Είμαστε μάρτυρες ενός καινούργιου ξεσπάσματος βίας στη Μέση Ανατολή. Από την Γάζα, που ελέγχεται από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς, εκτοξεύονται συνεχώς προς το Ισραήλ, κατά τυφλών στόχων, ρουκέτες θανάτου. Το Ισραήλ απαντά με επιθέσεις κατά επιλεγμένων στόχων στη Γάζα, για να καταστρέψει οπλικά συστήματα της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ, αλλά και στρατιωτικές δομές των δύο παραπάνω οργανώσεων.
Είναι απάνθρωπη η πρακτική της Χαμάς, που χρησιμοποιεί τους έγκλειστους αμάχους της Γάζας σαν ανθρώπινες ασπίδες προστασίας των δραστηριοτήτων της. Γι’ αυτό θρηνούμε θύματα αθώων, ακόμα και παιδιών, που είναι το θλιβερό αποτέλεσμα αυτής της νέας σύγκρουσης, που έχει προκαλέσει η Χαμάς κατά του Κράτους του Ισραήλ και των πολιτών του, Εβραίων, Αράβων, Δρούζων, Βεδουΐνων κ. ά. χωρίς διάκριση!
Στις 29 Νοεμβρίου 1947, η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε το Ψήφισμα 181, που προέβλεπε στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη δύο ανεξάρτητα κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό. Οι Άραβες ηγέτες, τόσο της Παλαιστινιακής Κοινότητας, όσο και αραβικών χωρών δεν αποδέχτηκαν το Ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών. Στις 30 Νοεμβρίου 1947 Παλαιστίνιοι ένοπλοι, με την ενίσχυση δυνάμεων από άλλες χώρες ξεκίνησαν επιθέσεις κατά των Εβραίων της Παλαιστίνης, με σκοπό να ματαιώσουν την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ.
Στις 14 Μαΐου 1948 υπογράφηκε πανηγυρικά η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ. Πρόκειται ουσιαστικά για το Σύνταγμα του Κράτους, που ακολουθεί την αγγλική συνταγματική παράδοση. Μεταξύ των άλλων, η Διακήρυξη περιέχει πρόσκληση προς τους Παλαιστινίους, με το εξής περιεχόμενο:
“Απευθύνουμε έκκληση, - εν μέσω της επίθεσης που έχει αρχίσει εναντίον μας, εδώ και μήνες-, στους Άραβες κατοίκους του Κράτους του Ισραήλ, να διαφυλάξουν την ειρήνη και να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση του Κράτους, με βάση πλήρη δικαιωμάτων και χωρίς διακρίσεις ιθαγένεια και την αναγκαία εκπροσώπηση, σε όλους τους θεσμούς, προσωρινούς και μόνιμους του Κράτους”.
Όσοι και όσες διαδίδουν ότι το Ισραήλ είναι κράτος- apartheid, κατά των Αράβων και άλλων μη Εβραίων πολιτών του, είτε λεν ψέμματα σκόπιμα, είτε είναι απόλυτα ανενημέρωτοι για το τί συμβαίνει στο Ισραήλ. Δεν πρόκειται να αναφέρω τους Ισραηλινούς πρέσβεις που εκπροσωπούν τη χώρα στο εξωτερικό και είναι Άραβες Μουσουλμάνοι. Δεν θα αναφέρω τα στελέχη των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων που δεν είναι Εβραίοι. Θα περιοριστώ να αναφέρω τον Μανσούρ Αμπάς, Άραβα Μουσουλμάνο Ισραηλινό πολίτη, μέλος της Κνεσέτ, ηγέτη του κόμματος Ra’am (Ενωμένη Αραβική Λίστα), που οι πολιτικές ιδέες του σε πολλά σημεία συμπίπτουν με θέσεις του ριζοσπαστικού ισλαμικού κινήματος! Στην παρούσα ισραηλινή Βουλή (Κνεσέτ), σε σύνολο 120 μελών, δέκα τέσσερις Βουλευτές δεν είναι Εβραίοι, αλλά Άραβες!
Οι ηγέτες των Αράβων της Παλαιστίνης, με προεξάρχοντα τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χατζ Μοχάμμεντ Αμίν Αλ Χουσεϊνί, ένθερμο θαυμαστή και πολιτικό φίλο του Αδόλφου Χίτλερ και συνεργάτη των Ναζί, αρνήθηκαν να δεχθούν το Ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για τον διαμελισμό της Παλαιστίνης και αντέδρασαν βίαια. Αρνήθηκαν να δεχθούν την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ και στις 15 Μαΐου 1948 εκδηλώθηκε η πρώτη ένοπλη επίθεση εκ μέρους δυνάμεων της Αιγύπτου, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και του Ιράκ. Περίπου 700.000 Παλαιστίνιοι μετά την ίδρυση του Ισραήλ αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Περίπου 30.000 ήταν ευκατάστατοι Παλαιστίνιοι που έφυγαν από χωριά και πόλεις, που ανήκαν πλέον στην ισραηλινή επικράτεια για να αποφύγουν τα δεινά του πολέμου. Άλλοι επέλεξαν την προσφυγιά, υπακούοντας στην προπαγάνδα κατά του Ισραήλ και πιστεύοντας πως πολύ σύντομα, οι Εβραίοι θα είχαν “πεταχτεί” στη Μεσόγειο! Ελάχιστοι Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τα χωριά τους, μέσα στην τραγωδία του πρώτου πολέμου (1948), που εδραίωσε την ίδρυση του νέου Κράτους.
