Στις χριστιανικές χώρες των Βαλκανίων, που ήταν για πολλές δεκαετίες υπό οθωμανική κατοχή υπάρχει μια ξεχωριστή χορεία αγίων στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες, αυτή των Νεομαρτύρων. Κύριο γνώρισμα των Νεομαρτύρων ήταν η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου απέναντι στην μουσουλμανική βαρβαρότητα, που δεν ανεχόταν την αλλαγή της πίστης ενός ανθρώπου, που κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, κάποια στιγμή της ζωής του έγινε Μουσουλμάνος, ενώ είχε γεννηθεί Χριστιανός....
Στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής Κατοχής της χώρας, υπάρχει μια χορεία ανθρώπων, που μοιάζει πολύ με τους Νεομάρτυρες της οθωμανικής περιόδου. Πρόκειται για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, που οργανώθηκαν στην Εθνική Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αμφισβήτησαν την εξουσία των Ναζί, των Φασιστών και των Βουλγάρων....
Το μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, όχι μόνο δεν τίμησε τους Αντιστασιακούς πολίτες του, που στρατεύθηκαν με το ΕΑΜ κατά των κατακτητών, αλλά τους έστειλε σε ξερονήσια, με τον πλέον μαρτυρικό τόπο, αυτόν της Μακρονήσου, που στάλθηκαν έφεδροι οπλίτες και αξιωματικοί, που είχαν κριθεί επικίνδυνοι κομμουνιστές, ακόμα και αν δεν ήταν κομμουνιστές!
Ανάμεσα στους κρατούμενους της Μακρονήσου, υπήρξε μια κατηγορία που μαρτύρησε ξεχωριστά για τον πατριωτισμό και την αξιοπρέπειά τους. Εκείνοι που αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του Κομμουνισμού. Για να τους λυγίσουν, οι βασανιστές τους τούς είχαν περίκλειστους στα σύρματα, εκτεθειμένους στον ήλιο την ημέρα και στο ψύχος τη νύχτα. Ένας από τους έγκλειστους στα σύρματα ήταν ο Δαμιανός Ιωσηφίδης, εργάτης από τη Νάουσα, που ίσως να υπέμενε τις δοκιμασίες του, πλάι στον Υφηγητή της Φιλοσοφίας του Δικαίου Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο, εξόριστο στη Μακρόνησο έφεδρο αξιωματικό, που ήταν επίσης κλεισμένος στα σύρματα...
Ο Δαμιανός Ιωσηφίδης ήταν ένας έντιμος άνθρωπος, που εργαζόταν σκληρά για να συντηρήσει την οικογένειά του. Ήταν πρόσφυγας από τον Πόντο και συνειδητός Κομμουνιστής. Στα δύσκολα χρόνια των διωγμών κατά των Αριστερών, που είχε επιβάλλει το κράτος μετά την λήξη του Εμφυλίου, στη Νάουσα η πόλωση είχε αγγίξει ακραία σημεία.
Οι μπράβοι της Ασφάλειας κάποιο βράδυ, ξυλοκόπησαν τόσο άγρια τον Δαμιανό, που νομίζοντας ότι τον είχαν δολοφονήσει, τον παράτησαν αιμόφυρτο στο ρείθρο ενός πεζοδρομίου.
Όταν έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ, ο Δαμιανός Ιωσηφίδης συντάχθηκε με το ΚΚΕ εσωτερικού.
Γνώρισα τον Δαμιανό μετά το 1975, όταν εγκαταστάθηκα στη Νάουσα ως νέος Δικηγόρος.
Ήξερα πως ο Δαμιανός εργαζόταν ως υπάλληλος στην εταιρεία τυποποίησης και εμπορίας φρούτων, γνωστής με το όνομα “ΤΡΑΜΕΛΚΟ” και ήταν ο άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης των εργοδοτών του, των Αδελφών Τράιου.
Ένα πρωινό λίγο δισταχτικά χτύπησε την πόρτα του γραφείου μου και όταν τον αντίκρισα ένιωσα πολλή χαρά.
Κάθισε και αφού αποσώσαμε τον καφέ μας, μου εκμυστηρεύτηκε τα εξής, με έκδηλη την στεναχώρια στο πρόσωπό του. “Για να φτιάξω το σπίτι μου στο συνοικισμό πήρα δάνειο από την Εργατική Κατοικία. Όπως φαίνεται οι δουλειές στην ΤΡΑΜΕΛΚΟ δεν πάνε καλά. Δεν ξέρω τί θα γίνει. Το πρόβλημα είναι, ότι ενώ πηγαίνω καθημερινά στη δουλειά, εδώ και μήνες είμαι απλήρωτος. Ζω με δανεικά στην κυριολεξία. Με στενοχωρεί που δεν μπορώ να είμαι συνεπής με το δάνειο του σπιτιού και φοβάμαι κιόλας τις συνέπειες από την καθυστέρηση”.
Τον άκουγα με προσοχή και συλλογιζόμουν τί θα μπορούσε να γίνει.... Πάνω στην κουβέντα ο Δαμιανός μου λέει: “Ξέρεις το σπίτι του .... Τράιου, ενός από τους εργοδότες μου είναι στο όνομά μου”. Με έκπληξη τον ρωτώ, τί εννοεί όταν λέει ότι είναι στο όνομά του. “Κάποτε, ο ..... Τράιος είχε προβλήματα με χρέη και πήγαμε σε συμβολαιογράφο και έγινε εικονική πώληση του σπιτιού του σε μένα, έτσι ώστε να φαίνεται πως δεν έχει περιουσία”. Χαμογέλασα και του είπα: Υπάρχει ένας τρόπος να πιέσουμε το αφεντικό σου, που μένει στο σπίτι που είναι στο όνομά σου. Θα κάνουμε δικαστήριο σε βάρος του, με αντικείμενο το σπίτι, που νομικά είναι δικό σου, ώστε να εξαναγκαστεί να δανειστεί αυτός για να πληρωθείς τα δεδουλευμένα σου.... Ο Δαμιανός άναψε και κόρωσε! “Αυτό δεν μπορεί να γίνει”, μου είπε ορθά κοφτά. “Δεν πρόκειται να προδώσω την εμπιστοσύνη που μου έδειξε”.
Αυτός ήταν ο Δαμιανός Ιωσηφίδης, ο Αριστερός, που στην Μακρόνησο τον είχαν κλείσει στα σύρματα, γιατί αρνιόταν να αποκηρύξει τον κομμουνισμό και τις παραφυάδες του. Ο Δαμιανός Ιωσηφίδης ζούσε με αξιοπρέπεια και δίχως έστω μια χαραμάδα στη ζωή του ασυνέπειας σε όσα πίστευε.
Όσα παρακολουθώ να συμβαίνουν στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς στη χώρα μας, που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ένα πράγμα μου φέρνει στο νου, η αήθεια στελεχών, σε πολιτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο προσωπικών επιλογών τους: Ότι πρόκειται για αριστερούς, που απλά είναι σχιζοφρενείς!
Θάσος, 30 Αυγούστου 2024
No comments:
Post a Comment