος της ειρήνης Thich Nhat Hanh, σήμερα γίνεται 95 ετών. Πολλοί άνθρωποι σε μήκη και πλάτη της γης, εμπνέονται με τις σκέψεις αυτού του ανθρώπου και κυρίως με τον τρόπο ζωής του. Άνθρωποι που είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Thich Nhat Hanh, τον αποκαλούν Thay, που στα βιετναμέζικα σημαίνει “Δάσκαλος”. Δεν είναι υπερβολή αν ειπωθεί, ότι ο Thich Nhat Hanh και ο σημερινός Δαλάι Λάμα Τεντζίν Γκιάτσο είναι δύο πολύτιμα δώρα του σύγχρονου Βουδισμού προς την ανθρωπότητα. Ο Βουδισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά βιοθεωρία και κοσμοαντίληψη, χωρίς μεταφυσικές παραμέτρους. Η σύγχυση πολλών, που θεωρούν τον Βουδισμό σαν θρησκεία, οφείλεται μάλλον στο γεγονός, ότι η επέκταση της διδαχής του ιστορικού Βούδα Σιντάρτα Γκοτάμα, πολύ πέραν των ορίων της Ινδικής Χερσονήσου, είχε ως χαρακτηριστικό να μην προσβάλλει και να μην μάχεται τις τοπικές θρησκευτικές λατρείες των λαών. Έτσι στο Θιβέτ, ο Βουδισμός εμφανίζεται με το ένδυμα της προβουδιστικής λατρείας, έχοντας υιοθετήσει τελετές στις οποίες δίδει διαφορετικό νόημα και συχνά βάθος. Στο Βιετνάμ συνέβη το ίδιο, στην Κίνα και στην Ιαπωνία επίσης. Μολονότι ο Βουδισμός επηρεάζει πολύν κόσμο σε δυτικές χώρες, εμφανίζει μια “καθήλωση” στον αριθμό των “πιστών”, γιατί πρόκειται για μια πνευματική κίνηση που δεν υιοθετεί τον προσηλυτισμό. Ο Thich Nhat Hanh είναι ο εμπνευστής του “δεσμευμένου” Βουδισμού, ενός κινήματος, που εμφανίστηκε στο Βιετνάμ τον 20ο αιώνα. Πρόκειται για ένα ρεύμα μέσα στον Βουδισμό, που δεσμεύονται όσοι και όσες το υιοθετούν, να μην είναι αδιάφοροι για τις σύγχρονες πληγές των κάθε μορφής διακρίσεων, και χρησιμοποιώντας ειρηνικά μέσα να αντιπαλεύουν την αδικία στα επίπεδα της πολιτικής, της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης και της οικονομικής εκμετάλλευσης των μη προνομιούχων. Για την επίτευξη αυτής της στράτευσης, αναζητείται έμπνευση με την εφαρμογή των βουδιστικών αξιών ηθικής, με τις υπερβάσεις που προσφέρει η άσκηση του διαλογισμού και οι διδαχές του Ντάρμα γενικά. Ο Δάσκαλος Thich Nhat Hanh έχει διατυπώσει μια ομάδα αρχών, εμπνευσμένων από τον Βουδισμό. Παραθέτω πιο κάτω μερικές απ’ αυτές τις αρχές, που αποτελούν προϋπόθεση αποδοχής, για όσες και όσους επιθυμούν να συστρατευτούν με το κίνημα που ίδρυσε ο Thay εντός του Βουδισμού. “Με πλήρη επίγνωση του πόνου που προκαλείται από τον φανατισμό και την έλλειψη ανεκτικότητας, είμαι αποφασισμένος να μην είμαι προσηλωμένος ειδωλολατρικά σε οποιαδήποτε διδασκαλία, θεωρία ή ιδεολογία, ακόμα και αν πρόκειται για το Βουδισμό”. “Με πλήρη επίγνωση του πόνου που προκαλείται από την προσήλωση σε απόψεις και λανθασμένες αντιλήψεις, είμαι αποφασισμένος να αποφεύγω να είμαι αγκυλωμένος και εγκλωβισμένος στις απόψεις του παρόντος. Θα μάθω και θα ασκούμαι στη μη εξάρτηση από απόψεις, ούτως ώστε να είμαι ανοιχτός στην ενόραση και στις εμπειρίες άλλων. Γνωρίζω καλά ότι η γνώση που κατέχω τώρα δεν είναι αμετάβλητη, δεν είναι απόλυτη αλήθεια. Η αλήθεια βρίσκεται στη ζωή ...”. “Με πλήρη επίγνωση του πόνου που προξενείται όταν προσπαθώ να επιβάλλω τις απόψεις μου σε άλλους, υπόσχομαι να μην εξαναγκάσω άλλους, ακόμα κι αν πρόκειται για τα παιδιά μου, να αποδεχθούν απόψεις μου, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσον, -όπως λόγου χάρη εξουσία, απειλή, χρήματα, προπαγάνδα ή κατήχηση-. Θα σέβομαι το δικαίωμα των άλλων να είναι διαφορετικοί, να επιλέγουν την πίστη τους και να αποφασίζουν με τον τρόπο τους”. “Με πλήρη επίγνωση ότι οι ρίζες της αληθινής ευτυχίας βρίσκονται στην ειρήνη, στη σταθερότητα, στην ελευθερία και στην ευσπλαχνία και όχι στον πλούτο ή στη φήμη, είμαι αποφασισμένος να μην διαλέξω ως σκοπό στη ζωή μου τη δόξα, το κέρδος, τα πλούτη ή την αισθησιακή ηδονή, ούτε να συσσωρεύω πλούτη ενώ εκατομμύρια πεινούν και πεθαίνουν”. “Με πλήρη επίγνωση ότι μεγάλος πόνος προκαλείται από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις, είμαι αποφασισμένος να καλλιεργώ τη μη βία, τη συνεννόηση και τη συμπόνια στην καθημερινή ζωή μου, να προωθώ την εκπαίδευση για την ειρήνη, τον διαλογισμό με εγρήγορση και τη συμφιλίωση, ανάμεσα σε οικογένειες, σε κοινότητες, σε έθνη και στον κόσμο”.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΌΤΗΤΑ!

