ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

Οι Άγιοι της Εκκλησίας του Χριστού διασώζουν ανέπαφη την εικόνα του Θεού, όπως έχει ενσαρκωθεί στα πρόσωπα των ανθρώπων. Οι Άγιοι της Εκκλησίας του Χριστού, κρατούν ζωντανή την ελπίδα μας, παρά τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες που όλοι μας περνούμε....

Την ημέρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Προφήτη Ηλιού, στις 20 Ιουλίου, τιμά επίσης την μνήμη των τεσσάρων Αγίων Μαρτύρων του Παρισιού.

Πρόκειται για την αγία Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα, τον άγιο Πατέρα Δημήτριο Κλεπινίν, τον άγιο Ηλία Φονταμίσκυ και τον άγιο Γιούρι Σκομπτσόβ.

Αγία Μάρτυρας Μητέρα Μαρία η Σκομπτσόβα. Μια γυναίκα γεμάτη χαρίσματα. Υπήρξε ποιήτρια, είχε αναδειχθεί δήμαρχος στην μικρή πόλη της Κριμαίας που ζούσε. Συμμετείχε δραστήρια, ως Αριστερή Σοσιαλίστρια στην ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος στην Ρωσία. Εναντιώθηκε στην επιβολή των Μπολσεβίκων και αναγκάστηκε να διαλέξει την εξορία στη Γαλλία. Μολονότι παντρεμένη, διάλεξε να γίνει Μοναχή. Το ησυχαστήριό της ήταν σε ένα παλιό σπίτι στην οδό Lourmel 77 στο Παρίσι, που ταυτόχρονα, στα δύσκολα χρόνια της ναζιστικής κατοχής υπήρξε καταφύγιο σωτηρίας για καταδιωγμένους Εβραίους, για πεινασμένους ανθρώπους και σημείο συνάντησης σημαντικών πνευματικών Ρώσων του Παρισιού. Στο παρεκκλήσι της οδού Lourmel στην αρχή λειτουργούσε ο πατέρας Λεβ Ζιλλέ, ενώ στα χρόνια της Κατοχής λειτουργός και στενός συνεργάτης της Μητέρας Μαρίας στην διάσωση Εβραίων ήταν ο άγιος μάρτυρας π. Ντιμίτρι Κλεπινίν.

Η Μητέρα Μαρία χαρακτηρίστηκε ως διά Χριστον σαλή, γιατί βίωνε ανεπιτήδευτα σε όλη την έκταση και το βάθος τον αντικομφορμισμό που εμπνέει ο Χριστός και το Ευαγγέλιό Του. Όπως έγραψε ο Olivier Clément : Έγινε Χριστιανή, χωρίς να παύσει να είναι μια επαναστάτρια σοσιαλίστρια, μια αριστερή διανοούμενη.

Η επιλογή της Μητέρας Μαρίας από τους Ναζί, για να θανατωθεί έγινε την Μεγάλη Παρασκευή του έτους 1945 και την επομένη, 31 Μαρτίου του 1945, δολοφονήθηκε σε θάλαμο αερίων στο στρατόπεδο Ravensbrück. Υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη μαρτυρία για την Μητέρα Μαρία: Μετά την επιλογή των γυναικών, που θα στέλνονταν στους θαλάμους αερίων και ενώ η ίδια είχε εξαιρεθεί, πήρε τη θέση μιας νεαρής μητέρας, που την αντικατέστησε.

Άγιος Μάρτυρας πατέρας Ντιμίτρι Κλεπινίν. Ο π. Δημήτριος ήταν έγγαμος ιερέας και διακονούσε στα χρόνια της Κατοχής ως εφημέριος στην Lourmel 77 στο Παρίσι, σε στενή συνεργασία με την Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα. Ο πατέρας Δημήτριος, ενώ δεν βάφτιζε, ποτέ, κανέναν Εβραίο, που δεν ήθελε πραγματικά να γίνει Χριστιανός, εφοδίαζε καταδιωγμένους Εβραίου με αρκετές δωδεκάδες πιστοποιητικά βάπτισης, για να σωθούν από τον αφανισμός. "Αυτοί οι άτυχοι είναι τα πνευματικά μου παιδιά", έλεγε. "Σε όλες τις εποχές, η Εκκλησία αποτελεί καταφύγιο για όσους πέφτουν θύματα βαρβαρότητας".

