ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ...

Το εβραϊκό Πάσχα, το Πέσαχ, είναι το πέρασμα του Λαού Ισραήλ από τη δουλεία στην Ελευθερία. Υπήρξε η προϋπόθεση εισόδου των Ισραηλιτών στη Γη της Επαγγελίας, υπό την καθοδήγηση του Προφήτη Μωϋσή.
Το Πάσχα της Νέας Οικονομίας σηματοδοτεί την κορύφωση του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος καταλύει το κράτος του θανάτου, αναιρεί τη φυσική νομοτέλεια και Ανασταίνεται! Η Ανάσταση του Χριστού, το δικό μας Πάσχα, είναι το πέρασμα του ανθρώπινου Γένους, χωρίς διακρίσεις φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, θρησκευτικής ταυτότητας, πολιτισμού, γλώσσας, μόρφωσης ή κοινωνικής κατάστασης, από την εξουσία του θανάτου στη μέθεξη της όντως Ελευθερίας….
Οι Εβραίοι βίωσαν το Πάσχα τους συλλογικά ως λαός. Ο Χριστός προβάλλει την οικείωση του κάθε ανθρώπου προς το γεγονός της Ανάστασής Του, ως τόλμημα επιλογής σε έναν καινούργιο τρόπο ύπαρξης. Η συμμετοχή στο Πάσχα, είναι πλέον ζήτημα ελευθερίας του κάθε προσώπου, αφού αποτελεί πέρασμα και πάλι από μια κατάσταση υποστατικής δουλείας και αλλοτρίωσης στην κατά Χριστό ζωή της Εκκλησίας!
Το Πάσχα του Χριστού, το Πάσχα της Εκκλησίας είναι ένα συμπαντικό γεγονός. Αφορά όλη την ανθρωπότητα, χαροποιεί τον σύμπαντα Κόσμο.

Στην παράδοση του Ισλάμ, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας (αλ Μασίχ) και συνάμα είναι ο Ρουχουλλάχ (το Πνεύμα του Θεού). Άραγε, είναι δυνατό για το θάνατο να αγγίξει το Πνεύμα του Θεού; Ανεξάρτητα το τί διδάσκει η μουσουλμανική θεολογία περί του Ιησού Χριστού, το Ισλάμ μαρτυρεί ότι ο Ιησούς ζει! Στην Αίγυπτο, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, όταν θέλουν να βεβαιώσουν κάποιον πως λεν την αλήθεια αναφέρουν ‘αλ Μασίχ αλ Χάι’! (ο Μεσσίας ζει!).

Τούτο το Πάσχα θα άξιζε θαρρώ να μην είναι το Πάσχα των Ελλήνων, αλλά το Πάσχα του καθενός και της καθεμιάς μας, ως πέρασμα από τη μιζέρια της φθοράς στο Φως της Αγάπης και της Ελευθερίας….
Εντός της Εκκλησίας του Χριστού το Πάσχα είναι ένα γεγονός ατελεύτητο και αενάως του παρόντος. Η Ανάσταση είναι Επανάσταση. Για τούτο, όπως μαρτυρεί ο π. Λίβυος, η Αγιότητα είναι Επανάσταση!
Η αγάπη διώχνει μακριά το φόβο (Α Ιω. 4:18). Επομένως ο πλουτισμός της υπόστασης του προσώπου μας με την αγάπη είναι η διέξοδος που θα μας απαλλάξει από τον φόβο της Επανάστασης. Μονάχα έτσι μπορούμε να ζούμε κάθε στιγμή του βίου μας την Ανάσταση του Χριστού ως προσωπική μας ιστορία, το πέρασμά μας σε έναν άλλο τρόπο ύπαρξης. Να χαιρόμαστε την υπέρβασή μας. Ποτέ δεν είναι αργά! Χριστός Ανέστη!

Με πολλήν αγάπη



Γιώργος Δ.