Πασοβέρ, Πάσχα: Πρόταση διάβασης προς την Ελευθερία...

Εφέτος το Πέσαχ των Εβραίων και το Πάσχα των Χριστιανών συναντιούνται χρονικά. Οι εόρτιες περίοδοι και για τις δύο Κοινότητες  έχουν συμπέσει πλήρως.

Το εβραϊκό Πέσαχ ξεκίνησε το βράδυ της 10^ης Απριλίου, 14 του μήνα Νισάν και λήγει στις 18 Απριλίου, 22 του Νισάν 5777 έτος από κτήσεως κόσμου.

Η Μεγάλη Εβδομάδα που προηγείται του χριστιανικού Πάσχα, ξεκίνησε το βράδυ της 9 Απριλίου και κορυφώθηκε τα μεσάνυχτα της 15 προς 16 Απριλίου, με τον διθυραμβικό ύμνο ‘Χριστός Ανέστη’.

Κατ’ ουσίαν, και οι δύο γιορτές σηματοδοτούν ένα και το αυτό κεφαλαιώδες μήνυμα προς τον άνθρωπο: Προβάλλεται η διάβαση από την καθεστωτική δουλεία προς την υπαρξιακή Ελευθερία. Αμφισβητείται η δέσμευση του ανθρώπου από τους περιορισμούς της νομοτέλειας  και  φωταγωγείται μια Οδός επιστροφής μας, αλιγιά στην εβραϊκή γλώσσα, που οδηγούμαστε στην υποστατική μας κατάσταση, ως τω όντι κατ’ εικόνα του Θεού υπάρχοντες και προς το καθ’ ομοίωση καλούμενοι.    

Στο κέντρο του Πέσαχ είναι ο Λαός Ισραήλ και η Έξοδός του από την Αίγυπτο. Στο κέντρο του Πάσχα είναι ένας σημαντικός Εβραίος, ο Γεσούα, ο Ιησούς των Χριστιανών.

Ο Μάρτιν Μπούμπερ, ένας από τους πλέον σημαντικούς Εβραίους στοχαστές, είχε γράψει: Είμαι βέβαιος, περισσότερο παρά ποτέ, ότι στον Ιησού, ανήκει μια μεγάλη θέση στην ιστορία της πίστης του Ισραήλ. (M. Buber, Two Types of Faith. Harper Torch Books, New York 1961). 

Αρκετά αργότερα, ένας εξέχων Εβραίος ερευνητής, ο Γκέζα Βερμές, είχε περιγράψει τον Ιησού ως «αξεπέραστο δάσκαλο της τέχνης του να ξεγυμνώνει τον εσωτερικό πυρήνα τα πνευματικής αλήθειας», προθέτοντας και τα εξής: …στάθηκε ανάμεσα στους παρίες του κόσμου του, τους καταφρονεμένους από τους αξιοσέβαστους ανθρώπους.  Οι αμαρτωλοί ήταν οι σύντροφοί του στα τραπέζι και οι εξοστρακισμένοι τελώνες και οι πόρνες ήταν οι φίλοι του. Κατά την άποψη του Germes, ο Ιησούς «ασφαλώς, ποτέ δεν φαντάστηκε τον εαυτό του σαν θεό. Για έναν ευσεβή Παλαιστίνιο Εβραίο της εποχής του, και μόνον η ιδέα θα ήταν αδιανόητη, καθαρή βλασφημία».   

 (G. Vermes, Jesus the Jew, A Historian’s Reading of the Gospels. Fontana 1976).