Ο φανατισμός και η άγνοια ή η ημιμάθεια εχθρεύονται θανάσιμα την αλήθεια! Ο φανατισμός εναντιώνεται στην αλήθεια σκόπιμα, αφού προτάσσει τις φαντασιώσεις και τις εμμονές του σαν «αλήθεια» και αρνείται την όντως αλήθεια. Η άγνοια και η ημιμάθεια είναι άτολμες μπροστά στην αλήθεια και αρκούνται αβασάνιστα στην αποδοχή όσων στρεβλών και αλλοιωμένων έχουν προβληθεί σαν αλήθεια.
Ο φανατισμός είναι σκόπιμα αρνητικός απέναντι στην έρευνα, στο διάλογο, στην διαφορετική άποψη. Από την άλλη μεριά η άγνοια και η ημιμάθεια χαρακτηρίζουν εκείνους τους ανθρώπους, που βολεύονται ράθυμα σε ό,τι τους έχει «παραδοθεί», έστω και αν είναι προϊόν κακόβουλης προπαγάνδας. Επίσης όσοι και όσες υιοθετούν την άγνοια ή αρκούνται στην ημιμάθειά τους, ουσιαστικά διακατέχονται από φόβο μπροστά στο απρόοπτο και στην έκπληξη που μπορεί να τους προκαλέσει η ανακάλυψη της αλήθειας!
Ο λόγος του ποιητή (Δ. Σολωμός), ότι το ‘έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές’ αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη καθολικού κύρους! Πολλοί επικαλούνται συχνά το παραπάνω λόγιο, αλλά ταυτόχρονα με ενέργειες και συμπεριφορές τους απέναντι σε θέματα που σχετίζονται με την αυτογνωσία των συγχρόνων Ελλήνων, το αρνούνται βάναυσα, προτιμώντας «γραώδεις» μυθοπλασίες αντί της λαμπερής αλήθειας των πραγμάτων!
Διάφοροι κύκλοι, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους ως προς το ποιος εκφράζει καλύτερα τους «καθαρούς Έλληνες» και ποιος υπεραμύνεται των δικαίων της «Φυλής», προκειμένου να καλλιεργείται το μίσος και η προκατάληψη εκ μέρους των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους, συντηρούν και διαδίδουν ποικίλα μυθεύματα, τα οποία καλοδουλεμένα όπως είναι στον μύλο της προπαγάνδας δεν είναι λίγοι εκείνοι που τα βρίσκουν εύπεπτα, ακόμα και εύγευστα…. Μ’ αυτά που αναφέρω δεν σημαίνει πως μένω αδιάφορος στα παιδαριώδη μυθεύματα εις βάρος της Ελλάδος που κατά καιρούς εμφανίζει η τουρκική εθνικιστική προπαγάνδα!
Θεωρώ πως υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι που επιβάλλουν σε Έλληνες και Τούρκους να καλλιεργούν την φιλία μεταξύ τους και πως η Τουρκία και η Ελλάδα ως κράτη οφείλουν να οικοδομούν ακατάπαυστα μεταξύ σχέσεις συνεργασίας σε όλους τους τομείς, χωρίς να είναι ανάγκη η επίκληση όρων διεθνών συμβάσεων και διακρατικών συνθηκών για μια τέτοια πορεία.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ υπήρξε ο τολμηρός δημιουργός της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αναμφίβολα η μετάλλαξη της ερειπωμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σ’ ένα σύγχρονο κράτος ευρωπαϊκού προσανατολισμού οφείλεται και στη συμβολή και άλλων προσωπικοτήτων, αλλά τη δόξα οικειοποιήθηκε τελικά ο Κεμάλ Ατατούρκ, όπως και για τα παρακάτω σημαντικά περιστατικά της τουρκικής ιστορίας. Μετά το τέλος του τουρκικού πολέμου της Ανεξαρτησίας (İstiklâl Harbi ή Kurtuluş Savaşı 1919-1923) οι όροι της Συνθήκης των Σεβρών ουσιαστικά ακυρώθηκαν ως προς την Τουρκία και ακολούθησε η Συνθήκη της Λοζάνης (1923), που τερμάτισε και συμβατικά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας κατά την τουρκική πλευρά, τα γεγονότα του οποίου ως ένα σημείο ταυτίζονται με την μικρασιατική εκστρατεία κατά την ελληνική πλευρά. Με τη Συνθήκη της Λοζάνης προσδιορίστηκαν τα σύνορα της τουρκικής επικράτειας όπως μας είναι γνωστά ως σήμερα και στη συνέχεια των εξελίξεων αναδύθηκε στο προσκήνιο της ιστορίας η νέα Τουρκία.
