Σ' ένα χωριό της μακρινής Ανατολίας ένας Δερβίσης είχε ανομολόγητο παράπονο, γιατί δεν είχε αξιωθεί να δεχθεί στο φτωχικό του φιλοξενούμενους. Ο καημός του είχε γίνει τόσο βαρύς, που δεν άντεξε και τον εκμυστηρεύτηκε στο Σεϊχη του. Ο Δάσκαλος τον άκουσε με πολλή προσοχή και όταν τέλειωσε όσα είχε να πει ο Μαθητής, ξεπροβοδώντας τον από τη Ντέργκα, ο Δάσκαλος του είπε: 'Μη στενοχωριέσαι άλλο. Σύντομα θα σου δοθεί η ευκαιρία να φιλέψεις και να περιποιηθείς ξένους στο σπιτικό σου. Ίνσαλλαχ ο πόθος σου θα εκπληρωθεί.
Πέρασαν μέρες και ο Δερβίσης ένιωθε στην καρδιά του να σταλάζει το δάκρυ της απογοήτευσης. Κανένας δεν είχε χτυπήσει τη θύρα του, ούτε φάνηκε κάποιος για να διαβεί το κατώφλι του σπιτιού του. Την πέμπτη μέρα, αφότου είχε συναντηθεί με το Δάσκαλό του, άκουσε ένα πρωινό γαυγίσματα έξω από το σπίτι. Έτρεξε γοργά να ξεμανταλώσει την εξώθυρα, με την κρυφή ελπίδα πως θ' αντίκρυζε κάποιον οδοιπόρο που τον ακολουθούσε το ζαγάρι του. Καθώς άνοιξε και τα δυο φύλλα της πόρτας είδε μονάχα ένα καχεκτικό σκυλί, που μόλις και μετά βίας στεκόταν στα πόδια του. Φαινόταν πεινασμένο και ταλαιπωρημένο, ενώ στο λαιμό του ήταν ολοφάνερες μερικές πληγές. Το γαύγισμά του δεν ήταν απειλητικό, μάλλον σαν παρακαλετό ακουγόταν. Ο Δερβίσης άναψε και κόρωσε από θυμό και δίχως άλλη σκέψη έδιωξε με σκληρές βρισιές το σκυλί από την εξώθυρα του σπιτιού του. Ο θυμός και η απογοήτευση κατέκλυζαν την καρδιά του. Έβαζε σκέψεις και κατά του Δασκάλου του.
Μετά από δυο μέρες, αφού ηρέμησε πήγε και βρήκε τον Σεϊχη του. Έβγαλε μπροστά του πίκρα και κρυφό θυμό, γιατί ενώ περίμενε κάποιον ταξιδιώτη να φιλοξενήσει στο σπίτι, όπως τους είχε υποσχεθεί πως θα συμβεί και ο Δάσκαλός του, επί τόσες μέρες που περίμενε υπομονετικά, μονάχα ένας άρρωστος και πεινασμένος στάθηκε έξω από την πόρτα του.... 'Ευλογημένε', του είπε ο Δάσκαλος, 'γιατί βαραίνεις την ψυχή σου χωρίς λόγο'; 'Ο σκύλος που έφτασε έξω από τη θύρα του σπιτιού σου κι εσύ χωρίς στάλα συμπόνιας τον έδιωξες κακήν κακώς, ήταν ο ίδιος ο Σεϊχης σου'!
Ο Μαθητής έκρυψε το πρόσωπό του κι άφησε τα δάκρυα να νοτίσουν τις παρειές του. Έφυγε από τη Ντέργκα με το κεφάλι κατεβασμένο από ντροπή κι άρχισε να γυρνά σε δρόμους και σοκάκια ελπίζοντας να βρει το σκύλο που είχε διώξει. Μετά από κόπο πολύ βρήκε το ζώο κουλουριασμένο σε μια γωνιά. Πήγε κοντά του με προσοχή κι έβαλε μπροστά του ένα σωρό φαγιά που κουβαλούσε μαζί του. Ο σκύλος φαινόταν το ίδιο πεινασμένος, όπως την πρώτη φορά που τον είχε αντικρύσει. Παρόλα αυτά σηκώθηκε απ' τη βολή του κι απομακρύνθηκε από το Δερβίση χωρίς ούτε κάν να οσμιστεί τα φαγητά που είχε απλώσει εμπρός του.
No comments:
Post a Comment