Η
γης μουλιασμένη απ’ τη βροχή
εδώ
κι εκεί μπάρες με λασπόνερα.
Όλη
νύχτα, σχεδόν ασταμάτητα
ο
ουρανός είχεν ανοίξει
δίχως
μανία, μα με πολλήν επιμονή.
Οι
πευκοβελόνες ολοκάθαρες πια
περιμένουν
τον ήλιο
να
τις φωτίσει...
κι
η θάλασσα φορώντας το γκρι κοστούμι της
ρυτιδωμένη,
ασπάζεται ακούραστα την ακτή
προσφέροντας
τον ήχο
της
συνουσίας ύδατος και άμμου....
No comments:
Post a Comment