Ένα μύθευμα που κατά καιρούς εξάγεται από το συρτάρι της προπαγάνδας και τείνει στον τορπιλισμό της συνεργασίας Ελλάδος και Τουρκίας, ενώ συγχρόνως αποσκοπεί στη συντήρηση της ιδέας πως ο ‘Τούρκος’ είναι το αρχέτυπο του εχθρού για τον Έλληνα, είναι η καταγγελία πως ο Κεμάλ Ατατούρκ ευθύνεται για τους διωγμούς που υπέστησαν Έλληνες (1914) και Αρμένιοι (1915-1916) της Τουρκίας.
Το να εξοβελίσουμε την ημιμάθεια στον κάδο με τα εντελώς περιττά σκουπίδια μας νομίζω πως είναι απόλυτα χρήσιμο και θετικό εγχείρημα. Η επίγνωση του τί πράγματι είναι αλήθεια μας προσφέρει πνευματική ισορροπία και μας απαλλάσσει από δυσάρεστες εμμονές και νευρώσεις!
Οι Έλληνες της Τουρκίας και ιδίως κάτοικοι του Πόντου υπέστησαν μαζικούς διωγμούς, που άρχισαν το θέρος του 1914, με αποτέλεσμα να χαθούν άδικα ανθρώπινες ζωές! Επίσης κατά τα έτη 1915 και 1916 εξαπολύθηκαν μαζικοί διωγμοί κατά των Αρμενίων της Τουρκίας, με θύματα που φτάνουν το ένα με ενάμιση εκατομμύριο!
Η κυβερνητική εξουσία στην Οθωμανική Τουρκία εκείνες τις περιόδους ανήκε σε ανθρώπους της ‘Επιτροπής Ένωσης και Προόδου’ (İttihat ve Terakki Cemiyeti). Οι μοιραίοι αρχιτέκτονες των βάναυσων ακροτήτων κατά Χριστιανών της Τουρκίας θεωρούνται οι τρεις πασάδες, όπως συνηθίζεται να αναφέρονται, και ήταν τα ηγετικά στελέχη των Νεοτούρκων (Jön Türkler) Ενβέρ Πασάς, Τζεμάλ Πασάς και Ταλαάτ Πασάς.
Τον Σεπτέμβριο του 1907 ο Μουσταφά Κεμάλ έγινε μέλος της ‘Επιτροπής Ένωσης και Προόδου’ με αριθμό 322. Δεν ανελίχθηκε όμως στην ιεραρχία της οργάνωσης, ενώ λίγο αργότερα από την είσοδό του διαφώνησε με την πολιτική που ακολουθούνταν και είχε ασκήσει έντονη κριτική, γεγονός που τον απομάκρυνε από τους Νεότουρκους.
Την περίοδο που η ηγεσία των Νεοτούρκων είχε αρχίσει τους διωγμούς κατά Ελλήνων και Αρμενίων της χώρας (1914, 1915, 1916) ο Μουσταφά Κεμάλ ως μάχιμος αξιωματικός υπηρετεί σε διάφορες θέσεις που τοποθετείται. Την περίοδο 25 Απριλίου 1915 έως και τις 9 Ιανουαρίου 1916 διεξάγεται η περίφημη μάχη της Καλλίπολης. Γαλλικά και Βρετανικά στρατεύματα συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων της ANZAC (Αυστραλιανά και Νεοζηλανδικά Στρατιωτικά Σώματα) επιχειρούν να καταλάβουν την χερσόνησο της Καλλίπολης με σκοπό να προωθηθούν στην Κωνσταντινούπολη. Διοικητής των τουρκικών δυνάμεων είναι ο Μουσταφά Κεμάλ, που καταφέρνει να κατατροπώσει τις δυνάμεις των δυτικών συμμάχων και τότε αποκτά τον τίτλο του Γαζή. Στις 14 Ιανουαρίου 1916 ο Γαζή Μουσταφά Κεμάλ τοποθετείται στην Αδριανούπολη, αλλά αμέσως μετά του ανατίθεται η διοίκηση του XVI Σώματος της Δεύτερης Στρατιάς και στέλνεται στον Καύκασο για να αντιμετωπίσει την επιτυχημένη μαζική ρωσική επίθεση που είχε ως συνέπεια να καταληφθούν πόλεις κλειδιά στην Ανατολία. Ο Μουσταφά Κεμάλ στις 7 Αυγούστου 1916 αντεπιτίθεται στα ρωσικά στρατεύματα, καταλαμβάνει τις πόλεις Μπιτλίς και Μους κι έτσι ανατρέπει τα στρατηγικά σχέδια των ρωσικών δυνάμεων.