Όταν η Γκεστάπο συνέλαβε τον πατέρα Δημήτριο, για την δράση του υπέρ της σωτηρίας Εβραίων και τον ανέκριναν, του ζητούσαν να αποκαλύψει πού κρύβει Εβραίους. Τότε, έχει διασωθεί, πως ο π. Δημήτριος αποκάλυψε τον επιστήθιο σταυρό που φορούσε και είχε ανάγλυφο τον Εσταυρωμένο, αποκαλύπτοντας στους διώκτες του τον Εβραίο του....

Αρχικά στάλθηκε στο Buchenwald, στη συνέχεια στο στρατόπεδο Dora. Πάσχοντας από πνευμονία και με κλονισμένη υγεία πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1944. Το σκήνωμά του κάηκε στο κρεματόριο του στρατοπέδου Buchenwald.

Άγιος μάρτυρας Ηλίας Φονταμίνσκι (Ilya Fondaminsky). Ρωσοεβραίος με σπουδές στη Γερμανία. Σοσιαλιστής που αντιτάχθηκε στην επιβολή των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του καταφεύγοντας στη Γαλλία. Αναδείχθηκε σε σπουδαίο εκδότη και συνδέθηκε με φιλία με την Μητέρα Μαρία Σκομπτσόβα. Συχνά παρακολουθούσε την ορθόδοξη θεία λειτουργία στο παρεκκλήσι του σπιτιού της οδού Lourmel 77 στο Παρίσι, με λειτουργό τον π. Λεβ Ζιλλέ (Lev Gillet). Το 1941 με την κατάκτηση της Γαλλίας από τους Ναζί, συνελήφθη μαζί με το πρώτο κύμα συλλήψεων Ρώσων και κλείστηκε σε ένα στρατόπεδο στην Compiegne. Εκεί, σε ένα πρόχειρο εκκλησάκι βαφτίστηκε και δέχθηκε το χρίσμα εντός των κόλπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά την βάπτισή του είχε πει: Είμαι έτοιμος για όλα, για τη ζωή ή το θάνατο....

Στις 19 Νοεμβρίου του 1942 θανατώθηκε στο Άουσβιτς. Από τις τελευταίες μέρες της ζωής του, σώθηκαν τα εξής λόγια του: Εύχομαι να ζω με τους Χριστιανούς και να πεθάνω με τους Εβραίους!

Άγιος Μάρτυρας Γιούρι Σκπομπτσόβ. Ήταν γιος της Μητέρας Μαρίας και στενός συνεργάτης του π. Ντιμίτρι στο σπίτι της οδού Lourmel 77. Βοηθούσε τον Ιερέα στην Θείας Ευχαριστία, όπως και στις άλλες ακολουθίες και είχε πόθο να ιερωθεί. Μετά την σύλληψή του από την Γκεστάπο, γιατί μαζί με την μητέρα του και τον π. Ντιμίτρι Κλεπινίν συμμετείχε ενεργά στην διάσωση Εβραίων, ακολούθησε την ίδια ακριβώς πορεία, όπως ο πατέρας Ντιμίτρι. Στις 6 Φεβρουαρίου του 1944, ο Γιούρι "αποστέλλεται για θεραπεία". Πρόκειται για έναν ευφημισμό, που σήμαινε καταδίκη σε θάνατο.

Σε μια τελευταία επιστολή του Γιούρι προς την οδό Λουρμέλ, έγραφε: Είμαι απολύτως ήρεμος, ακόμη και λίγο περήφανος, που μοιράζομαι τη μοίρα της μαμάς. Σας υπόσχομαι ότι θα υπομείνω τα πάντα με αξιοπρέπεια. Ό, τι και να συμβεί, αργά ή γρήγορα θα είμαστε όλοι μαζί. Μπορώ να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν φοβάμαι τίποτα πια ... Ζητώ από οποιονδήποτε που έχω βλάψει, με οποιοδήποτε τρόπο να με συγχωρήσω. Ο Χριστός να είναι μαζί σου!