Ενώ οι Ισραηλινοί Εβραίοι και όχι μόνο, στις 14 Μαΐου γιορτάζουν την ίδρυση του σύγχρονου Κράτους, από το 1998, με πρωτοβουλία του Γιάσερ Αραφάτ, οι Παλαιστίνιοι Άραβες στις 15
Μαΐου διατηρούν τη μνήμη της Naqba (Καταστοφή), όπως αποκαλούν την έξοδο των περίπου 700.000 Αράβων από το νεοσύστατο Ισραήλ και την εγκατάλειψη των σπιτιών τους....
Παρά τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ, μετά τη Συμφωνία του Όσλο του 1993, που υπέγραψαν ο Γιτζάκ Ράμπιν εκ μέρους του Ισραήλ και ο Γιάσερ Αραφάτ εκ μέρους της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), υπήρξε μια ελπιδοφόρα στροφή προοπτικής για ένα ανεξάρτητο κράτος της Παλαιστίνης.
Ήδη, το 1987 είχε ιδρυθεί από τον Σεΐχη Αχμέντ Γιασίν και τον Μοχάμμεντ Τάχα η Χαμάς, (πρόκειται για αρτικόλεξο επωνυμίας στην αραβική γλώσσα της οργάνωσης “Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης”). Η Χαμάς είναι οργάνωση κλώνος μεταξύ των Παλαιστινίων της οργάνωσης της Αιγύπτου “Αδελφοί Μουσουλμάνοι” και επιδιώκει την ίδρυση ενός ισλαμικού παλαιστινιακού κράτους, σε όλη την Παλαιστίνη, με ακύρωση της ύπαρξης του Ισραήλ! Είναι φορέας της ριζοσπαστικής ισλαμιστικής ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Ο συνιδρυτής της οργάνωσης και πνευματικός ηγέτης της Αχμέντ Γιασίν, πίστευε ότι το Ισραήλ επιδιώκει να καταστρέψει το Ισλάμ και υποστήριζε ότι οι πιστοί Μουσουλμάνοι έχουν θρησκευτική υποχρέωση να καταστρέψουν το Ισραήλ! Βραχυπρόθεσμος στόχος της Χαμάς παραμένει η “απελευθέρωση” της Παλαιστίνης, με εξαφάνιση του Ισραήλ, ενώ μακροπρόθεσμος στόχος της είναι η ίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, από τον Ιορδάνη ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα! Εκτός από την εμφύλια σύγκρουση στη Γάζα μεταξύ Φατάχ και Χαμάς το 2006, που ανέδειξε την Χαμάς επικυρίαρχο ανθρωποφύλακα των Παλαιστινίων της Γάζας εκδιώκοντας εντελώς την Φατάχ από το 2007 ως σήμερα, η σύγκρουση των δύο οργανώσεων-πολιτικών παρατάξεων συνεχίζεται, με στόχο της Χαμάς να επεκτείνει την επιρροή της και στη Ραμάλα, εκδιώκοντας την Φατάχ από τη νομή της εξουσίας της Παλαιστινιακής Αρχής.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, μολονότι ελέγχεται ποινικά αυτή την περίοδο για αξιόποινες πράξεις που έχουν σχέση με την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, επιδιώκει να παραμείνει στην εξουσία του Ισραήλ ως αρχηγός του δεξιού κόμματος Λικούντ, με τη σύμπραξη ίσως των πιο αντιδραστικών και επικίνδυνων πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Οι σύμμαχοι του Νετανιάχου ανήκουν κυρίως σε φανατικούς θρήσκους Εβραίους, αρκετοί από τους οποίους πιστεύουν πως είναι “θέλημα του Θεού” να υπάρξει ένα Ισραήλ από τον Ευφράτη ως το Νείλο. Είναι οι Εβραίοι που κατοικούν σε οικισμούς στα παλαιστινιακά εδάφη, ξεριζώνουν ελιές των Παλαιστινίων αγροτών, καίνε σπίτια Παλαιστινίων και τώρα, χρησιμοποιούν κάθε μέσο, για να επεκτείνουν την παρουσία τους στην αραβική συνοικία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ Sheikh Jarrah, διώχνοντας τους Παλαιστίνιους κατοίκους της!
Φωνές από Ισραηλινούς πολίτες εκφράζουν έντονους φόβους, ότι η τυχοδιωκτική πολιτική του Νετανιάχου απέναντι στο Παλαιστινιακό, όχι μόνο εγκυμονεί τον κίνδυνο ενός εμφυλίου μεταξύ Ισραηλινών πολιτών Εβραίων και Αράβων, αλλά ακόμα και μεταξύ Εβραίων!
Ο Νετανιάχου ανέκαθεν εκμεταλλευόταν για ψηφοθηρικούς λόγους τους Ισραηλινούς πολίτες, που ένιωθαν ανασφάλεια από τις δραστηριότητες της Χαμάς και της Χεζμπολλάχ, όπως και από τις απειλές του Ιράν. Έτσι, η τελευταία κρίση βίας με τις εκτοξεύσεις ρουκετών θανάτου από τη Γάζα ενισχύει τον Νετανιάχου, ενόψει εθνικών εκλογών στο Ισραήλ. Από την άλλη μεριά, η επιμονή της Χαμάς και της χρηματοδοτούμενης από το Ιράν Ισλαμικής Τζιχάντ, να αρνούνται κάθε συνδιαλλαγή με το Ισραήλ, με την τελευταία όξυνση επιχειρούν να ακυρώσουν το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας εβραϊκού ισραηλινού κόμματος με το αραβικό Ra’am του Μανσούρ Αμπάς και συμμετοχής του τελευταίου σε ισραηλινή κυβέρνηση.
©Γιώργος Δούδος
16/05/2021
No comments:
Post a Comment