Η αφορμή για τούτο το σημείωμα, είναι το τραγικό “ατύχημα” που συνέβη χθες μεσημέρι τοπικής ώρας, Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021, στο Μπατούμι της Γεωργίας. Στ’ αλήθεια όμως, η κατάρρευση πολυκατοικίας, που στέγαζε οικογένειες και είχε ανεγερθεί την δεκαετία του ’70 δεν ήταν ατύχημα, αλλά έγκλημα των κερδοσκόπων εργολάβων. Στην παλιά πολυκατοικία θέλησαν να προσθέσουν δύο ορόφους επί πλέον και να διανοίξουν στα θεμέλια υπόγειο, προφανώς δίχως προηγούμενη μελέτη και αναγκαίες και σημαντικές εργασίες στήριξης του φέροντα σκελετού του κτιρίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, αγοραστής από το Αζερμπαϊτζάν διαμερίσματος του πρώτο ορόφου, προκειμένου να φτιάξει το διαμέρισμα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του έκανε διάφορες εργασίες, μεταξύ των οποίων “καθαίρεσε” και κάποιες κολώνες, μάλλον χωρίς άδεια ή κατά παράβαση άδειας που του δόθηκε! Στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ζούμε κάθε μέρα τί πράγματι είναι ο καπιταλισμός της εποχής της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού. Το έγκλημα στο Μπατούμι, έρχεται με τραγικό τρόπο, αφού υπήρξαν ανθρώπινα θύματα, να φανερώσει την δαιμονική φύση του καπιταλισμού! Ας πούμε λίγα λόγια: Τί είναι τελικά ο καπιταλισμός; Πρόκειται για το οικονομικό σύστημα, που η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η διακίνηση προϊόντων, το εμπόριο και οι υπηρεσίες, κατέχονται από ιδιώτες, με κυρίαρχο κίνητρο και στόχο την συσσώρευση κέρδους. Το κράτος στον καπιταλισμό μπορεί επίσης να είναι ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής αλλά και υπηρεσιών, που στον καπιταλισμό αντιμετωπίζονται ως προϊόντα, με στόχο την αύξηση κέρδους. Υπάρχουν ποικίλες μορφές καπιταλισμού: Μιλούμε για τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, τον καπιταλισμό του κράτους πρόνοιας, αγαπημένο μοντέλο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ή τον κρατικό καπιταλισμό, όπως σε μεγάλο βαθμό είχε εκτραπεί το οικονομικό σύστημα στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το κύριο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι, η προτεραιότητα στο κέρδος και η σκόπιμη αγνόηση του κοινωνικού αγαθού, των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος, ενώ συγχρόνως είναι εργαλείο που παράγει κοινωνική ανισότητα, υποθάλπει την διαφθορά, αλλά και την οικονομική αστάθεια, από τη στιγμή που εκτίθεται στους “νόμους της ελεύθερης αγοράς”. Ο καπιταλισμός, στην μεγαλύτερη από 300 χρόνια ιστορία του, έχει σημαδέψει την ανθρώπινη ιστορία με μεγάλες τεχνολογικές προόδους, ασύλληπτες, αλλά και με πολέμους φρίκης. Ο καπιταλισμός, είναι η κύρια αιτία εξάντλησης του πλανήτη από την εκμετάλλευση της φύσης για την παραγωγή κέρδους. Ο καπιταλισμός έχει προκαλέσει, κάτι που συνεχίζεται, με τεράστια εκμετάλλευση του ανθρώπου, που αντιμετωπίζεται ως παραγωγική δύναμη και μάιστα μάλλον φτηνή! Η φύση αυτή του καπιταλισμού οδήγησε την εργατική τάξη σε επαναστάσεις εναντίον του συστήματος αυτού, ήδη από το 1848, με κορυφαία απόπειρα υπέρβασής του προς τον σοσιαλισμό, την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στην τσαρική Ρωσία. Σήμερα ο καπιταλισμός εφαρμόζεται από δεξιούς και κεντροδεξιούς πολιτικούς ηγέτες και κομματικούς σχηματισμούς, εφαρμόζοντας τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού, στην οργάνωση της οικονομικής ζωής των χωρών, που δείχνει μια δίχως όρια λατρεία στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, που έχει ως συνέπεια την κοινωνική περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, που είτε θεωρούνται κατάλληλες ως “αντικείμενα” εκμετάλλευσης ή δεν θεωρούνται χρήσιμες, λ.χ. συνταξιούχοι.... Ο καπιταλισμός πολιτικά έχει αποδειχθεί εξαιρετικά ευέλικτος. Επειδή ο στόχος του είναι η αύξηση και η συσσώρευση κέρδους, η δημοκρατία, ως πολιτικό σύστημα διασποράς της κρατικής εξουσίας, ουσιαστικά στον λαό, δεν είναι πάντοτε μια συμφέρουσα κατάσταση για κερδοφόρες επενδύσεις. Οπότε ο καπιταλισμός οργάνωσε, τις πιο πολλές φορές υπόγεια, αλλά σε άλλες περιπτώσεις και ολοφάνερα, δικτατορίες με τη δύναμη του στρατού (δείτε την σχετικά πρόσφατη πολιτική ιστορία σε χώρες της Λατινικής Αμερικής). Έχω την πεποίθηση, ότι ένα σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να γνωρίζει δύο θεμέλια: Την Ελευθερία και την Αλληλεγγύη. Χωρίς αυτά τα δυο αγκωνάρια, η εκμετάλλευση του ανθρώπου θα αποκτά όλο και πιο απαράδεκτες και αδιάντροπες μορφές, η δικαιοσύνη ως θεσμός του κράτους δεν θα παρεμβαίνει κατά κανόνα υπέρ των μη προνομιούχων πολιτών και ουσιαστικά δεν θα υπάρχει, ενώ οι θεμελιώδεις θεσμοί της δημόσιας εκπαίδευσης, της δημόσιας υγείας και ενός ευρύτατου πλέγματος κοινωνικής πρόνοιας για όσους το έχουν ανάγκη, θα είναι ανύπαρκτοι. Σήμερα στην Ελλάδα, όπου η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει ευτελιστεί σε μια “δικτατορία” των κομμάτων που ελέγχουν τις βουλευτικές έδρες, η χώρα και ο λαός είμαστε έρμαια μιας κυβέρνησης με νεοφιλελεύθερη ταυτότητα, που με ένα σωρό τρόπους εξυπηρετεί τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Η δημόσια εκπαίδευση απαξιώνεται ποικιλότροπα, ενώ το εθνικό σύστημα υγείας αποδυναμώνεται συνεχώς, κατ’ αρχήν εξαιτίας έλλειψης προσωπικού, αλλά και εξαιτίας ελλειμματικών υποδομών! Ο Γιάννης Ρίτσος, το 1952, από τον τόπο της εξορίας, όταν μαθεύτηκε η δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη, έγραψε ένα ποίημα για τον “Άνθρωπο με το γαρύφαλλο”. Σε ένα στίχο του έγραψε τούτη την κραυγή, τούτο το σύνθημα, που ακούγεται πέρα ως πέρα επίκαιρο μετά τόσα χρόνια: “ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου”. “Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου και προετοιμάζει το αύριο που τραγουδά”, είχε πει ο Γάλλος βουλευτής Γκαμπριέλ Περί, την παραμονή της εκτέλεσής του από τους Ναζί, το 1941. Γιατί οι στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη από το ποίημα “Φυσάει στα σταυροδρόμια του Κόσμου”, δυστυχώς αληθεύουν: “... είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί, -εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε, -είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο...”. Ένα δίλημμα υπάρχει μπροστά μας, ή τουλάχιστον εμπρός σε όσους και όσες δεν έχουμε αφήσει να κοιμηθεί η συνείδησή μας, δεν έχουμε αποπλανηθεί από τον καταναλωτισμό, αυτή την πονηρή νεράιδα του καπιταλισμού και έχουμε χρέος να δώσουμε την ορθή απάντηση: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα! Συλλογιέμαι την κατάσταση γύρω μου και βρίσκω πως μάλλον έχει δίκαιο ο Jacques Julliard, που είχε πει, ότι “...σήμερα η Αριστερά δεν κατοικεί τόσο στα κόμματα, όσο μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ως πόθος σοσιαλιστικός για ισότητα (που είναι ιδιότητα της δικαιοσύνης) στο πλαίσιο της ελευθερίας”. Οι οργανωμένοι σε κόμματα της Αριστεράς, ενώ αναφέρουν σαν τσιτάτο, πως ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου, οι ίδιοι και κυρίως τα στελέχη αυτών των κομμάτων, φαίνονται γερασμένοι.... Τα γερατειά που τους βαραίνουν οφείλονται σε ένα σωρό συμβιβασμούς που κάνουν, όταν βρεθούν στο βάθρο της εξουσίας.... ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 09/10/2021

Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ!