Τα στοιχεία που παρέθεσα πιο πάνω όσον αφορά τη στρατιωτική δραστηριότητα του Μουσταφά Κεμάλ κατά την περίοδο που η κυβέρνηση των Νεοτούρκων εξαπέλυε διωγμούς κατά Χριστιανών μειονοτικών της οθωμανικής Τουρκίας είναι θαρρώ αρκετά για να καταδείξουν στους ελληνικούς (και αρμενικούς) εθνικιστικούς κύκλους πόσο αβάσιμες είναι οι καταγγελίες τους κατά της μνήμης του Κεμάλ Ατατούρκ, ως υπεύθυνου δήθεν γι’ αυτούς τους διωγμούς….
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ως αρχηγός του νέου τουρκικού κράτους, στις 22 Ιουνίου 1926 είχε παραχωρήσει συνέντευξη στον Ελβετό δημοσιογράφο Emile Hilderbrand, η οποία δημοσιεύθηκε πρωτοσέλιδα στο κυριακάτικο φύλλο της αμερικανικής εφημερίδας ‘Los Angeles Examiner’ της 1 Αυγούστου 1926. Τις πρώτες μέρες του Ιουνίου 1926 είχε γίνει απόπειρα δολοφονίας του Ατατούρκ από πρώην μέλη της ‘Επιτροπής Ένωσης και Προόδου’. Σε μια περίοδο της συνέντευξης ο Ατατούρκ λέγει: «Είμαι έτοιμος να δείξω σ’ αυτούς τους συνωμότες, ότι η Τουρκική Δημοκρατία δεν μπορεί να ανατραπεί με δολοφόνους ή μέσω των δολοφονικών σχεδιασμών τους. Αυτά τα υπολείμματα από το άλλοτε Κόμμα των Νεοτούρκων, όφειλαν να λογοδοτήσουν για τη ζωή εκατομμυρίων Χριστιανών υπηκόων μας, οι οποίοι απομακρύνθηκαν μαζικά από τα σπίτια τους και δολοφονήθηκαν. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι απαράδεκτη υπό συνθήκες δημοκρατικής νομιμότητας»[1].
Πρόθεσή μου με όσα παρέθεσα πρωτύτερα δεν ήταν να γράψω αγιολόγιο για τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Άλλωστε όλοι οι πολιτικοί ηγέτες κάθε χώρας και όλων των λαών απόλυτα θεμιτά υπόκεινται στην κριτική της ιστορίας, κάτι που δεν μπορεί να αποφευχθεί με απαγορευτικούς νόμους!
Η δήλωση του Ατατούρκ σχετικά με τα αθώα θύματα του καθεστώτος των Νεοτούρκων κατά τους διωγμούς των Οθωμανών Χριστιανών, δείχνει ότι ο Τούρκος ηγέτης διακρινόταν για την αρετή της πολιτικής τόλμης. Οι πολιτικοί επίγονοι του Ατατούρκ στην πολιτική σκηνή της γειτονικής χώρας πολλές φορές έχουν αποδειχθεί υπερβολικά μικρότεροί του δυστυχώς, ακόμα και όταν επικαλούνται πιστότητα στις κεμαλικές αρχές!
Μια ακροτελεύτια επισήμανση. Πάντοτε η γνώση της αλήθειας μας ελευθερώνει[2]!
[1] Η συνέντευξη του Ατατούρκ έχει δημοσιευθεί στο τουρκικό περιοδικό ‘Tarih ve Toplum Dergisi’, Ισταμπούλ, Μάιος 1988. Από παραδρομή αναφέρεται λανθασμένα η εφημερίδα ‘Los Angeles Time’. O Niyazi Kızılyürek στο βιβλίο του ‘Κεμαλισμός’ (εκδ. Αθήνα 2006) μεταφέρει το περιεχόμενο της συνέντευξης του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στη σελ. 50,51.
No comments:
Post a Comment