Με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τόσο κύκλοι της ελληνικής Δεξιάς, όσο και της ελληνικής Αριστεράς, επιχειρούν να προβάλλουν στο προσκήνιο της δημοσιότητας την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατοχή του βόρειου τμήματος του Νησιού, από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και από Τουρκοκύπριους πολιτικούς, που λειτουργούν ως όργανα της Άγκυρας.
Νομίζω, πως η σύγκριση των περιπτώσεων Κύπρου και Ουκρανίας είναι άστοχη, δεν μπορεί να πείσει, παρά μόνον όσους και όσες είναι επιρρεπείς και ευάλωτοι στις προπαγάνδες. Αλλά μιας και προβάλλεται το πρόβλημα της Κύπρου, ας θυμηθούμε κάποια πράγματα:
1.- Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (1960), όπως ισχύει σήμερα, η διάταξη του άρθρου ΙΙ του Παρατήματος Ι προλέπει τα εξής: “Η Ελλάς, η Τουρκία και το Ηνωμένον Βασίλειον, λαμβάνουσαι υπό σημείωσιν τας εν άρθρω Ι της παρούσης συνθήκης αναληφθείσας υπό της Δημοκρατίας της Κύπρου υποχρεώσεις, αναγνωρίζουσι και εγγυώνται την ανεξαρτησίαν, εδαφική ακεραιότητα και ασφάλειαν της Δημοκρατίας της Κύπρου ως και την δημιουργηθείσαν δια των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματος αυτής κατάστασιν”. Κατά το άρθρο IV του ίδιου παραρτήματος του Κυπριακού Συντάγματος προβλέπεται ότι: “Εν περιπτώσει παραβιάσεως των διατάξεων της παρούσης συνθήκης, η Ελλάς, η Τουρκία και το Ηνωμένον Βασίλειον αναλαμβάνουσι την υποχρέωσιν όπως διαβουλεύωνται μετ’ αλλήλων όσον αφορά τας παραστάσεις ή τα μέτρα τα αναγκαία δια την διασφάλισιν της τηρήσεως των εν λόγω διατάξεων.
Εφ’ όσον κοινή ή συντετονισμένη ενέργεια δεν ήθελεν αποδειχθή δυνατή, εκάστη των τριών εγγυητριών δυνάμεων επιφυλάσσει εαυτή το δικαίωμα όπως ενεργήση με μόνον σκοπόν την επαναφοράν της δια της παρούσης συνθήκης δημιουργηθείσης καταστάσεως”.
Οι προηγούμενες διατάξεις του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέρονται στις εγγυήτριες δυνάμεις της ανεξάρτητης Κύπρου και στο δικαίωμα κοινής επέμβασης ή και μεμονωμένης, αν υπάρξει διακινδύνευση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο.
2.- Είναι γνωστό και αναμφισβήτητο πλέον, ότι η ελληνική δικτατορία του Ιωαννίδη έκανε “εξαγωγή” πραξικοπήματος στην Κύπρο το 1974, φέρνοντας στην εξουσία, για οκτώ μέρες τον Νίκο Σαμψών, τον δολοφόνο των Τουρκοκυπρίων της Ομορφίτας. Ενόψει αυτών των γεγονότων, η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη κατά το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, επενέβη στην Κύπρο προς αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης.
3.- Τον Δεκέμβριο του 1963, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, πρότεινε μονομερώς αρκετές τροποποιήσεις στο Σύνταγμα του 1960. Αυτό πυροδότησε ένταση στις σχέσεις της ελληνοκυπριακής πλειοψηφίας και της τουρκοκυπριακής μειονότητας, με αποτέλεσμα την μη συμμετοχή πλέον των Τουρκοκυπρίων στην κυπριακή κυβέρνηση.
Οι συνταγματικές τροποποιήσεις του Μακαρίου πυροδότησαν πρωτόγνωρη βία μεταξύ των δύο κοινοτήτων του νησιού, με θύματα νεκρούς και από τις δυο κοινότητες (364 Τουρκοκύπριοι και 174 Ελληνοκύπριοι).
Μετά τις προηγούμενες αρνητικές εξελίξεις εμφανίζονται οι τουρκοκυπριακοί θύλακες, διάσπαρτοι σε όλο το νησί. Στους θύλακες οι Τουρκοκύπριοι στερούνταν πολλών αναγκαίων αγαθών. Η ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων περιοριζόταν εντός των θυλάκων! Το καθεστώς λειτουργίας των θυλάκων άρχισε να χαλαρώνει μετά το 1967, οπότε πολλοί Τουρκοκύπριοι επέστρεψαν στα χωριά που κατοικούσαν πριν το 1963.
Το καθεστώς των θυλάκων σε βάρος των Τουρκοκυπρίων, που επιβλήθηκε από την ελληνοκυπριακή διοίκηση, αποτελούσε σαφή παραβίαση του άρθρου 13 παράγρ. 1 του Συντάγματος της Κύπρου που προβλέπει ότι: “Έκαστος έχει το δικαίωμα ελευθέρας μετακινήσεως εντός του εδάφους της Δημοκρατίας και διαμονής εις οιονδήποτε τμήμα αυτής υποκείμενος εις τους υπό του νόμου επιβαλλομένους, αναγκαίους δε κρινομένους μόνον διά την άμυναν ή την δημοσίαν υγείαν περιορισμούς ή ούς προβλέπονται ως ποινή επιβαλλομένη υπό του αρμοδίου δικαστηρίου”.