Με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας στη χώρα μας και την Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Σλοβενία με τις δυτικές βαλκανικές χώρες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται η Βόρεια Μακεδονία, σκέφτηκα να καταθέσω τις ακόλουθες σκέψεις. Κατ’ αρχήν, νομίζω πως η Βουλγαρία, κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θέτει εμπόδια στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι μια άγονη και απαράδεκτη αντίδραση. Η Βουλγαρία είναι προφανώς δέσμια κατάλοιπων των “ηγεμονικών στόχων” του παρελθόντος της, που επιδίωκε να υποτάξει όλους τους σλαβόφωνους κατοίκους της νότιας Βαλκανικής, υπό την εξουσία της Σόφιας! Δυστυχώς, μολονότι το παρελθόν ανήκει στην ιστορία, η Βουλγαρία, παρά τις εξελίξεις, επιμένει να υποστηρίζει τις εθνικιστικές μεγαλοβουλγαρικές βλέψεις της, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Από την άλλη μεριά, η Ελλάδα, αρνείται, με επίσης άγονο πείσμα να υιοθετήσει την διδασκαλία της μακεδονικής σλαβικής γλώσσας σε γλωσσικά ή ακαδημαϊκά ιδρύματα, όπως είναι η Σχολή Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Γλωσσών του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου ή το Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Αξίζει λοιπόν, έχω τη γνώμη, να υπενθυμίσουμε τόσο στην Βουλγαρία, όσο και στην Ελλάδα, πως υπάρχει μακεδονική σλαβική γλώσσα, που είναι εντελώς διαφορετική από την βουλγαρική, όπως και από την σερβική. Ειδική υπόμνηση πρέπει να γίνει προς την ελληνική πλευρά, πως η μακεδονική γλώσσα και διάλεκτοί της ομιλούνται από Έλληνες πολίτες, που κατοικούν κυρίως σε περιοχές της Δυτικής Μακεδονία, αλλά και της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας! Όταν ενσωματώθηκε μετά τους βαλκανικούς πολέμους το μείζον τμήμα της οθωμανικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση ανέθεσε στον Ελβετό Rudolphe Archibald Reiss, μετά από επιτόπια έρευνα στα νέα εδάφη της επικράτειας, να συντάξει μια έκθεση για τους “άγνωστους” στην Αθήνα κατοίκους των νέων ελληνικών επαρχιών. Ο Reiss παρέδωσε την έκθεσή του στην ελληνική κυβέρνηση το 1913 στην γαλλική γλώσσα με τίτλο: Rapport sur la situation des Macédoniens et des Musulmans dans les nouvelles provinces grecques. (Έκθεση για την κατάσταση των Μακεδόνων και των Μουσουλμάνων στις νέες ελληνικές επαρχίες). Το 1918 η έκθεση του Reiss εκδόθηκε με τον παραπάνω τίτλο στο Παρίσι από τον Typ. Plon-Nourrit. Στην αγγλική μετάφραση η παραπάνω έκθεση επιγράφεται ως “Report on the Situation of the Bulgarophones and the Moslems in the New Provinces of Greece” και στην σελίδα 6 ο συγγραφέας της αναφέρει τα εξής: “Αυτούς που ονομάζετε βουλγαρόφωνους, θα τους έλεγα απλώς Μακεδόνες. Τους αποκαλείτε βουλγαρόφωνους, επειδή η γλώσσα τους μοιάζει με τη βουλγαρική ... αλλά είναι η ίδια γλώσσα που μιλούν στη Σόφια; Όχι. Τα Μακεδονικά μοιάζουν τόσο με τα Σέρβικα, όσο και με τα Βουλγαρικά ... αλλά δεν ομιλούνται ούτε στη Σόφια ούτε στο Βελιγράδι. Είναι μια ξεχωριστή σλαβική γλώσσα ... Οι έρευνές μου δείχνουν, ότι η μακεδονική γλώσσα είναι το αποτέλεσμα όλων των διαδοχικών κατακτήσεων που έχει υποστεί η χώρα ... Βρίσκουμε στη γλώσσα βουλγαρικά, σερβικά, τουρκικά στοιχεία. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να ονομάσουμε τους Μακεδόνες, ούτε Βούλγαρους ούτε Σέρβους, αλλά απλώς Μακεδόνες”1. Ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός ιστορικός Lefteris Stavros Stavrianos (1913-2004), στο μνημειώδες βιβλίο του με τίτλο “The Balkans’ since 1453 (L. S. Stavrianos, The Balkans' since 1453. New York: Rinehart and Company, 1958, επανέκδοση C. Hurst & Co. Publishers, 2000) γράφει στη σελίδα 518: “Αυτοί οι Μακεδόνες είχαν μια διάλεκτο και ορισμένα πολιτιστικά χαρακτηριστικά, που δικαιολογούν την ταξινόμησή τους ως μιας ξεχωριστής ομάδας Νότιων Σλάβων”2. 1.“Those who you call Bulgarian speakers I would simply call Macedonians. You call them Bulgarian speakers because their language resembles Bulgarian...but is it the same language they speak in Sofia? No. Macedonian resembles both Serbian and Bulgarian...but is not spoken either in Sofia or Belgrade. It is a separate Slavic language...My researches show that the Macedonian language is the result of all the successive conquests the country has undergone...We find in the language Bulgarian, Serbian, Turkish elements. In my opinion we cannot call the Macedonians either Bulgarians or Serbs, but simply Macedonians” (Reiss, R.A., Report on the Situation of the Bulgarophones and the Moslems in the New Provinces of Greece, Paris, 1918, p 6). 2.“These Macedonians had a dialect and a certain cultural characteristics which justify their being classified as a distinct South Slav group”. L. S. Stavrianos The Balkans since 1453, New York 1958 p. 518 ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 06/10/2021

Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΌΣΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ Τον Ιανουάριο του 2010 στη Βουλή των Ελλήνων, ο τότε Συνήγορος του Πολίτη, καθηγητής Γ. Καμίνης, απαντώντας σε ερώτηση που του είχε τεθεί, υποστήριξε την άποψη, ότι η απόκτηση ιθαγένειας δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά ότι η απόδοσή της σε ένα φυσικό πρόσωπο συνιστά διοικητική πράξη του κράτους. Είναι αλήθεια, ότι η πράξη πολιτογράφησης αλλοδαπού ή η αναγνώριση της ελληνικής ιθαγένειας, γενικά, σε κάποιο φυσικό πρόσωπο, πράγματι αποτελεί διοικητική πράξη. Κατά τη γνώμη μου, η ιθαγένεια, έννοια συνώνυμη προς την υπηκοότητα και προς τον αγγλικό όρο citizenship ή nationality, μολονότι υποδηλώνει το νομικό δεσμό ενός προσώπου με συγκεκριμένο κράτος, κατά τρόπο που να αποτελεί το πλέον σημαντικό στοιχείο της νομικής του προσωπικότητας, εντούτοις στα πλαίσια του δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναγνωρίζεται ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 6, διακηρύσσει τα εξής: «Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας». Η Διακήρυξη αναφέρεται στα φυσικά πρόσωπα και η προηγούμενη διάταξη αναγνωρίζει, ότι στα πλαίσια της οργανωμένης με κανόνες δικαίου διεθνούς κοινότητας, που συντίθεται από επί μέρους ανεξάρτητα κράτη, ο άνθρωπος, πέραν της φυσικής υπόστασής του, που αποτελεί ένα βιολογικό φαινόμενο, έχει δικαίωμα να είναι φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στα όρια ύπαρξης και λειτουργίας ενός ή περισσότερων κρατών. Υπ’ αυτή την έννοια, το φυσικό πρόσωπο είναι φορέας και μιας νομικής προσωπικότητας. Στη συνέχεια, το άρθρο 15 αναφέρει στην παράγραφο 1 ότι «Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας». Ο τύπος των εθνικών κρατών είναι ακόμα η κυρίαρχη μορφή οργάνωσης των λαών της οικουμένης, μολονότι πλέον η «εθνική» ομοιογένεια των λαών αμφισβητείται σε πολλές περιπτώσεις και μάλιστα έντονα. Παρόλα αυτά, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου έγινε τραγικά ολοφάνερο, πως όλοι οι λαοί συνδέονται μεταξύ τους με πολύ περισσότερα κοινά πράγματα από εκείνα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι τους κρατούν απομονωμένους και απομακρυσμένους μεταξύ τους, και συγχρόνως μορφοποιήθηκε στο επίπεδο του διεθνούς δημοσίου δικαίου η απαίτηση για μια διακήρυξη, που θα αποτελούσε πλέον τον σκληρό πυρήνα του δικαιϊκού συστήματος, που εισήγαγε ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, ως επίσημη οργάνωση της Διεθνούς Κοινότητας, για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε οικουμενικό επίπεδο. Η διεύρυνση του δικαίου προστασίας του ανθρώπου καταδεικνύει κατά τη γνώμη μου την πολιτισμική πρόοδο του ανθρώπου σε συλλογικό επίπεδο. Με τη Γαλλική Επανάσταση είχε διακηρυχθεί η προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη, που αποτελούσε μια ανατροπή του καθεστώτος υποτέλειας των ανθρώπων στην αυθαίρετη εξουσία του μονάρχη. Χωρίς αμφιβολία, το δίκαιο των δικαιωμάτων του πολίτη ήταν σημαντική πρόοδος. Έπρεπε όμως να φτάσει ο κόσμος στα όρια της ακραίας καταστροφής, με τα φρικτά γεγονότα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και όσα συνέβησαν από τις δυνάμεις του άξονα, για να συνειδητοποιήσουμε, ότι δεν είναι αρκετή η κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων, τα οποία άλλωστε συνάπτονται με την έννοια του κράτους. Είναι απόλυτη ανάγκη, μετά τη διακύβευση αυτής της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης από τις ναζιστικές και τις φασιστικές δυνάμεις, η Διεθνής Κοινότητα να προχωρήσει στην κατοχύρωση του δικαιωμάτων του ανθρώπου, χωρίς άλλους προσδιορισμούς. Στην Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που κυρώθηκε από την Ελλάδα με το νόμο 2101/1992 (ΦΕΚ Α΄192), προβλέπεται ότι “το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννησή του και έχει από εκείνη τη στιγμή το δικαίωμα ονόματος, το δικαίωμα να αποκτήσει ιθαγένεια ...”. Το 1997 καταρτίστηκε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Ιθαγένεια του Συμβουλίου της Ευρώπης, που έχει υπογραφεί από την Ελλάδα στις 6 Νοεμβρίου 1997. Το άρθρο 4 της Σύμβασης προβλέπει τα εξής: “Οι κανόνες δικαίου που αφορούν στην ιθαγένεια και υιοθετούνται από κάθε Κράτος μέλος, διέπονται από τις ακόλουθες αρχές : α. καθένας έχει δικαίωμα σε μια ιθαγένεια, β. πρέπει να αποτρέπεται η ανιθαγένεια, γ. κανένας δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του,...”. Η Ελλάδα με τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (νόμος 3370/1955), που ήδη έχει καταργηθεί, είχε σαφώς έναν εφυλιοπολεμικό χαρακτήρα, κάτι που γίνεται φανερό στο 5. Το άρθρο αυτό, προκειμένου ανιθαγενείς Έλληνες του εξωτερικού να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια προϋποθέτει να “συμπεριφέρονται πράγματι ως Έλληνες....”. Επίσης, ο ρατσισμός είναι φανερός σε εκείνο το νόμο, αφού οι Έλληνες πολίτες διακρίνονται σε “ομογενείς” και “αλλογενείς”, όπως γίνεται στο περιβόητο άρθρο 19, που χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο αφαίρεσης της ελληνικής ιθαγένειας από Θρακιώτες Μουσουλμάνους, ανεξαρτήτως εθνοτικής ταυτότητας. Το άρθρο αυτό δεν επαναλήφθηκε στο νέο Κώδικα Ιθαγένειας (νόμος 3284/2004). Επίσης στον παλιό Κώδικα, υπήρχε το άρθρο 20, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από Μακεδόνες Έλληνες πολίτες, που είχαν εγκατασταθεί στο εξωτερικό. Ενώ το άρθρο 19 δεν επαναλήφθηκε στο νέο Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας του 2004, υπάρχει διάταξη στο άρθρο 17, που προβλέπει έκπτωση από την ελληνική ιθαγένεια και πλήττει κυρίως εθνικά Μακεδόνες Έλληνες πολίτες, που κατοικούν σε χώρες του εξωτερικού και δραστηριοποιούνται σε συλλογικότητες που επιδιώκουν την διάσωση της μακεδονικής ταυτότητας και κουλτούρας. Το ελληνικό κράτος, μετά την έκδοση του νόμου 1285/1982, που αφορούσε την αναγνώριση της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης, προχώρησε στην έκδοση της κοινής υπουργικής απόφασης αριθ. 106841/29.12.1982, που προέβλεπε την επιστροφή των πολιτικών προσφύγων, που κατέφυγαν μετά το τέλος του εμφυλίου στο εξωτερικό, ακόμα και αν είχαν στερηθεί την ελληνική ιθαγένεια, αρκεί να ήταν “Έλληνες το γένος”. Το ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε δέσμιο των εθνικιστικών αγκυλώσεων που κατατρώγουν το ελληνικό κράτος και το καθιστούν σε σοβαρά ζητήματα, όσον αφορά τον σεβασμό μειονοτήτων στην Ελλάδα, πολιτικά καθυστερημένο και υπανάπτυκτο. Οι πολιτικοί πρόσφυγες, που μετά τον εμφύλιο κατέφυγαν ιδίως στην Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας της Γιουγκοσλαβίας, και τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια, υπήρξαν “θύματα” του ΛΖ΄ Ψηφίσματος της ελληνικής Βουλής της 4ης Δεκεμβρίου 1947 και όσοι άνδρες και γυναίκες ζουν ακόμα, συνεχίζουν να είναι “θύματα” αυτής της απαράδεκτης διάκρισης. Στις 30.09.2010 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν υποβάλλει ερώτηση προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Εξωτερικών, καταλήγοντας: Πότε σκοπεύουν οι συναρμόδιοι υπουργοί, στους οποίους είχε υποβληθεί η ερώτηση, από τους νόμους που προβλέπουν την επιστροφή στην Ελλάδα των πολιτικών προσφύγων που κατέφυγαν στο εξωτερικό, η “μεροληπτική, ρατσιστική και μισαλλόδοξη διάκριση ‘Έλληνες το γένος’”. Μέχρι σήμερα, ούτε στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν αφαιρέθηκε η παραπάνω μισαλλόδοξη διάκριση και επομένως εθνικά Μακεδόνες, που τους είχε αφαιρεθεί αυθαίρετα η ιθαγένεια, με το παραπάνω Ψήφισμα του 1947, δεν έχουν δικαίωμα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, έστω για να πεθάνουν ειρηνικά! Η αξίωση το ελληνικό κράτος να αποδώσει στους εθνικά Μακεδόνες, που ζουν στο εξωτερικό, την ελληνική ιθαγένεια που τους έχει αφαιρεθεί, είναι αξίωση εμβάθυνσης της δημοκρατίας στην Ελλάδα, εξάλειψης των κατάλοιπων της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού από τις πρακτικές του κράτους και συμμόρφωση με διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας. ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 28/08/2021

Αποχαιρετισμός στον Μίκη Θεοδωράκη “...θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής...”.

