Η άγια τρέλλα....

     Μια φορά κι έναν καιρό ένα αντρόγυνο είχε μεγάλο πόθο ν' αποκτήσει ένα παιδί. Όσες προσπάθειες κι αν είχαν κάνει, όσα τάματα κι αν είχαν υποσχεθεί, όσες προσευχές με δάκρυα κι αν ψέλλιζαν στον Πανάγαθο, τίποτα. Κάποια μέρα αποφάσισαν να συναντήσουν τον ευλογημένο Προφήτη Μωυσή, που ήταν γνωστό πως είχε παρρησία μπροστά στον Θεό.
    Ξεκίνησαν με τα πόδια απ' το χωριό τους να φτάσουν στους πρόποδες του βουνού, που βρισκόταν καταμεσής στην άφιλη έρημο, για να συναντήσουν τον ευλογημένο του Θεού και να παρακαλέσουν να μεσολαβήσει, ώστε ο πόθος τους να εκπληρωθεί. Ταλαιπωρημένοι από το δρόμο, τη δίψα και τον ήλιο, που τους έψηνε κυριολεκτικά στο μακρύ ταξίδι τους, έφτασαν τελικά στον άγιο Προφήτη και του είπαν με κλάμματα να ζητήσει απ' τον Πολυέλεο να ικανοποιήσει την παράκλησή τους.

      Περίμεναν με τις μέρες να κατεβεί ο Προφήτης απ' το βουνό και η ελπίδα τους έκαιγε τα σωθικά, μιας και η αγωνία τους είχε γίνει φωτιά....

     Κάποια στιγμή την ώρα που ο ήλιος πήγαινε να γύρει, είδαν τον Προφήτη να κατεβαίνει αποκαμωμένος από την κορυφή κι έτρεξαν κοντά του βάζοντάς του μετάνοια. Ο Μωυσής με δάκρυα τους είπε, πως ο Μεγαλοδύναμος τους διαμήνυσε να κάνουν υπομονή, αλλά δεν μπορεί να ικανοποιήσει την παράκλησή τους.

    Το ζευγάρι με δάκρυα στα μάτια και μεγάλο βάρος στην καρδιά ξεκίνησε για το ταξίδι του γυρισμού. Στο δρόμο τους, σταμάτησαν να ξεκουραστούν σ' ένα κύλωμα χαμηλού αμμόλοφου, όπου προφυλάγονταν από την κάψα του ήλιου. Τους πήρε ο ύπνος αγκαλιασμένους.... Όταν ξύπνησαν είδαν παρέκει έναν γέροντα ντυμένο με κουρέλια, αναμαλιασμένο και με μακρυά λευκά γένια. Το βλέμμα του είχε μια γλύκα πρωτόθωρη. Τους πλησίασε και άγγιξε το χέρι του άντρα, ενώ κοιτούσε τα υγρά από τα ατελείωτα δάκρυα της γυναίκας. Τους ρώτησε, με φωνή τρεμάμενη, που λες κι έσταζε μέλι. Παιδιά μου τί σας βασανίζει και σας έχει αποκάμει; Πήρε το λόγο ο άντρας, λέγοντας τον πόθο τους και τον πόνο τους συνάμα. Τη συνάντησή τους με τον Προφήτη Μωυσή και την απόφαση του Παντοδύναμου.

Όσο μιλούσε ο άντρας, η γυναίκα προσπαθούσε να πνίγει τους λυγμούς της. Όταν τέλειωσε η διήγηση, ο γέροντας έβγαλε απ' τον τουρβά του λίγο ξερό ψωμί κι ένα δερμάτινο φλασκί με δροσερό νερό και τους τα έδωσε. Μην χάνετε την αγάπη σας παιδιά μου, τους είπε και προπαντός μην απελπίζεστε. Το έλεος του Θεού δεν χωρά σ' όλες τις θάλασσες και τους ωκεανούς που βρέχουν τη γη μας. Χάιδεψε το κεφάλι του άντρα και φίλησε το δεξί χέρι της γυναίκας. Τους άφησε κι έφυγε. Σε λίγο σηκώθηκαν ξεκούραστοι και ανάλαφροι να συνεχίσουν το δρόμο τους, έχοντας στραμμένο το βλέμμα στον γέροντα, που χάθηκε ανάμεσα στους λόφους της ερήμου.

Έφτασαν κάποια μέρα κατάκοποι στο χωριό τους. Οι γονείς περίμεναν νέα, μα δεν τολμούσαν να ρωτούσαν. Και οι δυο νέοι, έχοντας μια ανείπωτη χαρά εντός τους, κρατούσαν το στόμα τους σφαλιγμένο. 

Πέρασαν λίγοι μήνες και η γυναίκα ένιωσε πως κουβαλούσε στη μήτρα της μια νέα ζωή. Όταν ήρθαν οι μέρες της γέννησε ένα κατάγερο κοριτσάκι. Η μαμμή που την ξεγέννησε έμεινε έκπληκτη από την ομορφιά του μωρού μα κι απ' το κλάμμα του, που ξεσήκωσε τον κόσμο καθώς πρωταντίκρυσε το φως του ήλιου.

Μετά από λίγο καιρό, το ζευγάρι κρατώντας το μωρό στην αγκαλιά, μια η μάνα, μια ο πατέρας, πήραν το δρόμο μες την έρημο, με την ελπίδα να βρουν το γέροντα και να τον ευχαριστήσουν. Βάδιζαν τρεις ολάκερες μέρες χωρίς να συναντήσουν ψυχή στο διάβα τους. Δίχως να το καταλάβουν φτάσανε στους  πρόποδες του βουνού όπου κατοικούσε ο Προφήτης Μωυσής. Μόλις τους είδε ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, τους καλοδέχτηκε με χαμόγελο αλλά και με έκπληξη, μη πιστεύοντας στα μάτια του. Ακούμπησε τα χέρια του στο κεφαλάκι του μωρού χωρίς να αρθρώσει λέξη. Την άλλη μέρα ανέβηκε στο βουνό. Και είπε θυμωμένος στον Πολυέλεο: Με ντρόπιασες Κύριε σ' αυτούς τους ανθρώπους. Είχα ζητήσει για χάρη τους, να τους χαρίσεις ένα μωρό που τόσο ποθούσαν κι Εσύ αρνήθηκες. Και τώρα τους είδα, όπως κι Εσύ βέβαια, να κουβαλούν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι στην αγκαλιά. Μπορείς να μου πεις τί συνέβη και άλλαξες γνώμη;

Άκουσε αγαπημένε μου Μωυσή. Εσύ είσαι ο Προφήτης και Απεσταλμένος μου, κι αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λες. Η βούλησή Μου ήταν οι άνθρωποι αυτοί, παρά τη λαχτάρα τους να μην αποκτήσουν παιδί. Αλλά ένας μετζνούν (τρελλός) για Μένα, πριν μήνες, μου ζήτησε να σκεπάσω με τη χάρη μου τούτο το ζευγάρι και ν' αποκτήσουν το πολυπόθητο μωρό. Σε σένα είχα πει ότι είχα αποφασίσει τότε,  μα είμαι πέρα ως πέρα αδύναμος να χαλάσω το χατήρι ενός μετζνούν....