ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΠΝΙΓΟΥΝ….

          Παρακολουθώ πολλούς φίλους ή φίλες στα κοινωνικά δίκτυα, που είναι θρησκευόμενοι , και καλά κάνουν, για να μην παρεξηγηθώ, που είναι δέσμιοι μιας ακατάσχετης πολυλογίας, που ουσιαστικά διαφημίζει τα πιστεύω τους. Το έχω συναντήσει το φαινόμενο και στις κοινωνικές σχέσεις μου με φίλους. Μιλούν πάρα πολύ για τον Θεό, διαφημίζουν το παραδεισένιο επέκεινα σαν κάτι το ιδεώδες. Παρακολουθώντας τους στο τέλος κουράζομαι…. Νιώθω συχνά τα λόγια τους να με πνίγουν. Και υποθέτω, όχι μονάχα εμένα….

          Μπορείς να πιστεύεις με δύναμη στον Θεό σου και στις αρχές της θρησκείας σου. Αλλά καλέ μου φίλε, γλυκειά μου φίλη, άσε κατά μέρος πια τα λόγια και τα κηρύγματα. Τα λόγια κουράζουν και πολύ συχνά πνίγουν!

          Η θρησκευτική αδολεσχία (λέξη που σημαίνει πολυλογία) τις πιο πολλές φορές μοιάζει με το κουτσομπολιό και είναι εντελώς άσχετη με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει η λέξη «μαρτυρία».

          Προσωπικά δεν θέλω να πείσω κανέναν και καμιά για κάτι, ούτε να αλλάξω τη στάση τους. Όσα γράφω παραπάνω εκφράζουν εμένα και ίσως να είναι λάθος…. Αλλά το ξαναλέω, πως η εμμονή σε ιδέες και μονομέρειες καταντά πνευματική αρρώστεια και υποδηλώνει ψυχολογικά αδιέξοδα.

           Η αλήθεια αναπαύεται στις εκφάνσεις της ζωής μας στις ασήμαντες, -έτσι τις θεωρούμε οι ίδιοι και οι άλλοι συχνά-, καθημερινές στιγμές, που κυλούν στο χρόνο σιωπηλές.... Η αλήθεια εκφράζεται πιο αυθεντικά, όχι με τα λόγια μας, αλλά με πράξεις που πηγάζουν από το βάθος της καρδιάς και του νου, χωρίς να αναζητούν αντίκρυσμα.....  

          Κατά τα λοιπά, καλή μέρα σε όλες και όλους…..