ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΥΦΛΗ ΒΙΑ!

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ

g_doudos@yahoo.com

Στις 7 Ιανουαρίου 2015 η παγκόσμια κοινή γνώμη, για μια φορά ακόμα πάγωσε από τον τρόμο! Τρεις άνδρες με καλυμμένα τα πρόσωπα, κραδαίνοντας καλάσνικοφ, κραυγάζοντας τη φράση Αλλάχου Άκμπαρ….είχαν εισβάλλει στα γραφεία του περιοδικού Charlie Hebdo. Ο απολογισμός της επίθεσης, δώδεκα νεκροί. Ανάμεσα στα θύματα ο διευθυντής του περιοδικού Στεφάν Σαρμπονιέ, πιο γνωστός ως Σαρμπ, οι σκιτσογράφοι Ζωρζ Βολίνσκι, Ζαν Καμπού, Μπερνάρ Βελάκ, γνωστός με το ψευδώνυμό του ως Τινούς, Φιλίπ Ονορέ, πιο γνωστός ως Ονορέ. Εκτός από τους συντάκτες του περιοδικού οι τρομοκράτες σκότωσαν δύο αστυνομικούς, απ’ τους οποίους ο ένας, ο Αχμέντ Μεραμπέτ ήταν Μουσουλμάνος….

Και… πριν συνέλθουν οι Παριζιάνοι και οι άλλοι Ευρωπαίοι από τον τρόμο του παράλογου θανάτου, μόλις μετά δυο μέρες, στις 9 Ιανουαρίου, δύο ένοπλοι εισέβαλαν σε εβραϊκό μικρό σούπερ μάρκετ, πάλι στο Παρίσι, Κρατούσαν έξι ομήρους. Μετά την επέμβαση της Αστυνομίας, βρέθηκαν δολοφονημένοι τέσσερις άνδρες, ο Γιοχάν Κοέν, ο Γιοχάβ Ατάμπ, ο Φρανσουά-Μισέλ Σααντά, και ο Φιλίπ Μπραχάμ,  όλοι τους Εβραίοι. Αναγνωρίσθηκε νεκρός ο ένας εισβολέας, που ήταν ο Αμεντί Κουλιμπαλί, ενώ ο άλλος που έγινε γνωστό αργότερα πως ήταν γυναίκα διέφυγε. Οι εισβολείς στο εβραϊκό παντοπωλείο που έσπειραν θάνατο και τρόμο ήταν επίσης Μουσουλμάνοι και η επίθεσή τους δεν ήταν άσχετη με την προηγούμενη κατά του περιοδικού.  

Τις τελευταίες δεκαετίες η αλλοίωση του Ισλάμ σε ολοκληρωτική πολιτική ιδεολογία, αυτήν του Ισλαμισμού, με ερείσματα στους Σαλαφίτες του Ουχαμπιτισμού (Σαουδική Αραβία, χώρες του Κόλπου, ‘Αδελφοί Μουσουλμάνοι’ της Αιγύπτου, Χαμάς της Γάζας, Συρία και Ιράκ) και των Ντεομπάντι (Ταλιμπάν Πακιστάν Αφγανιστάν) διασπείρει τον τρόμο και σκορπά τον θάνατο. Πίσω από κάθε μορφής θρησκευτικό Ολοκληρωτισμό, βρίσκεται η πίστη των στρατευμένων, ότι κατέχουν την μόνη αλήθεια του θεού και ότι όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους είναι άπιστοι και τους αξίζει η εξολόθρευση. Η βία είναι το μέσο για να εξωθήσουν τους αμαρτωλούς  άπιστους να δεχθούν την «αλήθεια»! Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις εμφάνισης οργανωμένων ομάδων που θέλουν να επιβάλλουν έναν Ολοκληρωτισμό με τα σύμβολα του Ισλάμ, οι μεγάλες δυνάμεις, κυρίως Η.Π.Α. και Μ. Βρετανία, όντας όργανα πολυεθνικών επιχειρηματικών κολοσσών, βρίσκονται στο παρασκήνιο για να αξιοποιήσουν την αδιαλλαξία των Ισλαμιστών για τα δικά τους συμφέροντα.

Η τρομοκρατία για να επικρατήσει ένας Ολοκληρωτισμός θρησκευτικής χροιάς δεν αποτελεί μονοπώλιο καμιάς θρησκείας, ούτε συνδέεται το εγχείρημα με ένα έθνος!  

Οι Μουσουλμάνοι, που είτε ζουν από αιώνες, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, είτε επιλέγουν να εγκατασταθούν σε μια χώρα της Δύσης, οφείλουν να δεχθούν και να σέβονται τις αρχές και τους κανόνες που ισχύουν σ’ αυτές τις χώρες.

Η προσωπική συνείδηση είναι τόσο σημαντική για έναν Μουσουλμάνο, όσο και για ένα Χριστιανό ή έναν άθρησκο ή άθεο, γιατί πολύ απλά είναι στοιχείο και γνώρισμα που ξεχωρίζει τον άνθρωπο. Την αξία της συνείδησης έχει επισημάνει ο Μπεντιουζαμάν Σαΐντ Νουρσί, όπως και άλλοι σύγχρονοι στοχαστές του Ισλάμ. Έτσι, καταργήθηκε ό,τι επικρατούσε παλιότερα, όταν κρυβόταν η ευθύνη του μεμονωμένου Μουσουλμάνου πίσω από την απρόσωπη συμπεριφορά της Ούμμα σαν ένα μόριο μιας μάζας.     

Το να σέβεται ένας Μουσουλμάνος που ζει στην Ελλάδα ή οπουδήποτε στην Ευρώπη, κοινές αξίες, που συχνά έχουν περιβληθεί το κύρος νόμου και η τήρησή τους είναι υποχρεωτική, δεν προϋποθέτει δουλική μίμηση των Χριστιανών ή των άθρησκων συμπατριωτών του. Η αφομοίωση και η απώλεια της θρησκευτικής ταυτότητας του Μουσουλμάνου δεν είναι απάντηση στην ανάγκη της συμμετοχής του στις εξελίξεις της κοινωνίας που ζει. Ούτε βέβαια αποτελεί λύση ο εγκλωβισμός των Μουσουλμάνων σε ένα γκέτο, με πρόσχημα την διατήρηση της καθαρότητας της πίστης ή της ηθικής που πηγάζει από τις επιταγές της ισλαμικής θρησκείας.

Οι Μουσουλμάνοι γείτονές μας πρέπει να καταλάβουν πολύ καλά, ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα, όπως και στις άλλες χώρες της Ευρώπης και γενικότερα της Δύσης αποτελεί πολύτιμη κατάκτηση αγώνων, παρ' όλες τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ακόμα, οφείλουν να δεχτούν, ότι θεμέλιο της Δημοκρατίας μας είναι η ελευθερία της σκέψης, της έκφρασης, της διακίνησης πληροφοριών, ακόμα και όταν οι ιδέες και οι γνώμες είναι αιχμηρές. Πιστεύουμε ότι είναι περισσότερο ιερή η ελευθερία από την επιβολή της σιωπής για να περιφρουρήσουμε ότι θεωρείται ή πιστεύεται ως ιερό. Άλλωστε δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι, οι όποιες αδυναμίες ή και μικρότητες ακόμα των ανθρώπων μπορούν να προσβάλλουν το μεγαλείο του Θεού…. 

Κανένας θεός, καμιά πίστη δεν μπορεί να γίνει το άλλοθι για τη δολοφονία, έστω κι ενός ανθρώπου παράωρα (Κοράνιο 5:32).