Σήμερα, πλήρης ημερών, ο Μίκης Θεοδωράκης εγκατέλειψε τη γη για να ξεκουραστεί στην αγκαλιά της αιωνιότητας, διαβαίνοντας περήφανος την εξώθυρα της Ιστορίας.... Ο Μίκης υπήρξε εμπνευσμένος μουσικοσυνθέτης, που έντυσε με εξαίσια μουσική στίχους μεγάλων ποιητών και τους γνώρισε στους απλούς ανθρώπους. Στον Μίκη χρωστάμε, ότι μάθαμε οι κοινοί θνητοί, να τραγουδάμε τις χαρές μας και τους πόνους μας, τους έρωτές μας αλλά όσα νοσταλγούμε, με στίχους που έγραψαν κορυφαίοι πλάστες της Ποίησης, από τον τόπο μας, αλλά και από άλλες γωνιές του κόσμου. Μπορεί να μην γνωρίζαμε τους Ποιητές, αλλά ο Μίκης Θεοδωράκης, με την μουσική του, τους έφερε στις καρδιές μας, τους έκανε δικούς μας. Αυτός ο άθλος της έμπνευσης του Μίκη, είναι η τεράστια σπορά του στον παγκόσμιο Πολιτισμό των Ανθρώπων! Στις 5 Οκτωβρίου 2020 ο Μίκης Θεοδωράκης έστειλε μια επιστολή προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Ανάμεσα στα άλλα, ο Μίκης έγραφε: “Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα «Μεγάλα Μεγέθη». Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής....” Ο Μίκης ήταν ένας Αριστερός, που η πολιτική του διαδρομή έδειξε, πως δεν ανεχόταν τις κομματικές ντιρεκτίβες. Ίσως, ο παιδιάστικος ενθουσιασμός που συχνά τον ξεσήκωνε, ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία, να ήταν η αιτία για πολιτικές επιλογές, που κρίθηκαν ως λάθη του. Ίσως, όταν κάνει λόγο στο προσωπικό του γράμμα προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, για τις λεπτομέρειες που σβήνουν από το μυαλό του, να εννοεί εκείνα, που του χρεώθηκαν ως λάθη, ως αστοχίες. Η πορεία του Μίκη στους αγώνες για την πατρίδα ξεκινά νωρίς, όταν οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ τον καιρό της Κατοχής. Αργότερα στα Δεκεμβριανά ήταν διμοιρίτης στο 1ο Τάγμα Νέας Σμύρνης του ΕΛΑΣ. Το 1947, συλλαμβάνεται και εξορίζεται αρχικά στην Ικαρία και κατόπιν στη Μακρόνησο, όπου υφίσταται μέχρι θανάτου τα βασανιστήρια. Υπήρξε ο ηγέτης και ο εμπνευστής των “Λαμπράκηδων”. Ο Μίκης Θεοδωράκης, πριν ακόμα από τη χούντα, ήταν “κόκκινο πανί” για το “εθνικόφρον κράτος” των νικητών του Εμφυλίου. Ο διοικητής της Ασφάλειας στη Νάουσα, Μοίραρχος Κωνσταντίνος Στεργίου, με “λαμόγια” του χεριού του, θέλησε να ματαιώσει συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη σε θερινό κινηματογράφο της πόλης, βάζοντας τα κνώδαλα της εθνικοφροσύνης να του πετούν σάπιες ντομάτες.... Μετά την μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ. Το 1990 θέλοντας να εκδηλώσει την έντονη διαφωνία του για τη διάσπαση του ΚΚΕ, συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας και υπήρξε μέλος της κυβέρνησης, χωρίς χαρτοφυλάκιο επί δυόμιση χρόνια. Εκείνη την περίοδο είχε προτείνει, πολύ σοφά, ελληνοτουρκική συνεργασία για το Αιγαίο. Ιδιαίτερα αντιφατικές θεωρήθηκαν οι θέσεις του Μίκη για το “Μακεδονικό”. Το 1997 είχε δηλώσει, πως το ζήτημα με την ονομασία της γειτονικής χώρας έπρεπε να επιλυθεί κατά τρόπο, που να οικοδομηθούν σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών. Το 2018 ταυτίστηκε με τις πιο ακραίες θέσεις εθνικιστικών κύκλων, που υποστήριζαν στα συλλαλητήρια, στα οποία συμμετείχε και ο ίδιος, ότι η “Μακεδονία είναι μία και ελληνική”! Με αφορμή το πέρασμα του Μίκη Θεοδωράκη στην Ιστορία και την επιθυμία του, που εκφράζει στην επιστολή του προς τον Δημ. Κουτσούμπα, ότι θέλει να αφήσει αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής, έφερα στο νου τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου, από το ποίημα “Ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο”, που έγραψε το 1952, χρονιά που είχε δολοφονηθεί ο Νίκος Μπελογιάννης: Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου, η λευτεριά και η ομορφιά του κόσμου. Επιπλέον όμως θυμήθηκα μερικές αράδες, από ένα κείμενο του μεγάλου Βασίλη Ραφαηλίδη, που είχε φιλοξενηθεί στον “Ριζοσπάστη” το 1985 με τίτλο “Γιατί θα ψήφιζα πάντα ΚΚΕ”. Εκεί λοιπόν ο Ραφαηλίδης, ανάμεσα στ’ άλλα γράφει: “...χρωστώ χάριτες στην αστυνομία που με έκανε φιλομαθή και με έμαθε πως η γνήσια δεξιά και η κουλτούρα δεν είναι δυνατό να έχουν πάρα πολύ στενές σχέσεις. Η κουλτούρα είναι απ’ τη φύση της αριστερή, ακόμα και στις περιπτώσεις που ένας διανοούμενος επιμένει να εμφανίζεται ως δεξιός. ...Λέει λοιπόν ο (Γκαμπριέλ) Μαρσέλ, που πολύ απέχει απ’ το μαρξισμό, πως αν οι κομουνιστές έχουν μια πιθανότητα να επικρατήσουν κάποτε, την χρωστούν στο γεγονός πως είναι οι μόνοι, πια, που μπορούν και πεθαίνουν για συμφέροντα που δεν είναι τα προσωπικά τους”. Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, ψέλλισμα εκ μέρους μου, στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη, ανέφερα τους στίχους του Ρίτσου και τους στοχασμούς του Ραφαηλίδη, ως μικρή προσπάθεια κατανόησης της ευχής του μεγάλου Μουσικού “...θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής...”. ©Γιώργος Δούδος 02/09/2021

