Μερικές φορές θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Γεννήθηκα με το που τελείωνε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα και είχα την ευκαιρία να συγκρατήσω στη μνήμη χαρακτηριστικά των διαφόρων περιόδων, που έχουν αφήσει βαθειά ίχνη στην κοινωνία του τόπου μας, ενόσω πορευόταν από ένα στάδιο στο άλλο…. Θυμάμαι τη φτώχεια, που σχεδόν ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄60 στιγμάτιζε τις ψυχές του πλήθους των Ελλήνων. Μετά ήρθε η μαζική μετανάστευση σε Γερμανία και Αυστραλία κυρίως και άρχισαν να φτάνουν τα εμβάσματα, σαν δυναμωτικές ενέσεις σε ασθενικό κορμί. Και όλα αυτά τα χρόνια, οι Έλληνες μοιρασμένοι στα δυο. Οι εθνικόφρονες και τα μιάσματα. Οι δεύτεροι ήταν οι Κομμουνιστές και οι Αριστεροί γενικά, αλλά και όλοι εκείνοι που στη διάρκεια της Κατοχής της χώρας από Γερμανούς, Βουλγάρους και Ιταλούς έκριναν πως το πατριωτικό χρέος τους επέβαλλε να βγουν στο βουνό και να πολεμήσουν για να φύγει ο κατακτητής. Μέσα στην τρέλα του αντικομμουνιστικού μένους που κυριαρχούσε στον τόπο, τις τάξεις των εθνικοφρόνων πολιτών στοίχισαν, μάλλον δίχως αντίδραση, κι ένα σωρό καθάρματα που αναδείχθηκαν τα χρόνια της ξενικής κατοχής ενεργοί ή παθητικοί συνεργάτες των κατακτητών. Στην Ανατολική Μακεδονία και στη Δυτική Θράκη, που είχαν ενσωματωθεί στην βουλγαρική επικράτεια, ελληνόφωνοι κάτοικοι, χωρίς το παραμικρό ίχνος έστω υποτιθέμενης συγγένειας, σαν άλλοθι, δήλωσαν Βούλγαροι και μαζί με τους κατακτητές δυνάστευαν τους υπόλοιπους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, που έκαναν το στοιχειώδες σε τέτοιες συνθήκες, κράτησαν την αξιοπρέπειά τους απέναντι στο δήμιο, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους…. Η κορύφωση αυτής τρέλας του μίσους κατά των Αριστερών αυτού του τόπου φάνηκε βίαια με το πραξικόπημα των στρατιωτικών το 1967. Τότε οργανώσεις που ολοφάνερα είχαν σταθεί στο πλάι των δυνάμεων Κατοχής ονομάστηκαν «αντιστασιακές», στα επιζώντα μέλη τους μοιράστηκαν συντάξεις και άλλα προνόμια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι ΠΑΟτζήδες στη Μακεδονία και οι άτακτοι του περιβόητου Αντόν Τσαούς στην Ανατολική Μακεδονία!
Για να είμαστε δίκαιοι οφείλουμε να παραδεχτούμε, πως για το διχασμό των Ελλήνων και την ενγένει πόλωση των πολιτικών πραγμάτων φέρει βαρειά ευθύνη το ΚΚΕ, που ως τώρα ούτε αυτοκριτική δημόσια τόλμησε να κάνει, ούτε συγγνώμη από το έθνος ζήτησε! Τα εγκληματικά λάθη του σταλινικού ΚΚΕ δεν αποτελούν βέβαια δικαιολογία για την αναλγησία του κράτους για τους οργανωμένους διωγμούς αθώων πολιτών επί δεκαετίες και την απάνθρωπη αστυνόμευση της ζωής τους.
Ήταν επικίνδυνο στην επαρχία να διαβάζεις την εφημερίδα «Μακεδονία», που ανέκαθεν ήταν κεντρώα. Να μην αναφερθούμε στο γεγονός πως η ανάγνωση της «Αυγής» ήταν απρόβλεπτο έγκλημα!
Η εγκληματικότητα για πολλές δεκαετίες, ακόμα και μετά το 1974 που άρχισε να λειτουργεί, έστω με δεκανίκια η δημοκρατία στη χώρα, δεν προκαλούσε ανησυχία, ούτε έσπερνε ανασφάλεια στους πολίτες, όπως συμβαίνει σήμερα, σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Έτσι οι χωροφύλακες σε όλη τη χώρα και οι αστυφύλακες στην Αθήνα, κυρίως αυτοί που υπηρετούσαν στην Ασφάλεια, μέχρι την πτώση της δικτατορίας, ήταν ικανοί να γνωρίζουν και να καταγράφουν τις αναγνωστικές συνήθειες των πολιτών, καθώς ενδιαφέρονταν για την μη διάδοση των ιδεών των «εαμοβουλγάρων κομμουνιστοσυμμοριτών» μεταξύ του λαού. Ήταν ικανοί να γνωρίζουν τί μουσική άκουγε σχεδόν ο καθένας και η καθεμιά μας. Τί παρέες κάναμε κι ακόμα «αν κατουρούσαμε δεξιά ή αριστερά»!
