Μερικές σκέψεις που αφορούν τη Νάουσα....

Τις προάλλες επισκέφτηκα τη Νάουσα, έστω για λίγο. Η μεγάλη μου εγγονή λατρεύει την πόλη και το σπίτι μας. Έκανε φίλες και φίλους και όπως φαίνεται περνά καλύτερα από την εν πολλοίς άφιλη μεγαλούπολη.

            Άκουσα παράπονα για τον Δήμαρχο, διάβασα παράπονα και καταγγελίες εις βάρος του στον τοπικό τύπο. Μου έκανε εντύπωση η αιχμηρή επίθεση του Δημοτικού Συμβούλου Προκόπη Μπίλη, με καταγγελίες που φαίνονται βάσιμες. Σε ζητήματα που άπτονται επιλογών πολιτικής δεν είναι εύκολο να σταθείς με την μια ή την άλλη πλευρά. Βλέπετε η αλήθεια κατά κανόνα είναι πολυεδρική σαν το επεξεργασμένο διαμάντι. Στο σημείο που στάθηκα όμως είναι οι κατηγορίες κατά του Δημάρχου για την εμπλοκή των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του με τις υποθέσεις του Δήμου.

            Δεν γνωρίζω το Νίκο Κουτσογιάννη. Ούτε χρειάζεται να αποκαλύψω αν υπήρξα ή όχι ψηφοφόρος της παράταξης που ηγούνταν. Μολονότι ο Τάσος Καραμπατζός είναι ένας συμπαθέστατος φίλος, ως πολίτης της Νάουσας, ένιωσα να αναπτερώνονται οι ελπίδες μου για την πόλη μας, με τα νέα πρόσωπα στη διοίκηση του Δήμου. Άλλωστε, τόσο ο νέος Δήμαρχος, όσο και στενοί συνεργάτες του, έχουν ένα αντικειμενικό προτέρημα· τη νεότητά τους και την έλλειψη της φθοράς που επιφέρει κατά κανόνα η παραμονή κάποιου για πολύ στην εξουσία….

            Αν ο κ. Κουτσογιάννης είναι ένας δημιουργικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας αυτό αφορά τον ίδιο και ίσως ένα στενό μόνο κύκλο οικείων του προσώπων. Ίσως ίσως βέβαια και την Φορολογική Αρχή…. Καθετί όμως που είναι απλά νόμιμο, δε σημαίνει πως είναι και ηθικό, και πολύ περισσότερο πολιτικά ορθό. Έτσι, αν αληθεύουν οι εις βάρος του Δημάρχου καταγγελίες, ότι εκμεταλλευόμενος την πολιτική ιδιότητά του μεριμνά για την αύξηση των κερδών του, εκτός του ότι είναι ένα πολιτικό ολίσθημα, εντελώς ασυγχώρητο,  συνιστά επίσης απόλυτα ανήθικη συμπεριφορά, έστω και αν με το βλέμμα του νόμου (του τυπικού νόμου) δεν υπερβαίνει αρνητικά τα όρια της νομιμότητας.

            Όποιος ή όποια θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, από οποιαδήποτε θέση, οφείλει να κατανοήσει χωρίς παρεκκλίσεις, ότι πρώτο χρέος του είναι η υπηρεσία του λαού και των υποθέσεών του, παραμερίζοντας προς στιγμή την προσωπική ενασχόληση με τις άλλες δραστηριότητές του. Άλλωστε για τούτο ο νόμος προβλέπει την καταβολή αποζημίωσης στους δημάρχους, στους βουλευτές και σε άλλους αιρετούς λειτουργούς του Δημοσίου και της Αυτοδιοίκησης.

            Η εξουσία μοιάζει συχνά με την μυθική Κίρκη. Αν κάποιος δεν είναι εφοδιασμένος με το μώλυ, το κατάλληλο αντίδοτο που είχε ο Οδυσσέας, είτε θα αφεθεί στον έρωτά της και θα γίνει υποχείριό της, είτε θα μεταμορφωθεί σε ζώο, χάνοντας την αξία του ως προσώπου.

            Ιδίως οι οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παρά την παραμορφωτική τους γιγάντωση που επέφερε ο Καλλικράτης, διασώζουν τη δυνατότητα πραγμάτωσης της δημοκρατίας σε περισσότερο αυθεντικές μορφές συμμετοχής του λαού στα κοινά, απ’ ότι η κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση. Η δύναμη στους Δήμους είναι η στέρεη αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και όχι η μίμηση προτύπων από τον χώρο των επιχειρήσεων του καπιταλιστικού ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Για έναν έντιμο άνθρωπο δεν είναι θέμα πολιτικής τοποθέτησης η συνηγορία υπέρ θεσμών αλληλεγγύης και συνεταιριστικής συνεργασίας, στα πλαίσια ενός οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά συνειδητής επιλογής υπέρ των ανθρώπων και της ποιότητας της ζωής τους και όχι υπέρ των δεικτών της οικονομίας. Αυτό δε σημαίνει πως εκ προοιμίου εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερο η προσωπική επιχειρηματικότητα και οι κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις.

Αυτές τις σκέψεις θέλησα να διατυπώσω. Εκφράζουν προβληματισμό γιατί θα ήταν κρίμα, ένας νέος άνθρωπος και οι συνεργάτες του να αποδειχθούν λειψοί ως προς τις ελπίδες μας, για την Νάουσα και τους κατοίκους της.