ΟΙ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ! ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, μέσα σε ελάχιστο διάστημα, μετά την αποχώρηση των Αμερικανών και συμμάχων τους από τη χώρα, είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει έκρηξη ανθρωπιστικής κρίσης. Θα υπάρξει μια αύξηση, μάλλον εντελώς ανεξέλεγκτης, της ροής φυγάδων-προσφύγων από το Αφγανιστάν, προς οποιαδήποτε κατεύθυνση μπορούν, αρκεί να ξεφύγουν από την βία και τον τρόμο των Ταλιμπάν, που είχαν ζήσει επί πέντε χρόνια νωρίτερα! Η Ελλάδα, είναι η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αντικειμενικά είναι πύλη εξόδου από την κόλαση της Μέσης Ανατολής και εισόδου αντίστοιχα, σε έναν κόσμο ασφάλειας, ελευθερίας και ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, απαλλαγμένης από τον φόβο, όπως θεωρείται συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωσης.... Ταλιμπάν στη γλώσσα παστού (μια γλώσσα διαδεδομένη στο Αφγανιστάν και σε περιοχές του Πακιστάν), σημαίνει “σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης” και παραπέμπει στο πολιτικό και θρησκευτικό κίνημα, που κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 ως το 2001, ενώ ανέλαβε την εξουσία της χώρας εκ νέου, από τις 15 Αυγούστου του 2021. Οι Ταλιμπάν είχαν εγκαταστήσει θεοκρατικό καθεστώς, που είχε κατηγορηθεί γενικά ως ακραία βάναυσο, με κύρια θύματα τις γυναίκες. Οι απόψεις των Ταλιμπάν δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει το 2021. Ενώ είχαν εκδιωχθεί από την εξουσία του Αφγανιστάν από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους, τον Δεκέμβριο του 2001, τους παραδόθηκε η χώρα από τους Αμερικανούς, μετά από σκοτεινές και υπόγειες διαπραγματεύσεις. Μάλιστα, η τρομοκρατική ισλαμιστική ταυτότητα των Ταλιμπάν, είχε επιβεβαιωθεί πανηγυρικά, όταν στις 11 Ιανουαρίου του 2015, είχαν ορκιστεί πίστη στο Ισλαμικό Κράτος (το γνωστό ISIS ή DAESH), και για να αποδείξουν την αφοσίωσή τους είχαν αποκεφαλίσει έναν στρατιώτη του Πακιστάν που κρατούσαν αιχμάλωτο. Οι Ταλιμπάν, με βίαιες πολιτικές πρακτικές που εφάρμοζαν στο Αφγανιστάν παλιότερα και μάλλον θα εφαρμόζουν και τώρα, όπως δείχνουν τα πράγματα, επιδιώκουν να επιβάλλουν ένα “καθαρό” Ισλάμ παντού, χρησιμοποιώντας ακόμα και την πιο τρομερή βία! Η ιδεολογία των τρομοκρατών είναι ο Ισλαμισμός, και αποτελεί μια κακοποίηση του Ισλάμ.... Ο Ισλαμισμός γενικά και οι πρακτικές δράσης των ισλαμιστών, στοχεύουν ακόμα και βίαια να ωθήσουν την ιστορία στο παρελθόν. Είναι προσκολλημένοι στο γράμμα του Κορανίου και σε μια μονολιθική ερμηνεία του μουσουλμανικού νόμου, που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Ο Ισλαμισμός είναι μια επιθετική και ολοκληρωτική πολιτική ιδεολογία, που επιδιώκει με τυφλή και απάνθρωπη βία να επιβληθεί στον κόσμο. Το φάσμα του Ισλαμισμού προβάλλει στην εποχή μας ως νέα παγκόσμια απειλή ολοκληρωτισμού. Μετά το Φασισμό, το Ναζισμό και τον Σταλινισμό, που επιχείρησαν να ακυρώσουν βάναυσα την ανθρωπιά από την ιστορία, τώρα ο Ισλαμισμός απειλή τις ίδιες αξίες, που συνθέτουν τον οικουμενικό πολιτισμό της ανθρωπότητας. Με την επανεμφάνιση των Ταλιμπάν στη Μέση Ανατολή, στην ουσία ξεπροβάλλει ξανά η συγκρουσιακή αντίθεση ανάμεσα στη Δύση και σε έναν βάρβαρο κόσμο που επικαλείται το Ισλάμ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την αντιπαράθεση μεταξύ των οπαδών μιας σκοταδιστικής «θεοκρατίας» και των ανθρώπων που εμφορούνται από δημοκρατικές ιδέες και θεωρούν σπουδαία αρετή, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, την ανεκτικότητα και τον σεβασμό του Άλλου, του Διαφορετικού! Όλοι οι ολοκληρωτισμοί βρήκαν εύφορο έδαφος εκεί, που οι λαϊκές μάζες γεύονταν φόβους και απογοητεύσεις. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ισλαμισμό. Αναπτύχθηκε με την καθοδήγηση τυφλά φανατικών μουλάδων, που εκμεταλλεύθηκαν, εκτός από τον φόβο και την απογοήτευση των μη προνομιούχων Μουσουλμάνων και τη συλλογική πικρία, για την ταπείνωση που τους επέβαλλαν δυτικές χώρες, στη διαδρομή της ιστορίας. Ο Ισλαμισμός είναι μια πέρα ως πέρα αντιδραστική ιδεολογία, που κακοποιεί το Ισλάμ! Αντιμάχεται την ισότητα των φύλων, περιθωριοποιεί τις γυναίκες κάθε ηλικίας, ακυρώνει την ελευθερία ως προς όλες τις εκφάνσεις της και αντιμάχεται τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο στόχος του Ισλαμισμού είναι η παγκόσμια κυριαρχία! Όλα τα παραπάνω, νομίζω ότι ήταν αναγκαίο να παρατεθούν, προκειμένου να κατανοήσουμε τον Ισλαμισμό ως ολοκληρωτισμό και το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα των Ταλιμπάν, ως δυναμική έκφραση του Ισλαμισμού. Η ιστορία της ανθρωπότητας, από τους πολύ αρχαίους χρόνους, έχει υφανθεί από τις μετακινήσεις φυλών και λαών από περιοχή σε περιοχή, σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης. Η ιστορία των Ελλήνων των αρχαίων χρόνων, χαρακτηρίζεται από τις μετακινήσεις των ποικίλων ελληνικών φύλων: Ας θυμηθούμε τον έστω επιστημονικά ξεπερασμένο όρο, “η Κάθοδος των Δωριέων”, που αναφέρεται στην μετακίνηση εκ νέου των Δωρικών Φύλων στην νότια Ελλάδα, απ’ την οποία πρωτύτερα είχαν εκδιωχθεί από τους Μυκηναίους Αχαιούς· την μετακίνηση Μακεδόνων με τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που έφτασαν ως την βορειοδυτική Ινδική Χερσόνησο και πάρα πολλοί δεν επέστρεψαν. Εκεί ίδρυσαν το Ελληνοϊνδικό Βασίλειο, που το 250 π.Χ. μετασχηματίστηκε στο ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής και επεκτεινόταν σε περιοχές του Αφγανιστάν και Πακιστάν σήμερα. Τέλος, δεν μπορεί να μην αναφερθούν οι αποικίες ελληνικών πόλεων στον Εύξεινο Πόντο, στη νότια Ιταλία και στη Σικελία, που αποτελούν μαρτυρίες μετακινήσεων των διαφόρων ελληνικών φυλών. Οι μετακινήσεις πληθυσμών, ιδίως κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, με την επικράτηση του Ναζισμού στη Γερμανία, του Σταλινισμού στη Σοβιετική Ένωση, με τις επεκτατικές δράσεις της Ιαπωνίας στην Ασία, εμφάνισαν την μορφή της φυγής ομάδων πληθυσμού, για ν’ αποφύγουν διωγμούς, που συχνά κατέληγαν σε εξόντωση. Αυτό συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά και αργότερα. Έτσι, η Διεθνής Κοινότητα μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, κατάρτισε τη “Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων”, γνωστή και ως “Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες”, αλλά και ως “Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες”. Η “Σύμβαση για το καθεστώς των Προσφύγων”, αποτελεί νόμο του ελληνικού κράτους, μετά την κύρωσή της με το νομοθετικό διάταγμα 3989/1959 (ΦΕΚ Α 201) . Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και του συνημμένου Πρωτοκόλλου του 1967, ως πρόσφυγας ορίζεται: “Κάθε άνθρωπος που εγκαταλείπει χωρίς τη θέληση του τη χώρα καταγωγής του ή τον τόπο της τελευταίας ή συνήθους διαμονής του, εξαιτίας δικαιολογημένου φόβου δίωξης, εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής του σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του πεποιθήσεων (πραγματικών ή αποδιδόμενων) και για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του”. Εξαιρετική σημασία έχει και η εξής πρόβλεψη της παραπάνω Σύμβασης: “Εξαιτίας της δίωξης που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ή μία πρόσφυγας, έχει δικαίωμα να προστατευθεί από μια εξαναγκαστική επιστροφή στη χώρα καταγωγής του, κατ’ εφαρμογή της αρχής της μη επαναπροώθησης των προσφύγων. Αυτό σημαίνει, ότι η χώρα που θα υποδεχθεί τον πρόσφυγα, δεν μπορεί να τον αναγκάσει να επιστρέψει πάλι πίσω, στην χώρα καταγωγής του, ενώ είναι υποχρεωμένη να του παράσχει προστασία”! Μια άλλη διάταξη που εμφανίζει ενδιαφέρον, είναι αυτή του άρθρου 31 της Σύμβασης, που δεσμεύει τις χώρες που την έχουν υπογράψει και την έχουν επικυρώσει, όπως η Ελλάδα, ότι δεν θα επιβάλουν ποινικές κυρώσεις σε πρόσφυγες, επειδή έχουν εισέλθει ή διαμένουν στη χώρα παράνομα.... Αν τελικά, οι προβλέψεις αύξησης των προσφύγων που θα εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν επαληθευθούν, δεν τίθεται ζήτημα ανθρωπιστικού χρέους, ως προς την υποδοχή όσων φθάσουν στην Ελλάδα, αλλά σαφής νομική υποχρέωση της χώρας να υποδεχθεί τους πρόσφυγες, να τους παράξει την προστασία που προβλέπει η σχετική νομοθεσία και προπαντός να μην προβεί σε παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων, όπως δυστυχώς έχει συμβεί ως τώρα κατ’ επανάληψη και έχει κατηγορηθεί γι’ αυτό η χώρα μας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, από το State Department, ενώ η Διεθνής Αμνηστία με στοιχεία που έχει λάβει υπόψη της, έχει συμπεράνει, ότι η συνοριακή πολιτική της Ελλάδος απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, de facto είναι η άσκηση βίας σε βάρος τους και οι επαναπροωθήσεις τους.... Υπάρχει μια δικαιολογημένη ανησυχία πολιτών και ιδίως γυναικών της χώρας, μήπως η εισροή προσφύγων από το Αφγανιστάν, αποτελέσει ευκαιρία εισόδου στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εγκληματικών στοιχείων γενικά, αλλά κυρίως “μαχητών” Ταλιμπάν, που θα εμφανιστούν σαν πρόσφυγες, με αποστολή να προωθήσουν την ιδεολογία και την πρακτική του Ισλαμισμού σε χώρες της Δύσης, όπως συνέβη από το Ισλαμικό Κράτος. Οι αρχές πληροφοριών και ασφαλείας της χώρας, σε συνεργασία με ομόλογες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνον, έχουν υποχρέωση να επαγρυπνούν ιδιαίτερα για ύποπτους, που πιθανόν θα παρεισφρήσουν μεταξύ πραγματικών προσφύγων και ιδίως γυναικόπαιδων, ενώ θα αποτελούν κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη.... ©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ 24/08/2021

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ!