Αρχές ασφαλείας και υπηρεσίες πληροφοριών πάντοτε υπήρχαν, πάντοτε θα υπάρχουν και κάποιες απ’ αυτές θα προσπαθούν να αστυνομεύουν πολίτες χωρίς λόγο, ακόμα και αν παραβιάζουν το νόμο για την προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Από ρεαλιστικής σκοπιάς και αφού μεταξύ τους τα κράτη δεν τολμούν να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης χωρίς κρατούμενα, οι υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών φαίνεται πως είναι αναγκαίες και μάλλον χρήσιμες. Αρκεί να γνωρίζουν και να ασκούν με επιδεξιότητα την λεπτή τέχνη της συλλογής και ανάλυσης των αναγκαίων πληροφοριών!
Σήμερα, ενώ τα μέσα παρακολούθησης «στόχων ή υποκειμένων» γενικότερα, έχουν αναπτυχθεί χάριν της ηλεκτρονικής τεχνολογίας εκρηκτικά, πολλοί υπάλληλοι υπηρεσιών ασφαλείας στην Ελλάδα ασκούν το έργο τους άκομψα και βάναυσα, για να μην πω απαράδεκτα από αισθητικής πλευράς. Υποθέτω πως στις σχολές που αποφοιτούν στελέχη υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας δεν θα διδάσκονται το μάθημα της Αισθητικής, που για πρώτη φορά ο μακαρίτης συνοδοιπόρος, –(έτσι αποκαλούνταν οι εθνικά ύποπτοι Έλληνες κατά τους «ντούρους» εθνικόφρονες, ως συμβαδίζοντες με τα κομμουνιστικά μιάσματα)-, Παπανούτσος, ως γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας το είχε εισαγάγει για ελάχιστο διάστημα στην εκπαίδευση του τόπου.
Στη Θράκη λοιπόν που βρίσκεται ούτως ή άλλως μακριά από την Αθήνα, συχνά κάποια πράγματα φθάνουν αργά, με αδικαιολόγητη καθυστέρηση όπως φαίνεται. Έτσι, στελέχη υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών που υπηρετούν στη Δυτική Θράκη επιτελούν το έργο τους χωρίς σύγχρονα μέσα, όπως οι αόργωτοι «πληρωμένοι χαφιέδες» άλλων εποχών….
Σχετικά πρόσφατα επισκέφθηκε μια Δημοσιογράφος, αν δεν κάνω λάθος, Αυστριακή πολίτις την Κομοτηνή. Ξέρετε αγαπητοί Ασφαλίτες και Κυπίτες, η Αυστρία είναι μέλος της Ενωμένης Ευρώπης και οι πολίτες της έχουν και την ευρωπαϊκή ιθαγένεια, όπως και εμείς και σεις, όντας ιθαγενείς αυτής της χώρας που είναι επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως δεν είναι ανεκτή οποιαδήποτε παρενόχληση σε βάρος οποιουδήποτε πολίτη άλλης χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρόλα αυτά άνδρες των υπηρεσιών που ανέφερα στην Κομοτηνή, παρακολουθούσαν την Κυρία τόσο άκομψα και αδιάκριτα, που προκάλεσαν τη δυσαρέσκειά της με συνέπεια να καταγγελθεί η Ελλάδα, για γελοίο λόγο εξαιτίας του ότι λείπει ο καλώς εννοούμενος επαγγελματισμός των πληρωμένων χαφιέδων! Εκτός αν οι δύστυχοι νόμιζαν πως όντας οι φύλακες άγγελοι της εκ Βιέννης Κυρίας θα της προκαλούσαν δέος ή φόβο για το ισχυρό ελληνικό κράτος, όπως σε άλλες μακρινές εποχές επετύγχαναν οι υπηρεσιακοί πρόγονοί τους εκφοβίζοντας διά της παρακολούθησης άμοιρους υπηκόους του βασιλέως των Ελλήνων….
Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι ίδιοι ερασιτέχνες πληρωμένοι χαφιέδες ανέλαβαν να ηχογραφήσουν την φιλική συνομιλία διαπιστευμένου διπλωμάτη σε καφετέρια της Κομοτηνής. Η ευγένεια των συνδαιτημόνων του διπλωμάτη ήταν τόση, που για να διευκολύνουν το έργο των μισθοσυντήρητων του δύστυχου Δημοσίου, τους κάλεσαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι ώστε να μη στραβολεμιάζουν….
Πληροφορήθηκα πως κάποια «καλόπαιδα» που χαφιεδίζουν επί μισθώ, μου έκαναν την τιμή να ενδιαφερθούν για μένα. Βρισκόμουν στην Κομοτηνή με καλό φίλο από τη Βέροια και είπαμε να πιούμε ένα «Εβρίτικο» τσιπουράκι σε κουτουκάκι της Κομοτηνής, που προσφέρει υπέροχα τερψιλαρύγγια. Ο μαγαζάτορας μειονοτικός και ένθερμα ευγενικός. Στο πίσω από την πλάτη μου τραπέζι κάθονταν κάποια παλικάρια της φακής, που εκ των υστέρων πληροφορήθηκα πως ήταν μισθωτοί του Δημοσίου υπηρεσίας ασφαλείας και πληροφοριών. Ευτυχώς δεν εκμυστηρεύθηκα στον καλό μου φίλο τα κρατικά μυστικά (άκρως απόρρητα και ΕΤΝΑ), που διαχειριζόμουν όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο στρατό…. Οι μισθωτοί του κράτους που πληρώνονται για να μας χαφιεδίζουν αδιάντροπα, αντί να ασχολούνται με τον έλεγχο της εγκληματικότητας, που καλπάζει ανεξέλεγκτα, που εν ώρα υπηρεσίας (;) μπεκροπίνουν σε ταβερνεία, -ίσως ισχυριστούν ότι πίνουν σαν camouglage-, βάναυσα και αδικαιολόγητα άρχισαν μετά την αναχώρησή μου από το ταπεινό κουτούκι να πιέζουν κάποιον από τους ανθρώπους του μαγαζιού. Ποιος είμαι, τί κάνω, πού μένω στην Κομοτηνή και άλλα φαιδρά όμοια. Ο λόγος, ότι χαιρέτησα κάποιον νεαρό με λευκή ποδιά εργασίας όταν μπήκα στο μαγαζί και το ίδιο έπραξα όταν έφευγα αν και δεν γνώριζα, όπως δεν γνωρίζω, ούτε καν το μικρό του όνομα, πρόσφερε το άλλοθι στη βλακεία τους γι’ αυτή την ανούσια μαλακισμένη ανάκριση του δύστυχου μεροκαματιάρη!
Οι πληρωμένοι χαφιέδες που μάλλον κόπτονταν για την ασφάλεια του σώματος και της ψυχής μου, φαίνεται πως δεν είναι φιλομαθείς, ούτε φιλοπερίεργοι! Αν ξεφύλλιζαν έστω και μια φορά το περιοδικό ‘Azinlikça’ που εκδίδεται εδώ και μερικά χρόνια στην Κομοτηνή στα τουρκικά και στα ελληνικά, θα είχαν την ευκαιρία να δουν εκεί τη «φάτσα» μου, θα μάθαιναν την επαγγελματική ιδιότητά μου και μια από τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις μου και δεν θα μου έδιναν το δικαίωμα να τους αποκαλώ «πληρωμένους χαφιέδες», εκδηλώνοντας έτσι την απαξία μου για τους ίδιους και τους ομοίους τους. Μου έδωσε η εν γένει συμπεριφορά τους, μολονότι με έκαναν να νιώσω κομμάτι «σπουδαίος», να σκεφτώ πως μάλλον η εφεδρεία στο Δημόσιο είναι απόλυτα αναγκαίο μέτρο, αρκεί να εφαρμοσθεί χωρίς παρεκκλίσεις, προς τους τσανακοφλύφτες, τους ρουφιάνους και τα κομματόσκυλα!
Στα τσακάλια της Κομοτηνής, τους πληρωμένους χαφιέδες, που με τίμησαν με την προσοχή τους εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και καλά κρασιά….. Κι αν τυχόν θα ήθελαν να δοκιμάσουν να διαβάσουν κάτι ευχάριστο τούτες τις μέρες, που θα τους βοηθούσε να βελτιώσουν συνάμα τις επαγγελματικές ικανότητές τους, θα πρότεινα κάποιο από τα πολλά μυθιστορήματα του Robert van Gulik με μια από τις απίθανες περιπέτειες του Δικαστή Τι ή κάποια από τις ιστορίες του Sherlock Holmes του Sir Conan Doyle....
22/12/11
No comments:
Post a Comment