Η τιμή προς την Γυναίκα. Με αφορμή την 8η Μαρτίου....

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που  έχει ορισθεί μόνο για τις 8 Μαρτίου, ενώ κάθε μέρα του χρόνου θα ήταν σωστό και πρέπον να είναι Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στην Γυναίκα, μεταφέρω λόγια του Σαλή Αγά, ενός απλού αλλά σοφού και ενάρετου Δερβίση:

«Δυστυχώς σε όλες σχεδόν οι κοινωνίες, σε κάθε γεωγραφικό πλάτος και μήκος, και ανεξαρτήτως θρησκείας, εδώ και αιώνες επικρατεί ανδροκρατία και εκμετάλλευση με κάθε τρόπο των γυναικών. Τα ίδια συμβαίνουν μεταξύ Χριστιανών και Ιουδαίων, μεταξύ Ινδών και Βουδιστών. Στην βόρεια Αφρική επιβιώνει μια βάρβαρη συνήθεια σε βάρος των γυναικών, η κλειτοριδεκτομή. Πρόκειται για έθιμο που επέβαλλαν οι άνδρες προτού εμφανισθεί καν το Ισλάμ στην περιοχή. Αυτό είναι βέβαιο, γιατί ο ακρωτηριασμός των νεαρών κοριτσιών, γιατί περί αυτού πρόκειται, συνηθίζεται όχι μόνο μεταξύ των Μουσουλμάνων,  αλλά και μεταξύ των Κοπτών Χριστιανών της Άνω Αιγύπτου. Διάφοροι ιμάμηδες και ουλεμάδες της περιοχής, αγράμματοι και πονηροί λαοπλάνοι, αυτό το έγκλημα το έχουν αναγάγει σε σούννα (ιερή παράδοση στο Ισλάμ), ενώ δεν υπάρχει μεγαλύτερο και πιο χυδαίο ψέμμα απ’ αυτό. Αφού αδιάντροπα φορτώνουν στο Ισλάμ ένα έγκλημα κατά των γυναικών που συμβαίνει στη νότια Αίγυπτο, στο Σουδάν, στη Σομαλία, στην Αιθιοπία, στην Κένυα. 

Ο Μεγάλος Μουφτής της Αιγύπτου μαζί με τον Πατριάρχη των Κοπτών είχαν εκδώσει από κοινού φετβάδες, που ενημέρωναν τον κόσμο πως η κλειτοριδεκτομή είναι έγκλημα και αντίθετο, τόσο με το Ισλάμ, όσο και με τον Χριστιανισμό. Το έθιμο, που στηρίζεται στην μαύρη άγνοια του λαού, που ενισχύεται από όσα λεν ψεύτες ουλεμάδες, όπως είπα, ζει και βασιλεύει ακόμα…. Ακόμα και ο φεμινισμός σε χώρες της Δύσης, αν κρίνουμε σοβαρά και αντικειμενικά τα πράγματα, δεν έφερε την αποκατάσταση και την ισορροπία για όσα υπέμενε η γυναίκα εξαιτίας του ανδρικού εγωισμού. Αντιθέτως, η γυναίκα, φορτώθηκε και με το βάρος της εξωτερικής εργασίας, με όλο το άγχος, την κούραση και την ανασφάλεια που φέρνει αυτή, προσθέτοντας ακόμα περισσότερα στη γυναίκα, που πρέπει να είναι σύζυγος, νοικοκυρά και κυρίως μητέρα….

       »...διάφοροι τραγικοί, αλλά και επικίνδυνοι συγχρόνως άνθρωποι, που φέρουν τους τίτλους του Ιμάμη ή του Ουλεμά ή του Σεΐχη βάζουν εμπόδια στους ανθρώπους στο να συναντήσουν τον Θεό και την Αλήθεια Του. Άλλες φορές φορτώνουν στις πλάτες του κόσμου δυσβάσταχτα βάρη με κανόνες και αξιώσεις, που ενώ ούτε στο Κοράνιο, ούτε στη Σούννα του Προφήτη υπάρχουν, αυτοί τα εφευρίσκουν και τα επικαλούνται αδιάντροπα πως δήθεν είναι παράδοση ή πως είναι προσταγές από χαντίθ, που αποδεικνύονται  κάλπικα. Τα κύρια θύματα αυτών των αχρείων είναι οι γυναίκες. Για να πούμε την αλήθεια, σχεδόν σε όλες τις θρησκείες και στους κώδικες κοινωνικής ηθικής από παλιά, οι γυναίκες είναι θύματα εκμετάλλευσης, καταπίεσης και απώθησής τους στο περιθώριο της κοινωνίας. Η βαρβαρότητα κατά της γυναίκας από μια κοινωνία όπου κυριαρχεί σχεδόν χωρίς μέτρο το ανδρικό στοιχείο, δεν είναι μονοπώλιο του Ισλάμ. Τη συναντούμε σε όλα τα πολιτιστικά περιβάλλοντα, ενώ σχεδόν αυτοί που ερμηνεύουν τα ιερά κείμενα σε όλες τις θρησκείες, βρίσκουν στις γραφές τους λόγους για να δικαιολογούν την ανισότητα των γυναικών, τον πρωτεύοντα ρόλο των ανδρών και άλλα περισσότερα φρικτά πράγματα που καταδυναστεύουν αιώνες τώρα τη γυναίκα. Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι ιδίως στο Χριστιανισμό, ίσως και στο Βουδισμό, έχουν γίνει σε μερικές περιπτώσεις ενδιαφέροντα άλματα πνευματικής προόδου και έχει αναγνωρισθεί η ισότιμη με τον άνδρα θέση της γυναίκας. Στον ισλαμικό κόσμο δυστυχώς, η δειλία είναι πιο μεγάλη και κυριαρχεί με βάναυσο τρόπο η καταπίεση της γυναίκας. 

       »Σουνίτες και Σιΐτες, διδάσκουν ένα σωρό κανόνες που υπονομεύουν γενικότερα την αξιοπρέπεια των γυναικών, τις αναγκάζουν να καλύπτουν τα μαλλιά τους και να αποφεύγουν την προσευχή ή τη νηστεία σε συγκεκριμένες περιόδους ... Πουθενά δεν αναφέρει το ιερό Κοράνιο, ότι  απαγορεύεται να προσεύχονται ή να νηστεύουν οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της έμμηνης ρύσης τους, κάτι που επιβάλλουν Ιμάμηδες και Ουλεμάδες. Ούτε προβλέπεται ένας ειδικός ενδυματολογικός κώδικας, όπως είναι το χιτζάμπ ή το νικάμπ, ή η μπούρκα ή το τσαντόρ, που έχουν επιβληθεί στις γυναίκες, πολύ συχνά με υπερβολική βαναυσότητα σε μουσουλμανικές χώρες και σε κοινότητες Μουσουλμάνων του εξωτερικού. Ευτυχώς στη Θράκη και στα Βαλκάνια γενικότερα, η γυναίκα δεν είναι καταδικασμένη να υπάρχει ως ένα κρυμμένο πρόσωπο!  Εκείνο που παραγγέλλει το Κοράνιο, σε άνδρες και γυναίκες ως προς το ντύσιμό τους, είναι η τήρηση μιας στοιχειώδους  σεμνότητας».

Απόσπασμα από το ανέκδοτο αφήγημα με τίτλο

«Αναμνήσεις από τον αγαπημένο μου Παππού».