 

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

ΝΟΜΙΚΟΣ

Ομολογώ πως το κέντρισμα για να γράψω τούτο το κείμενο, μου το πρόσφερε η κυρία Μαρία Δήμου, Εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που υπηρετεί σε μειονοτικά σχολεία της Κομοτηνής. Εκτός από μια ανάρτησή της στο FACEBOOK στις 02/08/2021, έγραψε κι ένα εμπεριστατωμένο άρθρο, με γνώση, αντικειμενικότητα, χωρίς εμπάθεια, αλλά μάλλον με πίκρα και θλίψη, με τίτλο “Η απόλυτη απαξίωση της Μειονοτικής Εκπαίδευσης”, που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο https://www.enetpress.gr. Εκτός από την κυρία Δήμου δεν πρόσεξα καμιά άλλη κριτική άποψη κατά της ασφυξίας στην οποία καταδικάζει το ελληνικό κράτος την μειονοτική εκπαίδευση στην Θράκη, με πρόσφατο νόμο του. Μακάρι, να υπήρξαν κριτικές, διαμαρτυρίες και καταγγελίες κατά της κυβερνητικής νομοθετικής πρωτοβουλίας, που μου διέφυγαν....

Είναι γνωστό, ότι την δεκαετία του 1950, η Ελλάδα είχε αποφασίσει με πανηγυρισμούς, αλλά και με βίαια μέσα, να υποχρεώσει όλους τους Μουσουλμάνους της Θράκης, να υιοθετήσουν τουρκική εθνοτική ταυτότητα, σύμφωνα με την κεμαλική αντίληψη, ανεξαρτήτως αν ήταν Πομάκοι ή Ρομά. Το 1952 ιδρύθηκε στην Κομοτηνή του μειονοτικό Λύκειο “Τζελάλ Μπαγιάρ”, που πήρε το όνομα του τότε Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας. Στις πανηγυρικές εκδηλώσεις για την ίδρυση του τουρκικού λυκείου στην Κομοτηνή ήταν παρών ο Τούρκος Πρόεδρος, μαζί με το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί το 1951 η υπογραφή μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας Μορφωτικής Συμφωνίας, που ενίσχυε τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λοζάνης, όσον αφορά την μειονοτική εκπαίδευση στις δύο χώρες.

Την επόμενη δεκαετία του ’60, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή και με υπουργό Εξωτερικών τον Ευάγγελο Αβέρωφ, άρχισαν να εφαρμόζονται τα κατάπτυστα διοικητικά μέτρα κατά των Μουσουλμάνων της Θράκης, με σκοπό να τους εξωθήσουν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Ως γνωστό, τα μέτρα έπλητταν όλους τους Μουσουλμάνους και όχι μόνο τους Τούρκους ή τουρκογενείς, όπως επιμένει να τους αποκαλεί δίκην στρουθοκαμήλου το επίσημο κράτος ακόμα. Μάλιστα, τα χωριά των Πομάκων και στους τρεις νομούς της Θράκης βρίσκονταν στην “επιτηρουμένη ζώνη”, περίκλειστα σε ένα γκέτο, υπό την ασφυκτική εποπτεία του στρατού και των κρατικών αρχών ασφαλείας. Οι επιτηρούμενες ζώνες στις παραμεθόριες περιοχές της Ελλάδος καθιερώθηκαν το 1936, από το καθεστώς Μεταξά, ενώ τη δεκαετία του ’70, επί χούντας καταργήθηκαν παντού (Μακεδονία και Ήπειρος) εκτός Θράκης, όπου καταργήθηκαν το 1995!

Ο νόμος 694/1977 (ΦΕΚ Α΄264) ρυθμίζει ζητήματα των μειονοτικών σχολείων στη Θράκη. Στο άρθρο 2 αναφέρεται, ότι “σκοπός του μειονοτικού σχολείου είναι η εξασφάλισις της σωματικής, πνευματικής και ηθικής αναπτύξεως και προόδου των μαθητών συμφώνως προς τους βασικούς σκοπούς της εν Ελλάδι γενικώς εκπαιδεύσεως και τας εις τα προγράμματα των αντιστοίχων δημοσίων σχολείων της Χώρας καθοριζομένας αρχάς”. Το άρθρο 3 αναφέρει: “Τα μειονοτικά σχολεία τελούν υπό τον έλεγχον και την εποπτείαν του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων”.

Το Ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο της 20/12/1968 προβλέπει για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης και της Κωνσταντινούπολης, ότι θα γίνεται διδασκαλία μαθημάτων, εκτός από την επίσημη γλώσσα του κράτους (ελληνική και τουρκική αντίστοιχα) και στην μειονοτική γλώσσα. Ως προς την Ελλάδα, η μειονοτική γλώσσα στα σχολεία της Θράκης είναι η τουρκική, όπως διευκρινίζεται μεταξύ των άλλων και στο έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αριθμό πρωτοκόλλου 31280/ΙΗ ΕΞ/06-03-2013, που αποτελεί απάντηση σε ερώτηση μέλους της Βουλής των Ελλήνων.

Πολύ πρόσφατα εκδόθηκε ο νόμος 4823/2021 (ΦΕΚ Α΄ 136/03.08.2021) “Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις”. Πρόκειται για ένα νόμο “μαμούθ”, που ρυθμίζει ποικίλα εκπαιδευτικά ζητήματα.

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, που μορφοποιήθηκε στον παραπάνω νόμο, είχε εισαχθεί μια τροπολογία για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, που διατυπώθηκε στο νόμο με τις διατάξεις του άρθρου 179.

Το άρθρο 179 του νόμου 4823/2021 για την αναβάθμιση του σχολείου κ.λπ., με τις ρυθμίσεις του για τα μειονοτικά σχολεία της Θράκης, εκφράζει την βούληση του ελληνικού κράτους να τοποθετήσει το μειονοτικό σχολείο στο περιθώριο των όποιων θετικών εκπαιδευτικών εξελίξεων, να το απαξιώσει πλήρως, με προφανή σκοπό, κατά την κρίση ενός μέσης νοημοσύνης ανθρώπου, να ακυρώσει την λειτουργία του, να το εξαφανίσει ως εκπαιδευτικό θεσμό στην Ελλάδα!

Εκείνο που διαφοροποιεί ένα μειονοτικό σχολείο, πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Θράκη, από ένα κοινό δημόσιο σχολείο, είναι ότι το μειονοτικό σχολείο διδάσκει ορισμένα μαθήματα στην τουρκική γλώσσα. Η απαξίωση του μειονοτικού σχολείου της Θράκης με όσα προβλέπει ο παραπάνω νόμος, εκφράζει την θέληση του κράτους, να ακυρώσει ουσιαστικά την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας, όσον αφορά τα παιδιά, τις νέες και τους νέους της Θράκης, που ανήκουν στην μουσουλμανική μειονότητα, όπως επιμένει το ελληνικό κράτος να την χαρακτηρίζει, χωρίς εθνοφυλετικά επίθετα. Το κράτος, με το νέο νόμο πασχίζει να πιέσει τους μαθητές και τις μαθήτριες της Μειονότητας, να εγκαταλείψουν τα μειονοτικά σχολεία και επομένως να μην διδάσκονται πλέον στο σχολείο τα τουρκικά! Στο νου μου έχει σφηνώσει η σκέψη, πως είναι ένας τρόπος βίαιης αφομοίωσης του Άλλου, με το εθνοτικό στοιχείο που κυριαρχεί πληθυσμιακά και όχι μόνο. Ο τρόπος είναι γνωστός και δοκιμασμένος με την κοινωνική και πολιτιστική αφομοίωση των Μουσουλμάνων Τούρκων ελληνικής υπηκοότητας της Ρόδου και της Κω....

