Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς δεν μετασχηματίστηκε σ’ ένα πανευρωπαϊκό πολιτικό μόρφωμα των λαών της Ηπείρου. Είχε δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του ισχυρού βιομηχανικού κεφαλαίου των αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών (Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα 1951, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα 1957, Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας 1957) με σκοπό να εξυπηρετηθούν αποτελεσματικά τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των κρατών σε μια Ευρώπη που ξυπνούσε μετά το σοκ ενός ολοκληρωτικά καταστροφικού πολέμου. Σίγουρα έγιναν βήματα για την ανάπτυξη των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ενωμένη Ευρώπη. Οι καπιταλιστικές δομές όμως έμειναν άθιχτες. Και σήμερα, εξαιτίας της δομικής κρίσης του καπιταλισμού της εποχής που ζούμε, του καπιταλισμού που εξωραϊσμένα ονομάζεται καθεστώς «ελεύθερης αγοράς», το κοινωνικό πρόσωπο της Ευρώπης έχει υποχωρήσει επικίνδυνα και εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά το τρομερό φάντασμα ενός ανάλγητου καθεστώτος λατρείας του κέρδους των χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων! Στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης το διεθνές τραπεζικό σύστημα, με μόνο στόχο την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία ωθούσε τις αδύναμες ή διεφθαρμένες πολιτικά χώρες, όπως η Ελλάδα, στην υπερκατανάλωση με δανεικούς πόρους, που οδηγούσαν μεμονωμένα πρόσωπα και νοικοκυριά, αλλά και κράτη ολόκληρα έρμαια στον ασφυκτικό κλοιό των δανειστών τους!
Στη δομική κρίση που περνά η Ευρώπη και η Ελλάδα εξαιτίας του καπιταλισμού της κατ’ επίφαση ‘ελεύθερης αγοράς’, μόνο με πολιτική πρόταση δομικής αναστροφής μπορούμε να αναιρέσουμε τις συνέπειες της κρίσης.
Η δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς αποτελεί άρνηση της δημοκρατίας, αφού εξυπηρετεί συμφέροντα και αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Ενδιαφέρεται για τη σταθερότητα των νομισμάτων και χάριν αυτού του σκοπού θυσιάζει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, σπαταλά τις ίδιες τις ζωές των ανθρώπων. Η λεγόμενη φιλελεύθερη δημοκρατία ή δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς επιδιώκει αποκλειστικά την εξυπηρέτηση της αναπαραγωγής κεφαλαίου! Για τούτο και δεν μπορεί παρά να είμαστε εναντίον ενός τέτοιου συστήματος που αγνοεί την αξία του ανθρώπου και αδιαφορεί για την εξυπηρέτηση των πραγματικών αναγκών του.
Συνηγορούμε υπέρ μιας Ενωμένης Ευρώπης και μιας Ελλάδας πολυπολιτισμικής και αντιρατσιστικής, θεμελιωμένης επάνω στην αλληλεγγύη με ισχυρούς θεσμούς και αντίθετης προς το μοντέλο οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας που προτείνει ο καπιταλισμός των μονοπωλίων, των ολιγοπωλίων και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που δεν έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, ούτε συναίσθηση ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και στις ανάγκες της.
Συνηγορούμε υπέρ μιας ανοιχτής κοινωνίας της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της άρνησης κάθε αποκλεισμού που ανάγεται σε διακρίσεις φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού ή σε διακρίσεις λόγω κοινωνικής τάξης ή θέσης, όπως και σε διακρίσεις που πηγάζουν από κάθε άλλη μορφή καταπίεσης.
Θα ήταν άξιο κάθε προσπάθειας να υπάρξει ένας νέος προσανατολισμός της παιδείας και της εκπαίδευσης, κυρίως στην Ελλάδα, όπου η εκπαιδευτική πολιτική έχει καταντήσει παιχνιδάκι σε χέρια μαθητευόμενων μάγων εδώ και δεκαετίες, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Προτείνουμε μια Παιδεία της Ελευθερίας, που θα αποτελεί τον άξονα χάραξης της εκπαιδευτικής πολιτικής. Μια τέτοια Παιδεία είναι κατ’ εξοχήν ανθρωπιστική, τιμά ουσιαστικά την ειρήνη και οικοδομή την φιλία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών προβάλλοντας την ανάγκη της συμφιλίωσης, του διαλόγου και την άρνηση της τρομοκρατίας που ασκεί τόσο το κράτος, όσο και κάθε μορφής οργανώσεις ή γκρουπούσκουλα. Αξίζει να μνημονευθεί η φράση του μεγάλου παιδαγωγού Freire στο έργο του ‘The Pedagogy of Freedom’: «Η Τρομοκρατία είναι η άρνηση αυτού που αποκαλώ οικουμενική ανθρώπινη ηθική».
No comments:
Post a Comment