4.- Η επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974, μετατράπηκε ως γνωστό σε κατοχή εκ μέρους του τουρκικού στρατού του βόρειου τμήματος του νησιού. Οι συνθήκες γενικά ήταν τέτοιες, που διαταράχτηκαν έντονα οι σχέσεις εμπιστοσύνης της τουρκοκυπριακής κοινότητας απέναντι στο σύνοικο στοιχείο των Ελληνοκυπρίων. Οπότε η επέμβαση χάριν της συνταγματικής νομιμότητας, έχει γίνει κατοχή, ήδη επί σαράντα οκτώ χρόνια και η Τουρκία συνέβαλε στην ανακήρυξη της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου” ενός μορφώματος, που μόνον η Τουρκία αναγνωρίζει σαν κράτος.
Η μεταφορά εποίκων από την Τουρκία στην βόρεια Κύπρο, έχει επιφέρει αλλοίωση στη σύνθεση του πληθυσμού, κάτι για το οποίο υπάρχει αντίδραση από τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι έχουν ξαναγυρίσει στο καθεστώς των θυλάκων. Ζουν εξαρτημένοι από την Τουρκία, ελέγχονται ποικιλότροπα από την Τουρκία. Όσοι Τουρκοκύπριοι ζουν στο βόρειο τμήμα του νησιού αλλά αμφισβητούν την επικυριαρχία της Τουρκίας, είναι ανεπιθύμητοι και τους απαγορεύεται η είσοδος στην Τουρκική Δημοκρατία.
5.- Οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες έχουν απορρίψει όλα τα σχέδια ενοποίησης του νησιού και δημιουργίας μιας ομοσπονδιακής και διζωνικής δημοκρατίας. Η προπαγάνδα για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, με την εμφάνιση στις τηλεοράσεις του τότε Κύπριου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, να κλαίει και να καλεί τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας να καταψηφίσουν στο δημοψήφισμα το σχέδιο Ανάν είναι χαρακτηριστική.
Ταυτόχρονα, οι ηγέτες της Κυπριακής Δημοκρατίας αντιμετώπισαν τους Τουρκοκύπριους ηγέτες, που με σθένος υπερασπίζονται την ενοποίηση του νησιού στα πλαίσια μια διζωνικής ομοσπονδίας, όπως ιδίως τον Μουσταφά Ακιντζί, με απαράδεκτη αμετροέπεια και έλλειψη του αναγκαίου σεβασμού.
6.- Αυτή τη στιγμή, στην βόρεια κατεχόμενη Κύπρο, παρά τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και για τα οποία υπάρχει έντονη διαμαρτυρία, ο “πρόεδρος” Ερσίν Τατάρ λειτουργεί ως όργανο του Ερντογάν και τάσσεται αναφανδόν υπέρ της δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών στο νησί.
Οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες από την μεριά τους, ποτέ δεν υποστήριξαν έμπρακτα την ενοποίηση του νησιού, και στήριξαν πολιτικές διχοτόμησης, αποδεχόμενοι, με περισσήν υποκρισία σαν τετελεσμένη την προοπτική δύο ανεξάρτητων κρατών.
7.- Η είσοδος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποτελέσει πρόσχημα αδιαφορίας για το μέλλον του βόρειου τμήματος του νησιού και επομένως για τους Τουρκοκύπριους.. Το γεγονός ότι η “ελεύθερη” Κύπρος είναι παράδεισος ασφαλών τραπεζικών λογαριασμών, που μπορούν να παρομοιαστούν με το καθεστώς της Ελβετίας, του Λιχτενστάιν και του Λουξεμβούργου. Το ότι η Κύπρος προνόησε να καταργήσει της εξωχώριες εταιρίες (offshore) πριν γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να καθιερώσει τον τύπο της “Κυπριακής Εταιρίας Διεθνούς Εμπορίου”, που αντικατέστησε με επιτυχία τις εταιρίες offshore. Οι προηγούμενες αλλαγές στο κυπριακό εταιρικό δίκαιο, έχει καθιερώσει το νησί ως έδρα εταιριών ξένων συμφερόντων, που απολαμβάνουν τα μέλη τους απόλυτη μυστικότητα ως προς τα ατομικά τους στοιχεία, ενιαίο χαμηλό φορολογικό συντελεστή και την παροχή υψηλής ποιότητας νομικών και φοροτεχνικών υπηρεσιών από καλούς δικηγόρους και άρτια καταρτισμένους λογιστές.
8.- Είναι γνωστό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εδώ και χρόνια έχει γίνει ο αγαπημένος τόπος Ρώσων “ολιγαρχών”, ενώ επανειλημμένα έχει δεχθεί έντονη κριτική ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, για τον τρόπο που χορηγούνται τα “χρυσά” διαβατήρια της Κύπρου σε αλλοδαπούς.
9.- Δεξιοί κύκλοι Ελληνοκυπρίων, επίγονοι κυρίως της ΕΟΚΑ Β΄, που δεν πιστεύουν στο μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως ανεξάρτητου κράτους, αλλά ανέχονται την ύπαρξή της για τα συμφέροντά τους, αποτολμούν να εκφράσουν και την σκέψη, σαν δήθεν λύση του Κυπριακού: Να σηκωθεί ένα τείχος μεταξύ νότου και βορρά, ώστε οι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας να παύσουν να βλέπουν τί συμβαίνει στον κατεχόμενο βορρά!
Για όλους τους παραπάνω λόγους, που ανάγονται στις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και στο εναγώνιο σήμερα, το να συγκρίνεται η ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία με την τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου, πολιτικά είναι πέρα ως πέρα άστοχη επιλογή. γιατί πρόκειται για ανόμοια πράγματα και εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.
© ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ
02/04/2022
No comments:
Post a Comment