Στα μειονοτικά σχολεία δεν εφαρμόζονται κατά το άρθρο 179 του νόμου, τα άρθρα 87, 88 παράγρ. 1, 98 και 99. Επιπλέον, τα άρθρα 84 και 85 του νόμου, δεν εφαρμόζονται στο μειονοτικό πρόγραμμα, όπως εσφαλμένα και άστοχα αποκαλεί ο νόμος το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα των σχολείων αυτών.

Τί σημαίνουν αυτές οι εξαιρέσεις που καθιερώνει ο νόμος για τα μειονοτικά σχολεία;

Τα μειονοτικά σχολεία δεν μπορούν, να συνάψουν συμφωνίες συνεργασίας με φορείς, που θα προσφέρουν στο σχολείο την ευκαιρία συμμετοχής σε προγράμματα και δράσεις πολιτιστικού, αθλητικού, κοινωνικού ή εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος (άρθρο 87).

Στα μειονοτικά σχολεία είναι αδύνατο να διεξαχθεί έρευνα από μέλη του προσωπικού του σχολείου, από φοιτητές Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ή άλλων δημόσιων ή ιδιωτικών ερευνητικών, παιδαγωγικών ή εκπαιδευτικών φορέων (άρθρο 88 παράγρ. 1).

Στα μειονοτικά σχολεία, όσον αφορά το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα, ρητά προβλέπεται η αδυναμία επιλογής των διδακτικών βιβλίων από τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν μαθήματα στην τουρκική γλώσσα, κάτι που ισχύει μόνον για τους εκπαιδευτικούς του ελληνόγλωσσου προγράμματος (άρθρα 84 και 85).

Το άρθρο 98 του νόμου, προβλέπει την αξιοποίηση των κλειστών σχολείων. Το άρθρο 179 απαγορεύει την χρήση των κλειστών μειονοτικών σχολικών κτιρίων, υποδομών και άλλων εγκαταστάσεων. Επίσης, κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, τα μειονοτικά σχολεία δεν έχουν δικαίωμα να διοργανώνουν και να υλοποιούν, μετά το τέλος του ωρολογίου διδακτικού προγράμματος, είτε μόνα τους, είτε με τη συνεργασία τρίτων φορέων, εκδηλώσεις, προγράμματα και συνέδρια που απευθύνονται στην εκπαιδευτική κοινότητα.

Το άρθρο 99 του παραπάνω νόμου προβλέπει ότι, τα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός από την τακτική κρατική επιχορήγηση χρηματοδοτούνται από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος με το οποίο συνεργάζονται ή άλλον συνεργαζόμενο φορέα, από έσοδα από την πραγματοποίηση εκδηλώσεων, από δωρεές, χορηγίες, κληρονομίες, κληροδοσίες και άλλες παροχές τρίτων, καθώς και από επιχορηγήσεις από άλλες πηγές. Τα μειονοτικά σχολεία, κατά ρητή πρόβλεψη του άρθρου 179 παράγρ. 1 του παραπάνω νόμου, δεν έχουν δικαίωμα να ενισχυθούν οικονομικά από όλες τις προηγούμενες πηγές!

Το ελληνικό κράτος γενικά, ποτέ δεν ήθελε να ανακατεύονται μειονότητες στην αυλή του. Αυτό δείχνει η αναχρονιστική και πέρα ως πέρα αντιεπιστημονική θέση του κράτους, που αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας και μοναδικής μειονότητας στην ελληνική επικράτεια, επειδή την προβλέπει νόμος (Συνθήκη Λοζάνης του 1923 που κυρώθηκε με νόμο)!

Από τους σκανδαλώδεις έρωτες, της Ελλάδος με την Τουρκία, κατά τη δεκαετία του 1950, φτάσαμε στο σημείο, η Ελλάδα να δείχνει τρόμο, ακόμα και στις λέξεις τουρκική γλώσσα ή τουρκικά!

Η πρόβλεψη του άρθρου 179 του παραπάνω νόμου για την αδυναμία επωφελούς, για την τοπική κοινωνία χρήσης των κτιρίων των κλειστών μειονοτικών σχολείων, καταδεικνύει την τραγικά απαράδεκτη απόφαση του κράτους, να εγκαταλείψει σχολικά κτίρια και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις στην φθορά και στην τελική κατάρρευση, μόνο και μόνο γιατί σ’ αυτά τα κτίρια διδασκόταν η τουρκική γλώσσα!

Οι διατάξεις του άρθρου 179 του νόμου 4823/2021, οδηγεί σε αφανισμό του μειονοτικού σχολείου στην Θράκη, επειδή σ’ αυτό το σχολείο διδάσκεται η τουρκική γλώσσα!

1.- Παραβιάζεται η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που κυρώθηκε με το νόμο 2101/1992. Στο άρθρο 30, η Σύμβαση αναφέρει ως υποχρέωση της Ελλάδος, ότι δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα παιδιών που ανήκουν σε μειονότητες, να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα.

2.- Παραβιάζεται το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, που κυρώθηκε με το νόμο 2462/1997. Το Σύμφωνο τούτο προβλέπει στο άρθρο 27, ότι, “στα Κράτη όπου υπάρχουν εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες, τα πρόσωπα που ανήκουν σε αυτές, δεν μπορούν να στερηθούν του δικαιώματος να έχουν, από κοινού με τα άλλα μέλη της ομάδας τους, τη δική τους πολιτιστική ζωή, να εκδηλώνουν και να ασκούν τη δική τους θρησκεία ή να χρησιμοποιούν τη δική τους γλώσσα”.

Περιορίζομαι να αναφέρω τις δύο παραπάνω διεθνείς συνθήκες, που έχουν καταστεί μέρος της ελληνικής έννομης τάξης και με τις οποίες ενισχύονται οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λοζάνης, που αναφέρονται στην μειονοτική εκπαίδευση στην Θράκη. Η απαξία, που τείνει προς την καταδίκη του μειονοτικού σχολείου, ας μην κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο, οδηγεί στην κατάργηση της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας και επομένως καθιστά την Ελληνική Δημοκρατία παραβάτη διεθνών συνθηκών, διακρατικών συμφωνιών και χώρα, που αν και μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμφανίζεται να κινείται εκτός του ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όσον αφορά την στέρηση θεμελιώδους δικαιώματος της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, η οποία γλωσσικά τουλάχιστον είναι τουρκική!

Κατά τη συζήτηση στη Βουλή της επίμαχης τροπολογίας επί του νομοσχεδίου για την αναβάθμιση του σχολείου, που τελικά εισήγαγε το άρθρο 179 στο νόμο που έχει εκδοθεί, από τους τρεις Θρακιώτες μειονοτικούς βουλευτές, μόνον ο Ιλχάν Αχμέτ, Βουλευτής Ροδόπης, κατήγγειλε το απαράδεκτο περιεχόμενο της τροπολογίας! Όσο δε για το σχόλιο, του προεδρεύοντα της Βουλής στη συνεδρίαση εκείνη, Νικήτα Κακλαμάνη, σε όσα υποστήριξε ο Ιλχάν Αχμέτ, μάλλον δυστυχώς, ο κ. Κακλαμάνης δεν είναι επαρκώς ενημερωμένο, όσον αφορά την ελληνορθόδοξη μειονοτική εκπαίδευση στην Κωνσταντινούπολη. Αλλιώς θα γνώριζε, ότι το μειονοτικό Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινούπολης, πέραν της απρόσκοπτης σχολικής δραστηριότητάς του, κάθε χρόνο φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις του το Φεστιβάλ Χορωδιών και Παραδοσιακών Χορών, με τη συμμετοχή ομίλων και σχημάτων από την Ελλάδα.

©Γιώργος Δούδος, Αύγουστος 2021